Wanneer en waarom is wiskunde ontstaan of bedacht?

Tellen begon zo'n 30000 jaar geleden met streepjes op een bot (cowboy deden dat 200 jaar geleden nog steeds of de kolf van hun revolver, geeft dat niet te denken?)

Meten was een noodzakelijke kennis van alle administrateurs van de grote steden in de oudheid. Voor grondtransactie, vooral voor belastingheffing. Dat gold van China to Egypte.

In Babylon en Sumeria ontwikkelde de rekenkunde zich systematisch en in rap tempo in de administrateurs en priester klasse tot rond 3000 BC
De babyloniers hadden een rekensysteem ontwikkeld, dat minstens even goed was als het onze is, dat alles op kleitabletten, die nu nog deels bestaan. Zij hanteerde het 60-tallig systeem, waaraan wij nu nog zaken als 12 uur, 360 graden enz te danken hebben.

We zeggen dat daar het begin van de algebra was. Voor de algebraïsche notatie moeste we evenwel wacht tot de opkomst van de Moslim, Chinese en Hindu handelsklasse.

De babyloniers schreven een probleem op en gaven stapsgewijze aan hoe je het probleem moest oplossen.

Daarna ging de ontwikkeling verder bij de grieken, die zich vooral richtte op het bewijzen van dit soort oplossingen en zijn verzopen daarin, m.a.w. ze kwamen geen stap verder. Het bewijzen werd het doel, en was daarom maatschappelijk nutteloos.

De Hindus ontwikkelde intussen de moderne Algebra.

Europa was gedurende de middeleeuwen bezig met het overschrijven (vol fouten) van de bijbel en het hoofd te breken over religieuze zaken.

De Renaissance maakte Europa evenwel wakker en vanaf dat moment, zeg vanaf 1580 volgde de ontwikkelingen zich in een snel tempo op tot 1684 het jaar waarin Leibniz zijn boek oven Calculus publiceerde.

De grieken gebruike wiskunde dus als entertainment of zelfs religie. Velen doen dat nu nog steeds (in plaats voor kruiswoordpuzzels). Plato zei "God ever geometrizes'.

In werkelijkheid is wiskunde alleen maar een door mensen uitgevonden taal iom hoeveelheden, maten en relaties tussen meetbare grootheden te duiden. Niets meer en niets minder.

Trigonometrie is de basis van de navigatie van alle levende wezens.
Plaatsbepaling is van levensbelang om te kunnen overleven.
Sommige diersoorten zijn visueel ingericht om hun plaats te bepalen, denk aan navigatie via gesternte en de kunde om dit te berekenen. De mens is absoluut de enige die kan navigeren op sterren. Er zijn tal van dieren die dit ook doen.

Ook zijn er diersoorten die navigeren via geluidsgolven en deze als trigonometrische meting gebruiken voor hun relatieve plaatsbepaling tov hun omgeving. (bv. vleermuizen en dolfijnen)

Wiskunde is dus iets wat we allemaal dagelijks gebruiken om te weten waar we zijn. De mens heeft de capaciteit om de spontane berekeningen in waardes om te zetten wat we wikskunde, algebra etc. noemen.

Wiskunde is dus niet bedacht, maar een natuurlijk verschijnsel. De beredenering van wiskunde is door mensen bedacht.

De Babyloniërs waren het eerste volk dat zich met wiskunde bezighield door praktische problemen op te lossen in de landbouw, handel, sterrenkunde en scheepvaart. Zij kenden reeds een soort stelling van Pythagoras[2] en waren in staat om vierkantsvergelijkingen op te lossen.

Babylonische wiskunde (circa 3000 - 1600 v Chr.) verwijst naar de wiskunde die bedreven werd door de volkeren uit Mesopotamië, het tegenwoordige Irak. Die periode begint met de Sumeriërs. Men noemt dit de Babylonische wiskunde vanwege de rol van Babylon als centrum van studie en wetenschappelijk onderzoek. Dit hield op met de Hellenistische periode.