Is dit (zie toelichting) een psychische afwijking?

Volgens mij wil deze vrouw gewoon in de belangstelling staan en kan het niet velen als iemand anders het hoogste woord voort.

Jouw verhaal lezend, denk ik gelijk: Deze vrouw is jaloers op het geluk van anderen en heeft het zelf niet zo goed voor elkaar. Ik vermoed dat ze geen relatie heeft en snakt naar een echte vriend. Tot die tijd probeert ze om zich heen te slaan om zich te kunnen handhaven.
Door te proberen wat meer invloed op haar uit te oefenen en te laten merken dat je haar door hebt, kun je haar uiteindelijk liever voor anderen maken.
In principe zit ze zich zelf in de weg op dit moment......denk ik!

Het is niet mogelijk om iemand te analyseren zonder dat je met deze persoon zelf spreek. Jou omschrijving is grondig en gedetailleerd maar het blijft jouw interpretatie van die persoon.

Een algemene regel in de psychiatrie en psychologie is dat iets pas een probleem is als het hinderlijk is voor de persoon zelf of zijn/haar omgeving.

Mensen die anderen kleineren zijn diep van binnen vaak zelf bang dat ze heel klein zijn en niets voorstellen. Door andere mensen te kleineren kunnen ze zichzelf weer een beetje goed voelen. Ik zou haar in een concrete situatie eens vragen waarom ze zich zo negatief opstelt. Zelf heb ik vaak de neiging om juist heel positief te reageren waarmee het verschil heel goed zichtbaar wordt, ook voor haar.

Toegevoegd na 12 minuten:
Als betrokkene (A) dus heel negatief reageert op B, reageer ik juist heel positief op B.

Tuurlijk kan je overal een label opplakken. Op die manier is er denk ik met iedereen wel iets aan de hand.

Dit lijkt mij meer op nare eigenschappen die je eens met haar zou kunnen bespreken. Wellicht is ze er niet eens heel erg bewust van dat ze dit doet. Beschuldig haar niet ergens van maar hou het bij jezelf (dus: "ik voel me" in plaats van "jij doet")

De eigenschappen die je beschrijft, heeft iedereen tot op zekere hoogte wel. Deze persoon lijkt meer egocentrisch dan gemiddeld, en niet iedereen zal daar mee overweg kunnen (dan wel dat kunnen accepteren of negeren).

Maar in deze maatschappij zijn er nu eenmaal meer mensen met een moeilijke persoonlijkheid dan met een heel makkelijke.

Ik denk niet dat dit een psychische afwijking is. Het zijn denk ik gewoon vervelende eigenschappen van deze mevrouw. Als personen goed bevriend worden met haar, stoot ze hen juist af door negatieve dingen over hen te zeggen. Blijkbaar voelt ze zich (onbewust) te "min", ze ziet dat deze vrienden het goed voor elkaar hebben, ze hebben een leuke relatie etc. Dat wilt zij ook, maar heeft dat niet. Het is dus ook jaloezie wat meespeelt. Ze weet niet hoe ze met jaloezie moet omgaan, en ipv zeggen of denken "ik zou ook wel zo'n relatie/leven willen" verzint ze negatieve dingen over die personen/stellen. Ik denk dat je haar kunt helpen om met haar te praten hierover en te vragen aan haar waarom ze die negatieve dingen zegt over haar vrienden. Misschien kun je haar zelfs uit de tent proberen te lokken door (op een grappige manier) te zeggen: "je bent toch niet jaloers ofzo?". Ik weet niet of ze dit soort opmerkingen kan waarderen, jij kent haar immers beter dan ik :) Succes in ieder geval!

Het lijkt er op dat ze wat narcistische trekjes heeft (mensen een minderwaardig gevoel geven om zelf "hoger "te staan in combinatie met innemendheid, neiging te intrigeren en te isoleren)
Alleen met egocentrisme kun je dit gedrag niet verklaren
en de wat pervasieve trekken passen bij narcisme.
Ze wil in de belangstelling staan , macht verwerven en domineren maar doet dit op een zo sympathiek mogelijke manier om zo min mogelijk affectie te verspelen.
Als deze elementen tref je in een narcistische persoonlijkheid.
Was het alleen PDD dan zou ze zich niet zo inspannen vriendelijk te zijn.
Het hoort ook bij narcisme de realiteit te ontvluchten en
de schuld van een probleem bij een ander te leggen, ze zijn op de vlucht voor hun eigen zwakheden en koesteren hun pluspunten ter meerdere eer en glorie van vooral zichzelf.
Deze mening is gebaseerd op de summiere beschrijving en dient alleen als antwoord op een persoonlijke vraag.

Het is overduidelijk een probleem omtrent aandacht. Als je 100% zeker wil weten of dit iets psychisch is, moet je de DSM-IV raadplegen, maar ik neem aan dat je gewoon wil weten of ze hier (misschien) met professionele hulp af kan komen?

Ik denk dat zij een goed gesprek moet gaan voeren met een psycholoog/psychologe.. Ik heb ditzelfde meegemaakt met iemand uit mijn omgeving, en is door maar een paar gesprekken helemaal weer 'de oude' geworden (aandacht voor anderen, liefde voor anderen, etc.).. Soms kunnen een paar gesprekken al helpen.
Ook zou ik als ik jou was (als je dat wil en durft enzo natuurlijk) het er met haar verder over hebben; en langzamerhand misschien voorstellen naar een psycholoog/psychologe te gaan, en al is het maar 'om even kennis te maken'

Hoop dat m'n antwoord hulpvol is, succes en sterkte ermee!

Het woord vriendin kan ik nog niet erg goed plaatsen.is het 'n vriendin of " De Vriendin"?
Ik denk de laatste.
Als het om 'jouw' vriendin gaat, dan heb jij zelf hier ook invloed op.

Als je in het dagelijkse leven net zo bent als hier op g.v. Dan is het als vriendin zijnde, moeilijk haar plaats naast jou te behouden, ze probeert boven je uit te komen.
Of ten minste gelijkwaardig te zijn.

Ze wil ook haar plaatsje in het geheel, hoe kan je dat verdienen, door aandacht te vragen, hoe vraag je aan dacht, nou dat maakt niet uit, zelfs ruzie maken kan aandacht vragen zijn, een discussie aangaan door kritiek op een ander te hebben , kan aandacht vragen zijn, het zielige bedroefde slachtoffer spelen , kan aandacht vragen zijn.

En is ze ergens enthousiast over, dan groeit ze en verwacht ze dat anderen met haar mee gaan, want dan telt ze mee in het geheel, dan is ze belangrijk, dan kan je niet om haar heen, dan is ze iemand.

Deels heeft haar probleem met haar karakter te maken en die is niet echt gemakkelijk!
Ik neem aan dat ze niet getrouwd is, maar ze is eind 30!
Ergens heeft ze de boot gemist, normaal gesproken heeft iemand op deze leeftijd een gezinnetje en is gesetteld, of misschien heeft ze een relatie gehad en is die mislukt.

Dus er lijkt meer mis dan alleen waar je over spreekt.
Maar verder is het een lieve vrouw, schrijf je, nou dat is dan een pluspunt, maar wat blijft, is dat jij er geen raad mee weet, of je kan er niet mee om gaan, mensen om je heen zijn vaak de spiegel van je eigen.

het zou kunnen dat deze vrouw aan een minderwaardigheidscomplex lijdt.

daarom vraagt ze véél aandacht voor zichzelf en daarom moet een ander enthousiast over haar zijn.

het feit dat zij juist anderen uit elkaar wil halen,duidt op jaloezie (dit kan te maken hebben met zaken uit haar eigen verleden: misschien kwam ze zélf aandacht en/of liefde tekort?),dat ook kan voortkomen uit minderwaardigheidsgevoelens.

Ook het steeds maar negatief beoordelen van mensen die met eigen ideeën komen,duidt op compensatiegedrag,om zichzelf proberen "de hoogte" in te steken.

Alleen een psycholoog of psychiater kan beoordelen of je vriendin een psychische afwijking heeft. Er zijn hierboven al een heleboel zinnige dingen gezegd, maar met zulke beperkte informatie, uit tweede hand, kan niemand via internet een diagnose geven.

Goed om te lezen dat je haar wilt helpen, maar wil ze zelf überhaupt wel geholpen worden?

manisch depressief denk ik

Je wilt haar graag helpen.... Het enige wat je dan kunt doen, is er voor haar blijven. Niet weglopen zoals de anderen doen, want jij ziet dat het door een psychologische innerlijke hobbel komt bij haar.

Het probleem blijft dat ze daar zelf overheen moet willen. Als ze het probleem zelfs niet wil erkennen, en niet openstaat voor advies van vrienden, dan zit er echt niks anders op dan te wachten tot ze tegen de muur oploopt en zelf om hulp vraagt. Of tot het moment dat ze wel open staat voor advies.

Het is heel naar om te zien gebeuren, maar mensen moeten echt zelf willen veranderen. Je kan proberen het haar duidelijk te maken, maar dan moet je zelf psychologisch behoorlijk geschoold en stevig in elkaar zitten, wil je dat voor elkaar krijgen. Dat zou dan zeer subtiel moeten gebeuren, zodanig dat ze mogelijk denkt dat ze het zelf bedacht heeft. Op een andere manier zal ze het waarschijnlijk niet kunnen aannemen.

Leest ze graag? dan heeft ze misschien iets aan een boek er over... zo niet,.... tja.
Helpen bestaat soms uit bij iemand blijven, zelfs als dat onaangenaam is. Niet over je eigen grenzen heen gaan, maar als jij met mededogen kan bezien waar haar probleem vandaan komt, dan kun je misschien ook opbrengen om haar zelf haar weg te laten vinden, en er te zijn als ze toch je hulp zou willen.

ieder mens heeft tenslotte ook het recht om fouten te maken in zijn of haar leven. En, ieder mens blijft verantwoordelijk voor zijn of haar welzijn.

Ik denk dat af en toe een lief kadootje geven, helender voor haar werkt dan haar zo'n beetje de therapie in te sleuren. Beter een ansicht kaartje met lieve woorden, dan een diepgaand gesprek.

Maar dit blijft mijn persoonlijke idee, naar aanleiding van jouw subjectieve beschrijving.... al met al dus natte vingerwerk zonder die persoon te kennen.

Ik hoop dat ze er goed doorheen komt!

Het is een afwijking ten opzichte van wat jij normaal vindt. Je vraagt wat er met haar aan de hand is. Zij is degene die dat aan kan geven als reactie op wat je aan haar objectief ziet en hoort. Je kunt kijken wat die observaties van haar bij je doen zoals mogelijk verwardheid door de tegengestelde signalen. Wat zou je er naar haar dan mee willen en wat was haar behoefte op het moment dat zij die tegenstrijdige uitingen gaf? Deze dingen kun je met respect voor haar met haar delen en kijken of dit een ingang is. Voorkom wel dat je een redder wordt tussen jou, haar en anderen. Houdt het tussen jullie.
Je kunt eens kijken of het boek "Geweldloze communicatie"van Marshall Rosenberg je hierin kan helpen. Een lieve vrouw is het ook waard om geholpen te worden als ze dat wil. Succes met de intentie.

Onzekerheden en mogelijk een minderwaardigheidscomplex kunnen de oorzaak zijn dat deze vrouw zo reageert.

Mogelijk zitten haar problemen dieper door negatieve dingen die ze heeft meegemaakt tijdens haar jeugd of met een (beëindigde ) relatie.

Dit alles zou haar wisselende stemmingen en jaloezie naar anderen toe kunnen verklaren.

Haar zelfvertrouwen zou een "boost" kunnen krijgen door haar positief te (blijven) benaderen,en tegelijk,wanneer zij daar open voor komt te staan, voorzichtig----op diplomatieke wijze---- te wijzen op haar negatieve gedrag.

Haar waar het op dat moment past,complimenten geven zodat zij zich "waardevol" en begrepen voelt.