Als tijd enkel gerelateerd is aan het aardse bestaan, is er dan geen tijd voor en na het leven?

Question

En als dat zo zou kunnen zijn, is het dan logisch dat je alles en iedereen zelf bent?
Dit vraag ik me af omdat ik vaak denk dat ik zelf de "waarnemer" ben en dat ik geen bewijs heb dat een ander ook zo zou kunnen waarnemen. Door communicatie kom je een heel eind, maar ikzelf proef hoor, zie en voel dat "ik "er ben. Er is voor mij geen enkel bewijs dat dat voor iedereen zo geldt.
Daarnaast denk ik ook vaak aan mensen die ik niet ken en nooit zal kennen in een omgeving die ik niet ken, dat die er blijkbaar ook zijn. Maar wat hebben die te maken met mij? Ik denk dus dat "ik" iedereen (en alles) ben. Is dat een rare gedachte?

 · Accepted Answer

De eerste redenering is een juiste redenering... 
De eerste in de toelichting is ook juist...

Alles is juist wat je zegt... Heel goed...

Wat je niet ziet is dat jij EN het middelpunt bant van beleving, dus jij bent en dat kun je niet ontkennen... Maar of er een ander is, dat weet je niet... Omdat het ook IK is die daar fietst, zit, of werkt... Die ervaring heb je niet, maar is wel IK...

Als de juf ´s morgens in de kleuterklas vraagt: "wie heeft de tandjes gepoetst?" Dan galmt het door de klas: "IK"... Dat is de IK die ik bedoel... Het levendmakende IK... Dat IK leeft in alle voelende dieren en levende mensen...

Jij bent in je ervaring "IK" en jij voelt bij de gratie van je zintuigen... In diepe slaap ben je uit je lichaam, de bestuurder is even naar huis, en laat de auto stationair draaiend achter, kwetsbaar en in rust... Dan is er geen voelen, maar je bent er wel... Je kunt zelfs ongeveer zeggen hoelang je geslapen hebt... Dit nu is er ook bij die anderen die zich "IK" noemen... Die zijn er wel, maar dat voel je niet... Alleen dat wat die "IK" in eigen ervaring mee maakt voelt die andere "IK"... En dan nog voor zover zijn bewustzijn uitstrekt...

Nee dit zijn geen rare gedachten, dat is waarlijke spiritualiteit... Alle heiligen, alle mystici, alle buddhas, alle gerealiseerden, alle avatars, alle verlichten zijn hier uitgekomen, allemaal, zonder uitzondering... Is dat niet een geweldig bewijs dat er MAAR ÉÉN is...

chx, een heel goede vraag en fijn dat je zo kunt kijken...

 · Answer

Ik denk,dus ik ben.

 · Answer

De uiteindelijke consequentie van die gedachte noemt men solipsisme.
De solipsist zegt dat alles wat bestaat slechts een voortbrengsel van zijn verbeelding kan zijn omdat als hij sterft ook de wereld ophoudt te bestaan.
Maar de meeste mensen denken toch dat zij zelf bestaan, handelen en denken en dat zij niet het product van de verbeelding van een of andere solipsist zijn.

 · Answer

Als je, je zelf ziet , in dit leven, als allerbelangrijkste persoon, dan was er voor jouw leven en na jouw dood geen tijd.

Als jij ophoud te bestaan, bestaan er niets meer,
Voordat jij werd geboren ,was jij er ook niet.

Dus begint de tijd bij jouw geboorte en eindigt bij jouw overlijden.

Er voor en erna is er niets.

 · Answer

Dat is juist een hele zinvolle gedachte, die getuigt van een behoorlijk ontwikkeld vermogen om buiten je eigen kader te denken.
Ik denk inderdaad dat de manier waarop JIJ de wereld waarneemt, uniek is. Er is niemand anders dan jij die de wereld zo waarneemt.
En dat geldt voor ieder van ons.
Dus zijn er miljarden 'werelden', waarin ieder van ons zijn eigen leven leidt.

Ik geloof echter in een groot verschil: Ik geloof dat wij allen met elkaar verbonden zijn door liefde. Dat is volgens mij de enige bindende factor. Liefde is groter dan al die verschillende werelden, en overkoepelt deze volledig.

 · Answer

Jij bent dus jij bestaat en zo leeft ieder in zijn eigen realiteit.
We zijn allemaal op zichzelf staande realiteiten verbonden door een grote energie die liefde heet.

 · Answer

Je begint al : "als tijd enkel gerelateerd is aan het aardse bestaan...." Het uitgangspunt is dus denk ik al niet helemaal haaks. 
Want tijd bestaat ook buiten aards bestaan... Zonder aarde is er ook tijd. Zie het zo ; als er nu een ontploffing in het midden van de aarde zou plaatsvinden , die de hele aarde aan gruzelementen ploeft, dan nog heeft het ontploffen tijd nodig, en de banen van andere hemellichamen gaan ook gewoon door met/in dezelfde tijd. Aards bestaan is dan niet langer.
Maar voor jou zelf , je beleving,  houdt tijd op te bestaan na het leven. Fysiek blijft alles van je behouden in de kringloop. Dus in die zin ben en blijf je een met alles.  Je bewustzijn gaat volledig op in een collectief bewustzijn, en leeft zodoende ook tijdloos verder of je nou leeft of niet.

 · Answer

Inderdaad, tijd bestaat niet!

 · Answer

Een van de oudere vraagstukken uit de filosofie. Niemand  kan ook het begrip tijd definieren. Ik heb het dan niet over een 'tijdspanne'.

Relativisten zeggen dat tijd niet bestaat, slechts het tijd-ruimte continium. Als je meer wilt weten, dan stijgt dit uit boven GV, en dan zul je echt gericht boeken moeten gaan lezen. Pas op: grote kans, dat je niet slim genoeg bent, en je daardoor/daarna een beetje gek gaat gedragen.

Als tijd enkel gerelateerd is aan het aardse bestaan, is er dan geen tijd voor en na het leven?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (8)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: