Wat is de oorzaak van autisme?

Autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis die zich kenmerkt door beperkingen in de sociale interactie, de communicatie en zich steeds herhalend gedrag. De stoornis is al aanwezig voor de geboorte, maar voor het derde levensjaar niet duidelijk zichtbaar, en het kan niet genezen worden. Een persoon met een ernstige vorm van autisme kan niet zelfstandig leven. Vroeger dacht men dat alleen mensen met een verstandelijke handicap autistisch konden zijn. Tegenwoordig wordt autisme als grotendeels onafhankelijk van de intelligentie beschouwd.


Wat de oorzaken van autisme betreft, zijn er nog maar weinig wetenschappelijk goed onderbouwde conclusies.


Doorgaans is enige vorm van behandeling of ondersteuning raadzaam. Deze behandelingen zijn niet gericht op de genezing van autisme, maar op ondersteuning in het omgaan met autisme.

[bewerken] Psychologische en gedragstherapeutische behandelingen
Deze behandelingen richten zich op:

1.verbetering van de communicatieve vaardigheden[18]
2.inperken van stereotiepe gedragingen.[19]
3.stimuleren en optimaliseren van sociale interactie[20]
4.Leveren van opvoedingsondersteuning.
Er bestaan algemene benaderingen die uitgaan van leertheoretische principes[21] en specifieke benaderingen.[22]

[bewerken] Medicatie
Er bestaat geen medicijn tegen autisme. Maar soms kan ondersteuning nodig zijn door middel van medicatie, zoals antipsychotica[23] en antidepressiva[24].

[bewerken] Lotgenotencontact
Naast het volgen van een therapie kan een autistisch persoon zich aansluiten bij een zelfhulpgroep.[25]

[bewerken] Alternatieve behandelingen
Deze kunnen gericht zijn op beïnvloeding van gedrag, hersenactiviteit of gericht op het kind zelf. Voorbeelden hiervan zijn: CEASE therapie, Son-Rise, DAN! en sensitherapie.

Over oorzaken valt nog weinig te zeggen. Duidelijk is wel dat het gaat om een neurobiologische stoornis (problemen met de informatieverwerking in de hersenen). Erfelijke factoren kunnen ook een rol spelen..

Die afwijkingen in de hersenen leiden mogelijk tot verstandelijke, sociale en gedragsproblemen.
Wel zijn extra risico's bekend. Dat wil zeggen: er is meer risico in onderstaande gevallen. De extra risico's hebben te maken met geslacht en leeftijd, met individuele kwetsbaarheid, en met de omgeving.

Geslacht en leeftijd

•Jongens hebben vier keer zo vaak autismespectrum-stoornissen als meisjes.
•Meisjes met autismespectrum-stoornissen zijn meestal minder intelligent dan de jongens.
Individuele kwetsbaarheid

•Erfelijkheid speelt een belangrijke rol. Als de ene helft van een eeneiige tweeling het heeft, dan is de kans 91% dat de andere helft het ook heeft. Broertjes en zusjes hebben 20 tot 60 keer meer kans om deze stoornissen te ontwikkelen. Andere familieleden hebben een kans die zes of zeven keer zo groot is om het ook te krijgen.
•Behalve voor de ziekte van Rett is nog niet duidelijk hoe het ontstaan van de stoornissen wordt doorgegeven in het erfelijk materiaal.
•Het hoofd is bij één op de vier kinderen met deze stoornissen groter; ook de hersenen. Niet alle delen van de hersenen zijn groter. Bij de geboorte zijn hun hersenen niet groter. In het eerste jaar groeien ze veel harder dan normaal. Er zijn ook verschillen in de structuur van de hersenen. Het is nog onduidelijk wat dit allemaal te maken heeft met de verschijnselen van de stoornissen.
•Informatie wordt langzamer verwerkt in de hersenen bij mensen met deze stoornissen, en is ook minder effectief.
•Kinderen met deze stoornissen hebben vaak meer complicaties rond de geboorte, maar zij verschillen niet van hun broertjes en zusjes die deze stoornissen niet hebben.
•Bij maximaal 10% komt de stoornis door een lichamelijke aandoening.
•Epilepsie komt vaker voor bij deze stoornissen.
•Inenting tegen mazelen, bof en rode hond geeft geen stoornissen uit het autismespectrum.
•Ook voor kwikvergiftiging als oorzaak is geen bewijs gevonden.
•Het is niet bekend of deze stoornissen bij verschillende rassen of culturen meer of juist minder voorkomt.
Omgeving

De invloed van de omgeving is zeer klein. Het gaat vooral om erfelijkheid. Vroeger dachten veel behandelaars dat het kwam door een kille manier van opvoeden, maar dit is niet waar gebleken.

De precieze oorzaak van autisme is niet bekend. Maar waarschijnlijk spelen psychische, fysiologische en sociologische factoren een rol bij het ontstaan van autisme. Ook zou het kunnen dat autisme ontstaat door een infectie.
Op autisme lijkend gedrag komt ook voor bij kinderen met het fragiele-X-syndroom (een genetische stoornis, veroorzaakt door een afwijkend X-chromosoom en gekenmerkt door geestelijke ontwikkelingsachterstand), fenylketonurie (een aangeboren stofwisselingsdefect) en virale encefalitis (door een virus veroorzaakte ontsteking van de hersenen).
Er wordt de laatste tijd veel gesproken over een mogelijk verband tussen het BMR-vaccin (inenting tegen bof, mazelen en rodehond) en een verhoogd risico op autisme. Voor een dergelijk verband bestaat echter (nog) geen sluitend wetenschappelijk bewijs.

Een klein deel van de autisten kunnen zich zo ontwikkelen dat ze geheel zelfstandig kunnen leven. De helft van de autistsiche kinderen ontwikkelen uiteindelijk goede verbale vaardigheden en kunnen goed duidelijk maken wat ze willen en voelen. De kinderen die goed functioneren kunnen zich het beste ontwikkelen en leren ook om op een begrijpelijke manier te praten. Alle andere autistische kinderen zullen hun hele leven begeleiding en bescherming nodig hebben. Ze kunnen dan op een gegeven moment niet meer thuis wonen en worden dan opgenomen in kleine leefeenheden, tehuizen of speciale instellingen.

Ik denk dat het bij de lichtere vormen (zoals asperger en dergelijke )zeker wel met de opvoeding te maken kan hebben.
Misschien maakte je teveel herrie als baby en werd je moeder daar boos om.
Of anders omdat je gedwongen wordt een wereldbeeld te creeeren waarvan je op je klompen aanvoelt dat ie niet klopt.

Bij het echt klassieke autisme is het denk ik wel een biologisch foutje in de hersenen.

Ongeveer 50 jaar geleden kwam het autisme, naar mijn gevoel voor het eerst in de schijnwerpers te staan. Men constateerde het bij kinderen die als baby verwaarloosd waren. Maar waarschijnlijk was dat toch iets anders dan wat tegenwoordig als autisme wordt benoemd. Dat is wel degelijk, een afwijking in het patroon in de hersenen.
Er zijn inmiddels ook heel veel verschillende soorten.
Een heel spectrum van storingen.
Maar het is zo, dat hoe meer je op iets studeert, hoe meer je ontdekt.

Er zijn wel diverse vormen van gedragstherapie ontwikkeld om mensen te leren zich staande te houden in de maatschappij. Tevens zijn er aangepaste woon- en begeleidingsvormen.

Het is tevens zo dat hoe intelligenter de mens, des te beter is hij/zij in staat te leven met de tekorten door vormen van autisme veroorzaakt.

Vroeger, pakweg tot de jaren 50/60 , lag autisme altijd aan de moeder / opvoeding. Gelukkig zijn we er inmiddels achter dat dat allerminst het geval is.

Het is een aangeboren 'afwijking' waarvan we de precieze oorzaak / oorzaken niet kennen - anders zouden we wel proberen het te voorkomen.

En inderdaad, feitelijk is autisme een doorgeslagen 'vermannelijkt' brein. (Waarbij vrouwenhersenen heel veel onderlinge verbindingen kennen en mannen veel minder. Zijn die hersenhelften vrijwel volledig gescheiden (waardoor je feitelijk waarneming en emotie te weinig met elkaar verbind) dan spreken we van autisme. Waar precies de grens ligt, is moeilijk te bepalen - we trekken hem meestal bij het zelfstandig redelijk sociaal kunnen functioneren.

Eigenlijk ben ik wel benieuwd wat de vrouwelijke tegenhanger hiervan is ; kun je ook een 'doorgeslagen' vrouwelijk brein hebben ? Wat heb je dan en wat zijn daar de gevolgen van ? En wordt dat al als stoornis herkend en gezien ? Mmm....ik voel een goede vraag opkomen.....

Toegevoegd na 1 minuut:
Je kunt het trouwens niet voorkomen of wegwerken door een of andere opvoeding of medicijnen. Je kunt het wel in goede banen leiden door zo veel mogelijk structuur te bieden. Soms meer structuur dan een normaal gezin geven kan. In de loop der jaren zie je vaak wel dat het beter kan gaan. ' Milde' autisten kunnen uiteindelijk vaak prima een zelfstandig leven leiden. De heel extremen is natuurlijk een ander verhaal.

Hallo

Ik geef eerst antwoord op je vragen.
Nee, heeft niks met opvoeding te maken oorzakelijk.

Aangeboren, mijn mening is ja, heeft naar mijn vermoeden met de genen te maken cq ontwikkeling van de vrucht en de gemoedstoestand van de ouders.

Nee, je komt er niet af, je kunt wel vele manieren toepassen om er zo goed mogelijk mee om te gaan.

Extreem mannelijk ga ik eens over nadenken.

Ik ben de vader van een zoon met de diagnose PDD-NOS.
Autisme en alle aanverwante diagnosen worden langzaamaan geaccepteerd.
Wat mij het meest stoort in dit land is het etiketten beleid.
Toen mijn zoon nog geen officiële diagnose had, bereikten we niks in dit landje, eenmaal met etiket op gaan er deuren open die voorheen hermetisch gesloten waren. (over stoornis gesproken)
Daarom stoor ik mij mateloos aan het woordje stoornis. Wie zijn wij om te bepalen wie gestoord is. Is iemand die de wereld anders ziet dan de rest van de wereld gestoord.

We laten een serieverkrachter na 5 jaar weer op vrije voeten, terwijl het uitgedeelde etiket van welke ziekte dan ook levenslang is.

Ik weet dat dit niks te maken heeft met je vraag, moest het effe kwijt.

Richard

Het lijkt mij dat we, behalve fysieke, genetische of psychische factoren, ook karmische factoren in aanmerking moeten nemen als oorzaak van autisme.
We staan in dit leven vrijwel niet stil bij de invloed die factoren uit een vorig leven in het Nu hebben, maar die invloed is enorm. Het is nmm de reden dat we überhaupt leven.
We zien autisme en andere psychische vormen als ´afwijkend´en daar slaan we denk ik de plank goed mee mis.
Welke invloeden er precies actief zijn bij psychische vormen als autisme, schizofrenie etc. kunnen we onderzoeken, maar zolang we niet ook de karmische factoren hierbij in aanmerking nemen, zal ons beeld ervan onvolledig blijven.
Overigens worden tegenwoordig ook baby-vaccinaties meer en meer gezien als van invloed bij het ontstaan van bepaalde autistische vormen.

Heeft inderdaad niets met de opvoeding te maken, maar mischien kan een slechte opvoeding het wel verergeren. Trouwens, als iemand moeite heeft om met mensen te praten, (dus liever stil is en niet te veel met mensen in contact komt) is dat dan ook een vorm van autisme?