Waarom houden wij niet van landschappen die ons weldoen?

omdat wij geen inkomensbron zoeken in een poster van een afgelegen bergmeertje en de wegvluchtende jongeren zoeken dat wel in hun omgeving

Het is maar, wat je 'weldoen' noemt....ik zie het meer als een soort van 'dagverblijf-kooien', waarin we het geld verdienen om het ons mogelijk te maken, in onze vrije tijd er níét naar te hoeven kijken.
Er zijn mensen, die erg kunnen genieten van de sky-line van grote moderne steden, maar ik word er erg blij van, als ik helemaal niets mens-gemaakts om me heen zie, en je die nadrukkelijke handtekening van de moderne mensheid even kunt vergeten.

Dat jongeren halsoverkop vluchten, ligt daarom volgens mij niet aan het niet-waarderen van hun woonomgeving, maar meer aan het geen-rooie-rotcent kunnen verdienen, en de hoop, in die massa-kooien ergens een graantje te kunnen meepikken.

Want als mensen het financieel zo hebben, dat ze kunnen kiezen, dan kiezen ze voor een boerderijtje, vrijstaand, laag, en met een eigen verhaal, ergens ver weg van de grote steden.

Hooguit hele jonge steenrijke blitsmakers zullen een penthouse in de stad prefereren : anders moet je steeds zo'n eind rijden, als je uit eten of gewoon 'uit' wilt - want wat heb je er anders aan, als je jong heel rijk bent? Dat moet je tenslotte wel ten toon spreiden...

Omdat dat (hier in Nederland) iets is wat niet iedereen naast zijn deur heeft staan. Nederland is namelijk aardig volgebouwd.

Ik denk dat een natuurlijker landschap ons beter thuis laat voelen, het laat ons zien en voelen waar we vandaan komen, en dat geeft ons innerlijke rust en ontspanning. (Ben zelf net terug van een natuurwandeling op een strandwal ;)

We houden er vaak wel van, maar economische motieven leiden er toe dat we toch alles volbouwen en exploiteren.

op het platteland ontwikkelen we onze essentie , in de stad onze persoonlijkheid. jongeren willen hun persoonlijkheid ontwikkelen.