Welke soorten schijnpapavers zijn er?

De meeste soorten schijnpapaver van het plantengeslacht Meconopsis zijn afkomstig uit Azië. Alle soorten geven de voorkeur aan een halfbeschaduwde standplaats en aan doorlatende, zure grond. De planten bevatten een zwak giftig melksap.

Meconopsis betonicifolia wordt ook wel blauwe klaproos genoemd. In juni en juli bloeien ze met hemelsblauwe bloemen. Ze zitten in losse trossen op tot 1,2 m hoge stengels. Op de juiste standplaats leeft deze plant lang. Het ras Alba’ heeft witte bloemen en wordt slechts 1m hoog.

Meconopsis cambrica is ook in West-Europa inheems. De kleine, gele, klaproosachtige bloemen verschijnen van juni tot oktober. De planten bereiken een hoogte van 30-40 cm. Ze hebben een geringe levensduur, maar zaaien zichzelf overvloedig uit. Aurantiaca’ bloeit oranje, Aurantiaca Plena’ heeft gele, gevulde bloemen.

Meconopsis grandis is thuis in het Himalaya gebergte en kan tot 90 cm hoog worden. De in mei en juni verschijnende, zeer grote, schotelvormige bloemen zijn stralend violetblauw. Een kruising van deze soort met M. betonicifolia is als Meconopsis x scheldonii in de handel verkrijgbaar en bloeit in juni met grote, diepblauwe bloemen. De planten worden 1 m hoog.

Voor de liefhebber zijn er ook tweejarige soorten, bijvoorbeeld Meconopsis integrifolia met grote, gele bloemen en Meconopsis napaulensis die in blauwe, purperen en rode tinten bloeit.