Mag ik kosten berekenen voor de tijd die ik moet steken in een onterechte vordering?

Onleesbaar.

Waarom zouden art. 6:96 lid 2 sub b jo. sub c wel gelden voor een incassobureau, maar niet voor mij? Ik, die de rechtsgeleerdheid bestudeer, mag mijzelf immers jurist noemen. Art. 6:96 lid 2 BW stelt: 2.Als vermogensschade komen mede voor vergoeding in aanmerking:
a. redelijke kosten ter voorkoming of beperking van schade die als gevolg van de gebeurtenis waarop de aansprakelijkheid berust, mocht worden verwacht;
b. redelijke kosten ter vaststelling van schade en aansprakelijkheid;
c. redelijke kosten ter verkrijging van voldoening buiten rechte, wat de kosten onder b en c betreft, behoudens voor zover in het gegeven geval krachtens artikel 241 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering de regels betreffende proceskosten van toepassing zijn. Wanneer ik, onder sub b, een andere jurist inschakel voor bijstand mag dit opgevoerd worden als kosten, maar wanneer ik met mijn eigen juridische kennis hetzelfde doe, zijn dit geen redelijke kosten? In het arrest Amev/staat (NJ 1999, 196) stelt de Hoge Raad: [i]Onderdeel 2 van middel II betoogt dat administratiekosten als hier aan de orde ‘naar hun aard voor rekening van de gelaedeerde blijven’. Dit betoog faalt. De enkele omstandigheid dat de Staat die werkzaamheden niet uit handen heeft gegeven, maar heeft doen verrichten door voormeld Bureau, brengt niet mee dat die kosten niet voor vergoeding in aanmerking komen.[/i] Waarom zou dat hier niet kunnen gelden?

Je moet artikel 6:96 in de juiste context lezen. Dit artikel geldt wanneer er sprake is van een verbintenis, en een van de partijen komt zijn verplichtingen niet na. Er ontstaat dan een schade, en de wet stelt dat deze schade verhaald kan worden op de partij die zijn afspraken niet nakomt. In dit geval meent de schuldeiser dat jij niet aan je betalingsverplichtingen voldoet. Hij ondervindt schade, omdat jij niet wil betalen en hij moet iemand inhuren om alsnog achter je aan te gaan. Hij beroept zich dan op lid 2 sub c, de kosten buiten rechte die nodig zijn om de vordering alsnog te innen. Zoals je zelf aangeeft, stelt de Hoge Raad dat die kosten ook verhaald kunnen worden als ze 'in huis' gemaakt zijn, doordat de schuldeiser zelf heel veel moeite in moest steken. De tijd (en kosten) die jij maakt vallen niet onder dit artikel, omdat jouw tegenpartij niet de schuldenaar is. Daarom valt er uit dit artikel geen rechten te ontlenen. Ik wil niet zeggen dat het theoretisch helemaal onmogelijk is om een schadevergoeding te krijgen. Er zou sprake kunnen zijn van een onrechtmatige daad (6:162). Als dat zo is, moet een andere partij uw schade vergoeden. Maar de lat ligt hoog: het moet namelijk een actie zijn die tegen de (ongeschreven) regels van het maatschappelijk verkeer ingaat. Maar ik zie twee bezwaren:
1. Het is niet ongewoon dat er in het maatschappelijke verkeer onenigheid over (de hoogte van) een factuur ontstaat. Briefverkeer over de vordering hebben is dan niet direct een onrechtmatige daad. Daarbij komt ook dat je op een gegeven moment ook op had kunnen houden en de schuldeiser maar naar de rechter toe had kunnen laten gaan.
2. Ook de hoogte van de schade is moeilijk vast te stellen. Je zegt dat je 20 uur erin gestoken hebt. Stel je voor dat je €30 per uur waard zou zijn. Waarom zou het redelijk zijn dat de tegenpartij €600 zou moeten betalen voor iets dat een jurist eenvoudig in een half uurtje voor €75 had kunnen doen? Al met al: ik acht de kans bijzonder klein dat je de gemaakte uren terug kan vorderen. Daarom nogmaals: zie het als een leermoment; en als u zeker van uw zaak bent, laat ze maar naar de rechter gaan.

Ik zal even wat achtergrondinformatie proberen te geven.
Mijn casus betreft een fictieve, althans tot op heden aangezien de 1e brief met bijkomende incassokosten wel op de mat lag. Het betreft een vordering voor een product dat ik ongevraagd toegestuurd heb gekregen (denk ik, er is geen specificatie aanwezig). Dit product heb ik retour gestuurd en telefonisch medegedeeld dat het product niet door mij besteld was. De claim van incassobureau Y voor cliënt bedrijf X berust dus nergens op. Er is namelijk nooit een overeenkomst aangegaan, in ieder geval geen wederkerige. Nu incassobureau Y dreigt met een gerechtelijke procedure, wil ik best wat tijd stoppen in het aantonen dat deze vordering onrechtmatig is. Ik heb tot nu toe een brief opgesteld met daarin dat de vordering betwist wordt om voorgenoemde reden met daarbij dat wanneer Y het daar niet mee eens is, er vanuit mijn kant ook kosten gerekend gaan worden. Mijn (toekomstige) vordering berust dus op een onrechtmatige daad jegens mij, waarin ik 'kosten' moet maken om aan te tonen dat hun vordering ongegrond is. Deze vordering zal dan ook uitgaan naar bedrijf X. Mijns inziens zijn dit redelijke kosten in de zin van art. 6:96 lid 2.

Bedankt voor de achtergrondinformatie. Ik wil even vooraf duidelijk maken dat ik geen advocaat ben, en dat civielrecht niet het stuk is dat ik bestudeerd heb, maar ik heb er tijdens mijn werkzaamheden vaak mee te maken dus ik heb de materie regelmatig doorzocht op de manier dat jij het nu ook doet. Dat gezegd hebbende: het ongevraagd zaken toezenden en daar betaling voor verlangen mag inderdaad niet. Ik neem aan dat u inmiddels al artikel 7:7 BW heeft gevonden. Daaruit volgt dat u het ofwel mag houden, ofwel mag terugzenden, waarbij de kosten voor de verzendende partij komen (lid 3). Het ongevraagd toesturen met een factuur kan weliswaar als onrechtmatige daad aangemerkt worden, maar dat is een daad zonder schade: die komt immers pas als je betaalt. Het terugsturen, zoals de wet voorschrijft, waarna je verzendkosten terug wil, is wel aanleiding voor een onrechtmatige daad. Maar de vraag is of die onrechtmatige daad ingaat op het moment dat je het terugstuurt, of op het moment dat jij hen om een betaling van de verzendkosten gevraagd hebt en ze weigeren of reageren niet. (Dat zou je dus uit moeten zoeken). Dan de vraag in die situatie: wat is de schade. In de praktijk is dat een heel eenvoudig vraagstuk, want dat komt direct voort uit de wet: de schade zijn de kosten van het terugsturen van het pakket. Wel nu: is er op basis van artikel 6:96 lid 2 sub b grond om jouw uitzoekwerk te kwalificeren als "redelijke kosten ter vaststelling van schade en aansprakelijkheid". Mijns inziens niet om de reden dat de kosten die je gemaakt hebt niet waren _ter vaststelling_ van de schade en aansprakelijkheid was, maar die een algemener karakter hebben, namelijk of er überhaupt een schadevergoeding vast te stellen was. Immers: de schade en de aansprakelijkheid stonden al vast. Dat is niet veranderd door het onderzoek. Ik wil nog de redelijkheidsvraag stellen. Zelfs al zouden de 20 uren zitten in het vaststellen van de schade, dan blijft de vraag wat die uren waard zijn, en of het redelijk is dat de tegenpartij voor 20 uur moet betalen wat een jurist in 10 minuten had kunnen doen. Als de 'kosten' door de eerste test komen, dan vraag ik me af of ze door de redelijkheidstest komen. Kortgezegd: onderzoek nog eens goed wat nou de exacte criteria zijn voor het toewijzen van kosten onder 6:96 lid 2 sub b, maar ik heb sterke vermoedens dat dit u niet gaat lukken.