Wat is dit voorwerp van glas?

Volgens mij is het laboratoriumglas en dan met name de rondbodemkolf.
Deze zijn er in talloze maten en uitvoeringen en met smalle- lange en geslepen halzen. Ze worden gebruikt om vloeistoffen in te mixen, verwarmen en te destilleren. Ze zijn vergelijkbaar met de erlenmeyermaar in tegenstelling tot de rondkolf hebben die een platte bodem en een conische vorm. Deze lijkt me vrij oud omdat vroeger dikker gehard glas werd gebruikt om hittebestenig te maken. Een glas van een gloeidraadlamp is het beslist niet, want dan zou de afsluiting echt hermetisch moeten kunnen zijn. De gloeidraad van Phillips maar ook de oude koolstofdraad zouden meteen verbranden als ze in een zuurstofomgeving zouden worden aangezet.

Wat ik dan raar blijf vinden is dat de verdikking bij de opening niet mooi afgerond is zoals ook bij een moderne erlenmeyer, maar dat de verdikking een paar millimeter van de opening zit en dat de opening redelijk scherp is, waar dan ook glas scherfjes vanaf zijn gebroken. Maar het is de beste optie. Ik hoopte dat het van een of ander oud ding/apparaat zou zijn en ik iemand een plezier kan doen met het missende / kapotte onderdeel.

Dit betekent dat het glas de glasfabriek nooit heeft verlaten in gebruiksklare toestand. In een vroegere glasfabriek haalde de "aanvanger" een bel vloeibaar gals uit de oven en hield het boven de "inblaasvorm" de blazer knipte met een grote schaar de benodigde hoeveelheid van e glaskegel af, die in de inblaasvorm viel. Daarop werd lucht in de bel geblazen zodat er een holle ruimte in kwam.
Het glas zat nu automatisch aan een soort houder vast ( blaastang ) waarmee het stuk uit de inblaasvorm kon worden gehaald en met tang en al in de "uitblaasvorm"werd gedaan die de vorm van het te blazen object had. Nadat ook hier lucht in was geblazen had het zijn gewenste vorm. De bklaastang werd geopend en het nog rood hete object ging via een hittebestendige rolband de "ontlaatoven" in waar het langzaam afkoelde tot onder de 150 graden. Werd dit niet gedaan zou het bij afkoeling in duizenden stukjes uit elkaar barsten. Nu was het stuk dus geblazen, maar aan de bovenkant zat nog een stukje glas dat in de blaastang gezeten had.
Op het object werd nu met een diamandstift een krasje gezet waar het overbodige stukje er af moest. Vervolgens werd het op een draaischijfje aan een zeer klein spits gas en zuurstofvlammetje verwarmd en daarna afgeschrokken met een nat sponsje ( ervaren "springers deden dit met een natte vinger) Door de temperatuurswisseling sprong ter hoogte van het krasje het overtollige stukje er af, maar er zaten nu nog wel wat scherpe kantjes aan het object. Deze werden handmatig op een langzaam draaiende schijf waarop een slijpmiddel zat en water over liep glad gepolijst. Dit laatste id dus bij dit dingetje niet gebeurd.