Heeft eten/ niet eten te maken met je gevoelens ?

Ja hoor.
Vanaf onze geboorte al associëren we eten al met genot, genegenheid en vreugde. Het gaat vaak samen met emotionele gebeurtenissen. Eten om troost te vinden, is een vaak voorkomend gedragspatroon...

Jazeker... Maak je niet dik...

Als je veel eet, wordt het lichaam de omvang van je ego...

en als je vast, dan voelt het heel prettig, waarom denk je dat er zo vaal mensen genieten van het extreem dun worden...

(anormaal die abnorexia...)

http://www.bomi-1-gezondheid.com/voeding_en_geest.htm copy en paste was niet mogelijk maar kijk even op deze mooie info site! Succes met je werkstuk!

Toegevoegd na 10 minuten:
graag gedaan hoor.....

Ja klopt, als mijn gevoel zegt dat ik honger heb ga ik vaak ook eten.

Bepaalde emoties kunnen een behoefte aan troost en warmte veroorzaken. Eenzaamheid, angst of verdriet, maar ook de kleine ergernisjes van alledag. Eten lijkt in dergelijke gevallen dit verlangen te bevredigen. Dat hebben we immers geleerd in onze kinderjaren: we werden beloond met iets lekkers of kregen als troost een snoepje.

Iemand die zich verveelt, wil graag een prettige afleiding. Verveling is immers geen aangenaam gevoel. Eten kan dan een aantrekkelijke oplossing lijken: het leidt af en geeft direct een prettiger gevoel. Het vult de leegte.
Een plotseling opkomende zin in eten of snoepen kan ook verbonden zijn met gevoelens zoals boosheid of verdriet. Eten gebeurt dan om de emotie te dempen, om het nare gevoel weg te krijgen.

Eten om een prettig gevoel te krijgen of juist om nare gevoelens te verdrijven, wordt ook wel emotie-eten genoemd. Dit kan een probleem worden als er te vaak naar eten wordt gegrepen om met vervelende emoties om te kunnen gaan. Meestal is het iets dat zich sluipenderwijs, over een lange periode heeft ontwikkeld. En bijna altijd is het een onbewust proces: het lijkt wel alsof die plotselinge honger iedere keer zomaar uit de lucht komt vallen.

Op den duur helpt een dieet de emotie-eter niet omdat emotiehonger moeilijk is te weerstaan. De oplossing ligt in het onderzoeken hoe u op een andere manier met uw emoties om kunt gaan. Bewustwording is een eerste stap.

Emoties kunnen ook maken dat er juist minder of helemaal niet gegeten wordt. Iedereen heeft wel eens met iets in zijn maag gezeten, of iets meegemaakt waardoor je geen hap meer door je keel kreeg. Meestal herstelt de eetlust zich weer spontaan.

Het kan echter ook een probleem worden. Als bepaalde gevoelens te vaak leiden tot minder of helemaal niet meer eten, dan kan dit een gewoonte worden. Vaak gaat het hierbij om een onbewust proces. Onvoldoende voeding kan vervelende emoties dempen maar ook de aangename gevoelens. Op den duur wordt niet alleen de lichamelijke conditie minder, ook de geestelijke veerkracht zal afnemen en het gevoelsleven vlakt af.

Niet alleen, het is ook noodzakelijk om te leven.

Ik denk dat er weinig mensen zijn die puur eten om de primaire functie, namelijk om je honger te stillen. Vrijwel overal ter wereld heeft eten een belangrijke sociale functie, ook in landen waar hongersnood heerst. Je hebt natuurlijk echte emotie-eters, die eten omdat het ze moet troosten, omdat ze het verdiend hebben, omdat ze zich vervelen, etc. In tijden van stress kan de ene persoon eten om dit gevoel weg te drukken en de ander juist geen hap door zijn keel krijgen. Anorexiapatiënten eten niet, omdat hier een bepaalde emotie achterzit, rationeel weten ze vrijwel allemaal dat ze niet te dik zijn. En wat te denken van het feit dat eten lekker moet zijn? Vrijwel ieder mens wil lekker eten (of juist niet, maar dat is misschien wel om zichzelf te straffen). Koeien denken er waarschijnlijk helemaal niet over na of ze het gras lekker vinden, ze eten het gewoon omdat hun instinct hen dit vertelt.

Ja zeker weten,als iemand spanningen heeft kan hij/zij niet eten deze mensen vallen af tijdens spanningen,maar er zijn ook mensen die tijdens spanningen zich helemaal vol eten.En maar dikker worden.Eten hoort een sociaal gebeuren te zijn ,tijdens gezelligheid en ontspannenheid wordt er meer gegeten.

Binnen het psychologisch onderzoek naar eetgedrag wordt onderscheid gemaakt tussen emotioneel eten (eten in reactie op negatieve emoties) en extern eten (eten in reactie op externe voedselprikkels). Beide komen vaak tegelijkertijd bij één persoon voor en blijken samen te hangen met neuroticisme, vooral depressie. Onderzoek laat echter zien dat aan emotioneel en extern eten verschillende mechanismen ten grondslag liggen en het verschillende en van elkaar onafhankelijke constructen zijn.

Dit kan. Er zijn mensen die uit gewoonte eten. Ze eten een aantal keren per dag met af en toe een tussendoortje. Er zijn ook mensen die door emoties geen hap door de keel kunnen krijgen. Er zijn ook mensen die eten als troost gebruiken.
"Iemand die zich verveelt, wil graag een prettige afleiding. Verveling is immers geen aangenaam gevoel. Eten kan dan een aantrekkelijke oplossing lijken: het leidt af en geeft direct een prettiger gevoel. Het vult de leegte.
Een plotseling opkomende zin in eten of snoepen kan ook verbonden zijn met gevoelens zoals boosheid of verdriet. Eten gebeurt dan om de emotie te dempen, om het nare gevoel weg te krijgen"
Voor meer informatie: zie link