Spreken de mensen op televisie ABN?

Ja zij spreken ABN. Het huidige ABN heeft een verandering ondergaan en is veel minder veel minder normatief dan vroeger het geval was. Om mijn antwoord toe te lichten een stukje geschiedenis van het ABN:

Rond 1900 is het aantal mensen dat ABN spreekt klein. Deskundigen schatten twee à drie procent van de bevolking. Dit was de toplaag van de bevolking. Deze mensen woonden vooral in de Hollandse steden. Zij vonden het ook belangrijk om ABN te spreken. Dit onderscheidde hen van de rest van de bevolking.

Na 1920 verandert er veel. Technische ontwikkelingen als radio en de invoering van de lleerplicht maken het ABN voor meer mensen toegankelijk.
Het aantal sprekers van het ABN, of toch mensen die het waar nodig kúnnen spreken, neemt daarmee sterk toe, van de luttele procenten rond 1900 naar misschien wel veertig à vijftig procent in 1970. Het ABN werd een middel voor sociale vooruitgang. Eerst netjes praten, en dan krijg je ook wel een groot huis, een auto, een dienstbode. Dat was geen illusie; het heeft voor velen ook echt zo gewerkt. Generatie na generatie klom op, op de maatschappelijke ladder.
De norm werd van 1920 tot 1970 steeds strakker aangehaald.

Na 1970 is de functie van het ABN weg. Sociaal klimmen gebeurt niet meer massaal, maar slechts door een enkeling en door onze allochtonen.
Dertig jaar geleden kwamen ze vanaf het straatarme platteland van Marokko, nou ja, meestal uit de bergen. Dan woonden ze met z'n zessen op een zolderkamertje. Nu hebben ze een bloeiende islamitische groentewinkel, of een 'Gouden Schaar', of een slagerij zonder varkensvlees. De kinderen gaan al naar de middelbare school. De kleinkinderen zullen naar de universiteit gaan of het hoger beroepsonderwijs. Als er nu bij de autochtonen dus feitelijk weinig meer sociaal te klimmen valt, en in het beste geval het sociaal niveau van het ouderlijk huis gehandhaafd kan worden (wat dikwijls niet zal lukken), dan verliest het ABN zijn functie van instrument voor sociale vooruitgang.

Het oude ABN bestaat dus niet meer. Dit kan gezien worden als een museumstuk (iets van vroeger). De nieuwe taalcultuur is allang aangebroken, al heeft nog niet iedereen het in de gaten. Minder klassieke achtergrond, veel minder, minder kerk en bijbel, minder academisch, maar anderzijds: speelser, vrijmoediger, opener, spannender, kleurrijker, internationaler.


Voor het volledige artikel: zie bron