Hoe moet ik omgaan met mijn (aangeleerde) angst voor vliegende mieren (myrmecofobi)?
Ik ben echt als de dood voor vliegende mieren. Ik weet dat ze niks doen, ze bijten mij niet, ze doen helemaal niks, ze Alleen... als ze gaan uitzwermen zijn ze met ZOVEEL... ik vind het echt verschrikkelijk eng, wordt er zenuwachtig van, ga zelfs trillen, mijn hart klopt in me keel, ik durf niet in de buurt te komen. Het is hetzelfde gevoel dat ik krijg als ik een spin zie. Het idee alleen al maakt mij al panisch.
Een paar vind ik niet eng, maar zo'n zwerm dus wel.
Het is aangeleerd gedrag, want als kind en puber en adolescent had ik er nooit last van. Ik had een zwerm in mijn slaapkamer, werd wakker toen en het zag er letterlijk zwart, mijn zoontje sliep er ook en hij had zo'n netje over zijn bedje heen waar ze op kropen, geen één wilde er dood en het werden er alleen maar meer...
Ben gevlucht en durfde pas terug toen al het houtwerk waar ze achter zaten eruit was gehaald en vervangen.
Heb het jaren later (woonde eerst in een flatje, dus vijf jaar geen last van gehad, zelfs niet bij anderen of op straat) in mijn huis waar ik nu woon meegemaakt. Twee keer waren ze in huis, 1e keer stond ik als een gek te stofzuigen, 2e keer had ik mierengif gestrooid én gestofzuigd. Ik durf mijn tuin vervolgens niet meer in... en doe alles om ze dood te krijgen.
Maar me vraag is, hoe moet ik hier mee omgaan... dat ik er minder bang van ben?
Toegevoegd na 13 minuten:
Want voor mij is het dus bloedserieus... en écht doodeng...
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.