Wat is intersubjectieve toetsbaarheid?

Een goed (sociaal-)wetenschappelijk onderzoek moet voldoen aan verschillende eisen. Een van die eisen is intersubjectieve toetsbaarheid. De constateringen van het onderzoek moeten aantoonbaar op feiten berusten, zodat een andere onderzoeker op basis daarvan tot dezelfde constateringen kan komen (repliceerbaarheid), dan wel die constateringen kan verwerpen (falsificeerbaarheid). Het onderzoek moet dus herhaald kunnen worden (repliceerbaarheid). Tegelijk moeten de conclusies verworpen kunnen worden (falsificeerbaarheid).

Bij wetenschappelijk onderzoek is het van belang dat de resultaten en de conclusies van het onderzoek onafhankelijk zijn van de betrokken onderzoeker. Iedere onderzoeker probeert zo onafhankelijk mogelijk te zijn van de voorkeuren en meningen van zichzelf en van betrokkenen. Het is echter onmogelijk om de invloed van een onderzoeker op zijn onderzoek helemaal te laten verdwijnen. Er wordt daarom gestreefd naar objectiviteit, maar omdat die in de praktijk niet (volledig) haalbaar is, wordt gekozen voor intersubjectiviteit: verschillende onderzoekers met verschillende opvattingen corrigeren elkaar door middel van uitwisseling van gedachten over de gedane interpretaties van de waarnemingen, zodat er kennis ontstaat waarin persoonlijke opvattingen geen rol meer spelen.

Overigens is in de sociale wetenschap het daadwerkelijk herhalen van een onderzoek vaak moeilijk omdat de sociale werkelijkheid voortdurend verandert.