Hoe kwam een smid aan ijzer in de middeleeuwen?

In de IJzertijd werd dat eigenlijk eenvoudiger. Toen men alleen nog maar brons kon maken was er al een uitgebreide mijnbouw en handel in tin. Phoeniciers (libanezen) haalden tin uit Cornwall (2500 BC) en verhandelden het over het hele Middellandse Zeegebied. Tinerts is erg zeldzaam en er waren in Europa maar een stuk of 5 plaatsen waar het gewonnen kon worden.
IJzererts is eigenlijk overal makkelijk te vinden, hier op de Veluwe is er op een meter diepte al een harde laag in het zand die uit ijzererts bestaat, die kun je eenvoudig loshakken, op een wagen gooien en naar de smidse brengen. Door boomstammen te verkolen kreeg je houtskool. Bij het verbranden van de houtskool bij het erts wordt koolmonoxide gevormd dat met ijzerhydroxides en oxides reageert tot CO2 en ijzer.
Kortom ijzer en koolstof waren ruim voorhanden en alleen de arbeid vormde de beperkende factor, vandaar de vele mensen die nog Smit of Kolenbrander heten.

De prijs kun je denk ik wel aan de hoeveelheid arbeid relateren, vooral smelten en smeden kost tijd en moeite en de boer, de smidsknecht, de smid en de kolenbrander moesten allemaal eten.

In het industriele tijdperk is de arbeid niet meer beperkend en hangt de kolenvoorziening niet meer af van houtkap. IJzer kost nog maar heel weinig maar wordt wel in enorme hoeveelheden geproduceerd in verhouding tot de Middeleeuwen.
In plaats van wat hoefijzers, houwelen en ploegscharen, complete treinen, motoren, bruggen en dergelijke.