Kan een psychiater een client weigeren om therapie te verlenen omdat de problemen te 'licht' zijn?

Ja volgens mij wel

Een psychiater is iemand die medicijnen mag voorschrijven,
als er dus geen sprake is van de noodzaak van medicijn gebruik, kan je volstaan met een psycholoog.

Feitelijk is een psychiater een stapje hoger op de rang en heeft ook met zwaardere zaken te maken.
Waar medicijn gebruikt dus eigenlijk de factor is die de "weigering" kan opleveren.

Een psychiater kan niet al op voorhand bepalen of de problemen te licht zijn. De cliënt is tenslotte niet voor niets naar hem/haar doorverwezen.
Wel kan hij/zij lopende de therapie bepalen, dat de cliënt beter af is met een andere behandeling bij bijvoorbeeld een psycholoog of maatschappelijk werk(st)er.

Iedere arts of hulpverlener kan/mag patienten weigeren, behalve als het gaat om spoedeisende hulp.
Of het nu de problemen zijn die te "licht" of te zwaar zijn, hij te druk is, of het niet klikt met de patient. Er zijn vast nog meer redenen te verzinnen.

Toch zal dit om deze reden, niet zo vaak voorkomen.

- meestal ga je naar een psychiater als je wordt doorverwezen door je huisarts of andere hulpverlener.
Die heeft dan al bepaald, dat je naar de psychiater moet.
Zo'n inschattingsfout komt m.i. niet zo vaak voor.

- zodra je psychiater constateert dat je problemen te licht zijn, dan is alles al verloren, en is deze beslissing aanvechten zinloos. Want als je gelijk zou krijgen, dan blijf je wel zitten met een psychiater die de patient niet serieus neemt. Hij zal blijven vinden dat je problemen eigenlijk te licht zijn, en dat voorspelt niet veel goeds voor de behandeling. Dat zou weleens het voordeel kunnen zijn, dat een arts een patient mag weigeren, en wordt de vraag of het mag of kan, wat minder relevant.

Theoretisch wel, maar dan kan je je afvragen waarom die patient denkt dat hij een probleem heeft dat behandeld moet worden. En of die gedachte reden is om hem/haar te behandelen?
Meestal zal de patient de behandelkosten claimen bij de verzekering. Het is de vraag of "fantasieproblemen" onder de dekking van onze zorgverzekering vallen.
Anders is het wanneer de patient de behandeling uit eigen zak wil betalen. Dan kan het wel mits de psychiater vindt dat het niet tegen de medische ethiek ingaat om min of meer niet bestaande problemen te behandelen.

Licht en zwaar vind ik wat moeilijk te hanteren termen in de gezondheidszorg. Het is meer een kwestie van maatwerk. Ik citeer:

"Een psychiater behandelt als medisch specialist patiënten die lijden of disfunctioneren doordat hun cognitieve en emotionele betrokkenheid op henzelf of hun leefomgeving verstoord is geraakt. Daartoe gebruikt u als psychiater vanuit een medisch referentiekader zowel de therapeutische relatie als technieken die deze verstoring opheffen of die de gevolgen ervan verzachten."

Ook een psychiater kan gespecialiseerd zijn maar als jij een sociaal probleem hebt dan zou een psycholoog of een maatschappelijk werkende je waarschijnlijk beter kunnen helpen.

Toegevoegd na 2 uur:
Bijvoorbeeld.

je bespreekt je probleem eerst met een huisarts die verwijst je naar het GGZ.daar kom je bij een spv,er sociaal psychiatrisch verpleegkundige.dan komt ook de psychiater in beeld.die schrijft medicatie voor.en dan volgt medicatie bespreking.en vervolg gesprekken met je spv.kom je op de kortdurende afdeling zal je de psychiater niet zo vaak zien.voor de langdurige behandeling wel.

Natuurlijk. Maar ik zou het in andere woorden zeggen: een psychiater kan weigeren therapie te verlenen als het probleem van degene die therapie wil simpelweg niet onder zijn expertise valt.

Als je bij een hartchirurg aanklopt met een flinke griep, zal hij ook weigeren een openhartoperatie op je uit te voeren.

Een psychiater mag cliénten weigeren waarvan hij/zij denkt dat hij deze cliënt niet kan helpen of waarbij hij zichzelf niet prettig voelt (bijv. het soort probleem).
Maar dan zal de psych in kwestie je meestal wel doorverwijzen naar een ander.

Ja, bepaalde klachten die psychisch zijn kunnen met psychotherapie en door de huisarts voor te schrijven medicatie aangepakt worden.
Psychiaters storten zich meer op psychopathie zoals wanen en andere geestesziekten.
Het valt niet te ontkennen dat steeds meer problematiek onder de persoonlijkheids- en gedragstoornissen gaat vallen. Sommige psychiaters voelen zich niet geroepen om daar therapie voor te geven.
Wel zijn ze vaak betrokken bij de diagnostiek.
Mensen met psychische problemen kunnen immers combinaties hebben van stoornissen en daar kunnen ook hersenfunctiestoornissen in zitten.
Die vallen (afhankelijk van de soort ) dan onder neurologie (bv. epilepsie) en psychiatrie( bv. ernstige depressie).
Ook begeleiden psychiaters mensen die medicatie gebruiken die flinke psychische bijwerkingen hebben.
Dus bedoelt de psychiater met "te licht "waarschijnlijk dat
ze -alhoewel zeer vervelend- niet onder psychiatrie vallen.
De woordkeuze vind ik wel wat ongelukkig, als je dat als patient te horen krijgt voel je je niet erg serieus genomen , terwijl stoornissen wel degelijk je geluk grondig kunnen verzieken.
Niet weinig psychiaters volgen daarom ook de opleiding tot psychotherapeut.
Daardoor wordt hun werkgebied groter en pakken ze problemen die in een overlappend gebied aan.