Welke invloed had de Tweede Wereldoorlog op de kinderen die tijdens deze periode geboren werden ?

Question

Dus tijdens de bezetting: de economie was in diepe depressie , er waren misdaden tegen de menselijkheid , er was weinig eten . Het volk werd onderdrukt.

Welke gevolgen had dit voor kinderen die tijdens de tweede wereldoorlog werden geboren . Zijn daar nog steeds sporen van te vinden ?

 · Accepted Answer

Los van alle psychologische effecten, had het ook puur fysieke effecten: een kind dat in het begin van zijn/haar leven slecht gevoed kan worden, haalt die achterstand niet meer in. Daar blijken twee gevolgen te zijn: voor de hand liggende negatieve, zoals gebreksziekten, maar opvallend genoeg in sommige gevallen ook positieve, omdat dat wat er gegeten werd, doorgaans erg gezond was (even los van de tulpenbollenverhalen).
De economische depressie begon al ruim voor de oorlog, in 1929.

Bedenk ook: de gevolgen van de oorlog werpen een veel grotere schaduw dan 'alleen maar' tijdens de oorlog zelf.
Mijn vader werd in '24 geboren, zat in de oorlog in het verzet, en is zijn leven lang niet meer uit die oorlog gekomen, die bleef in zijn hoofd zitten.
Ik ben in '67 geboren, en opgevoed met oorlog. Goed eten, want je weet maar nooit. Flinke voorraden blikken bonen etc., want je weet maar nooit. Alle belangrijke papieren bij de hand houden, want je weet maar nooit.
De angst heerste bij ons thuis wat dat betreft, en ik ben opgegroeid met een continue doodsangst voor oorlog en continu nachtmerries op dat gebied. Hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt, ik heb een officieel etiketje 'tweedegeneratie-oorlogsslachtoffer'.
En ik vermoed dat veel kinderen van kinderen die de oorlog hebben meegemaakt (de jongsten van de kinderen die in de oorlog geboren zijn zullen vooral de angst van het ouders gevoeld hebben), zo'n erfenis hebben. Zulke effecten woekeren lang voort.

Daarnaast: ik heb veel met dementerenden gewerkt, daar zag ik soms ook dat mensen brood in hun bed bewaarden 'voor de zekerheid', panisch werden als er harde geluiden klonken: 'Zijn dat de Duitsers?'

 · Answer

Wat ik wel eens heb gehoord is, dat er meer jongens dan meisjes geboren worden tijdens een oorlog, en dat de natuur zo de vele manlijke oorlogsslachtoffers compenseert.....

Daar zijn onderzoeken naar gedaan en theorieën over. Sommigen zeggen, dat er altijd al meer jongens dan meisjes worden geboren. Maar er zij ook onderzoeken, die zeggen dat dit niet zo is.

Onderstaand een interessante bron:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/article/detail/411667/1995/01/28/Alweer-een-jongen.dhtml

Ook is er op GV eerder een vraag geweest hierover:
Is het waar en wetenschappelijk bewezen dat na een oorlog meer jongens geboren worden dan meisjes?
http://www.goeievraag.nl/vraag/wetenschappelijk-bewezen-oorlog-jongens-geboren.97388

 · Answer

Wat je ook niet moet vergeten of wat je gewoon slecht hebt geformuleerd is dat de kinderen die tijdens de Tweede Wereldoorlog er zich niet zoveel van kunnen herinneren want je geheugen begint pas vanaf je 3e dus zeg maar de kinderen van na 1942 hebben vooral de nasleep (slechte economie, marshallhulp, koude oorlog) meegemaakt.

 · Answer

Alle oorlogen hebben vergelijkbare effecten op de mensen die erin betrokken worden. 
De kinderen vlak voor de oorlog geboren werden zullen de meeste herinneringen hebben. Zij waren al wat ouder tijdens de oorlog.
Ook mensen die voor het einde (o.a. mijn man) of na de oorlog zijn geboren, hebben de invloed ervan ondervonden.

Vooral de armoede van de gewone mensen en het geweld dat niet voor kinderogen bestemd was,  bleef hen bij. Ook de dreigende angst, spanning, verraad en wantrouwen moet een stempel gedrukt hebben.  
De jaren vijftig, waarin ik geboren ben, was de periode van de wederopbouw. Maar toch was die tijd vooral heel sober. Er was nagenoeg geen speelgoed voorhanden, vakantie betekende vooral buiten spelen, want reizen werden nog niet gemaakt.

Na de oorlog zijn veel ervaringen verdrongen. Dat is begrijpelijk, want iedereen wilde die vreselijke tijd graag achter zich laten. Mensen wilden het liefst vergeten en een nieuw leven opbouwen. Er werd nauwelijks gesproken over wat mensen hadden doorstaan en hoe ze daar nu mee omgingen. En dus bleven veel ervaringen onverwerkt. 
Dat was zo bij mijn vader die tenslotte ook maar 19 jaar was toen hij moest gaan vechten, bij het verzet ging en daarna in een concentratiekamp heeft gezeten. Hij heeft met ons nooit over die gruwelen gesproken. Ik heb zijn 'Entlassungsschein' na zijn dood gevonden in de kluis. Zo diep zat de angst er in dat hij zijn bewijs van vrijheid nooit heeft durven wegdoen.

Maar niet iedereen die de oorlog heeft meegemaakt, lijdt daar langdurig onder. Gelukkig maar.

 · Answer

Over wat de die kinderen er aan over hebben gehouden, denk ik,dat dat niet veel kanzijn,aangezien ze aan het eind van de oorlog net een beetje benul kregen.
Persoonlijk ben ik van 1935 en heb dus die oorlog redelijk bewust meegemaakt. 
Ik zal me bij één aspect van die invloed houden en dat is de toestemming van de ouderen om allerlei dingen te doen, die na die oorlog plots niet meer mochten.
Dat waren het stelen van koren van de akkers,het omzagen van bomen (met hulp),kortom het stelen van alleswat je kon helpen het leven iets aangenamer te maken.
De eerste jaren heb ik en vee van mijn leeftijdsgenootjes er mee geworsteld, dat dat ineens niet meer mocht en dat wat in de oorlog "goed"was nu ineens verboden was.

 · Answer

'Jonge overlevenden van de holocaust hebben vaak vanaf hun kindertijd te horen gekregen dat zij de oorlog "goed zijn doorgekomen" en zich "gelukkig niets kunnen herinneren van die verschrikkelijke tijd". Zij leggen zelf dan ook bijna nooit een verband tussen problemen die ze op dit moment hebben, nu ze de 60 gepasseerd zijn, en vroegtijdige traumatisatie.' Terwijl dat verband er wel degelijk is, zo heeft Elisheva Van der Hal-Van Raalte aangetoond. ......
Van der Hal, zelf een oorlogskind, werkte 20 jaar lang als psychotherapeute met overlevenden van de holocaust. Daarbij zag ze vaak een relatie tussen het huidige welzijn van haar cliënten en de oorlogservaringen uit hun kindertijd.

Dit komt uit een artikel over het promotie onderzoek van Mw van der Hal.

 · Answer

Eigenlijk betwijfel ik het of juist de baby's die in oorlogstijd geboren werden daar veel van meegekregen hebben, misschien onbewust.
Het waren juist de wat oudere kinderen die hun wereld zagen veranderen. Wat Moolkeesje vertelt in zijn antwoord is heel treffend.
En natuurlijk de jong volwassenen.
Mijn vader was van 1921, en heeft de oorlog altijd bij zich gedragen. En wij kinderen hebben daar ook wel onder geleden... hoewel je dat pas achteraf zo benoemd. Vooral met eten was hij extreem streng: al zaten er wormen in de bloemkool: opeten! (bluuh ;-)) Ik vermoed wel dat hij bewust probeerde ons, de kinderen, er niet mee te belasten maar toch gebeurde dat natuurlijk. Zwijgzaamheid zegt soms meer dan 1000 woorden...
Misschien heb ik hem tijdens mijn leven 3 keer over de oorlog horen vertellen, éénmaal gek genoeg op mijn 16e verjaardag... mijn vrienden en vriendinnen zaten ademloos te luisteren, hij was een boeiende verteller.

Toen mijn moeder (1920) drie jaar geleden overleed vonden we het dagboek of beter gezegd, een schrift waarin mijn vader alles had geschreven wat hij meemaakte als dwangarbeider in Kassel. Het was aan haar geadresseerd voor het geval hij niet terug zou komen.  Zo bijzonder. 
Ik denk daardoor wel dat juist de kinderen vanaf 4 á 5 jaar en ouder en jong volwassenen in die tijd het meeste zijn beïnvloed door de oorlog.
Daarnaast ook weer hún kinderen die (net) na de oorlog zijn geboren.

 · Answer

Mijn moeder moest als klein kind onderduiken, samen met haar moeder. Haar vader was op een andere plek ondergedoken. De spanning die dat met zich mee bracht hebben de gezondheid (lichamelijk en geestelijk) van haar moeder ernstig aangetast. Dat heeft de jeugd van mijn moeder sterk beinvloed.

 · Answer

Hallo,

Kinderen zijn gevoelig voor omgevingsgebonden factoren. Echter zijn alle kinderen ook verschillende, er zijn veel kinderen die mentaal krachtig staan en onderscheid kunnen maken tussen wat kan en normaal is, en wat niet. Ze laten zich daarom niet beïnvloeden door wat er gebeurt.
Als een kind ziet dat er iets gebeurt in zijn omgeving wat niet kan, schermt het zich af. Hij beschermt zichzelf door een mentale strijd aan te gaan met wat hij denkt dat er gaande is, en wat hij wil dat er gebeurt.

Oorlogen zijn echter enorm barre omstandigheden, vele kinderen zullen voor hun leven lang getraumatiseerd zijn of anders dan aanvankelijk functioneren in de maatschappij. Alleen de mentaal sterke mensen komen hier, vooral op latere leeftijd, weer boven op.

Ik blijf bij het standpunt dat elk mensenleven verschillend is. Noch kinderen, noch pubers, noch volwassenen en noch ouderen mogen in hokjes ingedeeld worden. Het is namelijk vaak het gedrag niet dat op een bepaalde leeftijd vertoond wordt, maar de gebeurtenissen die op deze leeftijd vaak gebeuren en het gedrag beïnvloeden.

Hopelijk was het een beetje duidelijk!

Vriendelijke groeten,
Helena Karafotis.

 · Answer

Mijn opa leefde in de 2e Wereldoorlog. In die tijd moest je natuurlijk heel zuinig zijn met alles, bij mijn opa thuis waren er 10 kinderen en hij moest bij een vreemde familie gaan wonen omdat er niet genoeg geld en eten was. Nu is hij nog steeds heel zuinig en hij vindt alles zonde; een overblijfsel uit de oorlog.

Welke invloed had de Tweede Wereldoorlog op de kinderen die tijdens deze periode geboren werden ?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (9)

Weet jij het beter..?