Waarom wordt er zo weinig en slechts door een enkeling ingegrepen,wanneer er gepest wordt op het werk of op school?

Het is vooral een kwestie van reputatie.

Kinderen op school zijn erg gevoelig voor hun positie binnen de groep en triest genoeg geldt dat ook voor volwassenen op de werkvloer.

Wie een drenkeling wilt redden loopt nu eenmaal het risico overboord te slaan en mee te verdrinken. Het schip is de basis voor de pesters, de kolkende zee voor het slachtoffer. Het is dus een keuze tussen veiligheid en moed.

Jammer genoeg zijn er maar weinig mensen die de moed hebben om pesters op de vingers te tikken en slachtoffers uit hun benaderde positie te bevrijden.
Natuurlijk moet er altijd rekening mee worden gehouden dat het niet altijd even gemakkelijk is om partij te kiezen of juist tussen twee partijen in te gaan staan.

Soms is het echter belangrijk om dapperheid te tonen zonder daarvoor beloond te worden. Niet elke vorm van moed wordt immers met eer en respect bekroond.