Waarom worden berkenbomen vaak in een groep van drie bomen geplant?

40 a 50 jaar geleden waren berken in de voortuin erg gewild.
Op de zand en veengronden werden deze gekweekt, om ze later in tuinen te planten.
Er waren kwekers, die er ware kuntstukjes van maakten.
Ze kweekte berken met drie koppen.
Dat was erg moeilijk, want er waren altijd wel een of twee koppen die harder groeide dan de rest en dat vond men niet mooi.
Bij berken waarbij dat wel lukte, dus een stam met drie koppen, werd veel geld voor gevraagd.
Men noemde het toen een berkenstoel.
Het werd met deze berken een ware gekte, want iedereen met een beetje voortuin en die met zijn tijd mee wilde doen, wilde wel een berkenstoel in zijn tuin hebben, al was het maar om de buren er een oog mee uit te steken.

Het kweken van een berkenstoel duurde wel een jaar of 10.
Toen niet meer aan de vraag naar berkenstoelen voldaan kon worden, kwam er een hovenier op het idee, om niet een berkenstoel te planten, maar drie berken bij elkaar.
Immers het leek bijna het zelfde, maar kostte veel minder en het was niet schaars meer, berken zat!

Nu gebeurde eigenlijk het zelfde probleem als de berkenstoelen, ze groeide nooit gelijk op!
Een was altijd de grootste, een iets minder groot en eentje bleef vaak ver achter.

Dus zaagde de hovenier, de twee kleinste weg en liet er een staan.
Maar nog steeds plant men graag drie berken in de voortuin, die later altijd veel te groot worden, maar het staat romantisch, zeggen ze.............