Hoe heet het effect waarbij mensen, die verhoord worden, dingen gaan vertellen die de mensen, door wie ze worden verhoord, willen horen?
Ik weet niet zeker of dit effect ook echt bestaat, maar volgens mij is er wel degelijk een soortgelijk effect.
Als verdachten gehoord worden (door de politie) en ze dingen gaan vertellen die de politie juist wil horen, terwijl dit helemaal niet de waarheid hoeft te zijn.
Zoals gezegd, weten we niet op welke schaal valse bekentenissen voorkomen. Maar dat ze voorkomen, ook als er niet gemarteld wordt, was al begin 20ste eeuw duidelijk. Hugo Münsterberg (1908) was de eerste psycholoog die erover schreef: '… We can suppose that persons suspected wrongly of a crime may, in the face of an unfortunate combination of damaging evidence, prefer to make a false confession in the hope of a recommendation to mercy' (Münsterberg, 1908; p. 145). Het onderzoek naar valse bekentenissen is echter pas in de jaren 1980 in een stroomversnelling gekomen. Tegenwoordig onderscheidt men diverse vormen van valse bekentenissen. De bekendste en meest gebruikte classificatie is die van Kassin en Wrightsman (1985) en Wrightsman en Kassin (1993). Zij maken een indeling in drie soorten valse bekentenissen. Ten eerste zijn er de vrijwillige valse bekentenissen ('voluntary false confessions'), waarbij geen sprake is van externe druk door bijvoorbeeld de politie of door de echte dader. Factoren die daarbij een rol spelen, zijn onder meer het onvermogen om feiten van fictie te onderscheiden, een pathologische drang naar bekendheid, of de wens om de echte dader te helpen en te beschermen. Naast de vrijwillige valse bekentenissen zijn er ook de gedwongen valse bekentenissen ('coerced-compliant false confessions') en de ingebeelde, geïnternaliseerde valse bekentenissen ('coerced-internalized false confessions'). De indeling kan nog verfijnd worden door verschillende soorten dwang te onderscheiden, bijvoorbeeld druk of dwang van de politie. De verdachte die een gedwongen valse bekentenis heeft afgelegd, zegt dan later dat hij zo onder de druk van het politieverhoor poogde uit te komen of dat hij zo een eind aan het verhoren kon maken. Geïnternaliseerde valse bekentenissen ontstaan als verdachten in de loop van het onderzoek gaan geloven dat zij daadwerkelijk schuldig zijn zonder dat zij aanvankelijk enige herinnering hebben aan het plegen van het hen ten laste gelegde feit. De verdachte twijfelt in dit geval gaandeweg steeds meer aan het eigen geheugen waardoor hij meer en meer gaat vertrouwen op externe informatie en suggestie. (10) Uiteindelijk gelooft de verdachte dat hij werkelijk schuldig is. De suggestie is geïnternaliseerd.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.