Wat veroorzaakt deze tweesplitsing?

Het licht er natuurlijk aan hoe je opgevoed bent en wat je daarmee doet.
De een wil helemaal geen ruzie over bepaalde dingen krijgen dus houd zijn/haar mening liever voor zich.
Jou vraag betreft de tweesplitsing die je daardoor krijgt. Dat komt niet door de intelligentie of door opleiding, maar door het karakter. Sommige moeten altijd gelijk krijgen en kunnen er niet tegen, dat er iemand anders is met een andere mening. Vaak zijn ze dan niet in staat (door het sterke karakter trek het gelijk willen hebben en het niet kunnen accepteren van andere overtuigingen) in te zien, dat iemand anders zijn/haar mening voor hem/haar belangrijk is.

Omdat de argumenten niet voldoende zijn om iemand 'om' te krijgen.
Als je het hebt over: ik geloof in energie
En er komt een tegenargument van: dan moet je ook geloven in de hete ketel onder de berg. Dan ben ik echter niet overtuigt en om.

In mijn optiek, pure argumentatie. Of het gebrek eraan.
Alle zaken in de splitsen vertonen gaten en ogen. Die kunnen kennelijk niet worden gevuld.
Waarom heelt de een wel en de ander niet. Werkt een methode wel of niet. Ja, maar niet altijd; nee, maar er zijn uitzonderingen.

Beste Ed, je hebt gelijk dat deze stellingname bij elk onderwerp wel aan de orde kan zijn, en zich ook vaak hier op GV zo manifesteert. Dat is spijtig, want het komt de sfeer niet ten goede, en het veroorzaakt vaak het uitdelen van enerzijds plusduimpjes, anderzijds minnetjes, terwijl in feite alle antwoorden zowel pro als contra een bijdrage leveren aan de beantwoording van de vraag.

Recentelijk kwam SIRE met een campagne over 'kort lontje'... ik denk dat daar dezelfde oorzaak te vinden is: mensen zijn minder geneigd om te accepteren dat een ander ook rechten heeft of ook gelijk kan hebben. Sneller wordt naar extreme middelen gegrepen om een ander van jouw gelijk te overtuigen.

De gehele maatschappij verruwt, dat is niet alleen hier op GV het geval. Er is een groeiend egoisme, je vindt het terug in het verkeer, bij de supermarkt, bij alles: iedereen wil voordringen en zijn eigen belang voorop stellen.

Wat daar de oorzaak van is, is moeilijk te achterhalen. Waarom is de mens zo gefrustreerd? Wellicht is het omdat de welvaart zo groot is, men heeft alles al en dat uit zich in frustratie over allerlei kleine of grote zaken. Dus is het logisch dat je je eigen mening op een site zoals deze (waar je toch betrekkelijk anoniem bent) lekker ongezouten kunt geven. Ook al jaag je anderen daarmee in de gordijnen.

Ik denk dat je hier onderscheid moet maken tussen praktische zaken (die waar een feitelijk antwoord op mogelijk is) en zaken waar iemand een mening over heeft.
Qua praktische zaken is het denk ik zo dat mensen zijn overtuigd van hun gelijk en geïrriteerd raken als iemand zegt dat ze zich vergissen. Dat lijkt me menselijk.
In de andere gevallen ligt het in een andere hoek: ik denk dat mensen graag de ander willen overtuigen van hun mening. Dat is nu eenmaal lastig en vaak redelijk onmogelijk, misschien is het daar dan toch de ervaring die ontbreekt! Toch is ook dit menselijk, wie wil er niet graag dat men het met ze eens is?

Dit is mijn mening, in dit geval hoeft niemand het met mij eens te zijn ;)

Ik denk, omdat in de grond genomen er op een vraag als 'Geloof jij in een God? Geloof jij in het paranormale?' strikt genomen maar één antwoord mogelijk is, nl Ja of Nee.

Alle argumenten, discussies, opvoeding, irritaties en beledigingen komen op gang, als een ja-zegger of een nee-zegger anderen willen overtuigen van hún juiste, en andermans foute mening.

Over sommige dingen is een discussie, waaruit je een eensluidende conclusie wilt kunnen trekken, nou eenmaal niet mogelijk.

Praten met elkaar, je verdiepen in elkaars zienswijze, begrip proberen te krijgen voor waar de ander van overtuigd is, over een andere mening diep nadenken, kan wel. Maar dit vraagt een enorme inzet van degene die 'anders' denkt, en die inzet, of de wil daartoe, is helaas meestal ver te zoeken.

gewoon omdat een mens het vermogen heeft om na te denken.
bijna iedereen wil zijn gelijk halen binnen zijn/haar denk wereld.
of dat goed is?

Ik denk dat het, bij de zaken waar je hier op doelt, afhangt van iemands basis-levenshouding, om het maar zo te noemen.

Sommige mensen gaan uit van persoonlijke ervaringen. Die komen op de eerste plaats. Alle andere dingen, alle redenaties, alle pogingen verbanden te leggen, zijn ondergeschikt aan de eigen ervaring. Voor deze mensen is het de ervaring die telt - zij zien verklaringen als ondersteunend, de verklaringen dienen de werkelijkheid van de ervaring te verklaren.

Andere mensen gaan uit van grotere verbanden, ook wanneer die grotere verbanden buiten henzelf liggen. Zij kennen ook de persoonlijke ervaring - maar zij zijn in staat, zonodig te accepteren dat die eigen ervaring slechts een klein onderdeel is van een groter geheel, of zelfs dat die eigen ervaring verkeerd zou kunnen zijn.

Dit verschil in primaire focus - zeg maar: intern gericht of extern gericht - verklaart naar mijn mening waarom het vaak zo moeilijk is, tot elkaar te komen.

Toegevoegd na 2 uur:
 
Een ander punt is de manier van discussiëren.

Ik zat ooit bij een cursus, waarin werd uitgelegd wat "argumenteren" is. Dat blijkt mijn favoriete stijl te zijn: ieder draagt argumenten aan, en gaat inhoudelijk in op de argumenten van de ander. Op die manier ontdekken we *samen* wat de beste verklaring is.

Voor de wetenschappelijk ingestelde mensen was dit een vanzelfsprekendheid.

Voor de paranormaal ingestelde mensen was dit heel vreemd. Zij hadden er grote moeite mee dat het over en weer uitwisselen van argumenten juist gezien moet worden als samenwerking - hun gevoel zei dat het gehakketak was, dat er een strijd gaande was.

Zij moesten echt leren dat dit geen strijd is, maar samenwerking  --  een manier om samen naar een gemeenschappelijk doel te streven.

Toegevoegd na 2 uur:
 
Hiermee wil ik maar zeggen: als de natuurlijke manier van samenwerking verschillend is, ontaardt de samenwerking helaas in strijd - iets wat geen van beiden wil.

Je zegt het zelf al; die tweerspalt wordt veroorzaakt doordat voor- en tegenstanders van iets 100% overtuigd zijn van hun gelijk. Ik geloof niet dat het iets te maken heeft met opleiding, geloofsovertuiging, intelligentie, ervaring of goedgelovigheid. Mensen die een ander niet de ruimte laten voor zijn eigen overtuiging zijn niet flexibel en kortzichtig.

Toegevoegd na 7 minuten:
ter verduidelijking "....zijn niet flexibel, maar wel kortzichtig".

Een mooie vraag. Volgens mij zitten er 2 kernpunten in.

Het eerste punt is: Hoe gaan we met elkaar om? De normen en waarden vraag. Zelf heb ik hier nog niemand zien schelden of zo. Daar kan ik vrij weinig over zeggen.
Het tweede punt is: Wat is gebruikelijk binnen een bepaalde groep. Voor mensen die meer wetenschappelijk gericht zijn is het helemaal niet ongebruikelijk om elkaars theorieën aan te vallen of onderuit te halen. Let wel: het gaat dan om de theorieën. Niet de persoon zelf. Dit is een normaal onderdeel van de wetenschappelijke methodiek. Bij mensen die meer in de alternatieve hoek zitten, zijn theorie, persoon en emotie één geheel. Dat botst.

Naar mijn idee ontstaan dit soort conflicten omdat mensen eerder geneigd zijn om zich te laten lijden door emoties. Zonder (goed) na te denken reageren mensen en vaak verrekken ze om over iets na te denken, omdat ze zijn / of zichzelf hebben geïndoctrineerd met de met een bepaald standpunt.

Er zijn bepaalde onderwerpen die je - naar mijn idee - beter kan vermijden zoals
- de Bilderberg groep
- of de mens daadwerkelijk naar de maan is geweest
- chemtrails (geo-enginering, oftewel via vliegtuigen een chemische wolk nalaten die bestaat uit chemicalien zoals aluminium sulfaat en barium)
- de waarheid over "911": de drie gebouwen zijn opgeblazen
- geloof
Hoeveel feiten je ook naar boven brengt, die mensen lijken hun eigen denkvermogen te blokkeren door klakkeloos vast te blijven klampen en de vertrouwde "feiten" en "waarheden".

Ook denk ik niet dat het altijd te maken heeft met intelligentie, maar eerder met "vastroesten" aan vertrouwde kennis, ook al is het niet gebaseerd op feiten. Het valt me ook op dat je niet in discussie kan gaan met deze mensen, omdat ze al snel klaar zijn met het verdedigen van hun "waarheid" en reageren al snel niet meer op je antwoorden, vragen of feiten.

Toegevoegd na 1 uur:
lijden=leiden :(

Twistziekte heeft niets met scholingsgraad te maken.
Net als iemands teenlengte (het wel of niet hebben van lange tenen).
Ook als je 100% overtuigd bent van je gelijk, moet je in je achterhoofd houden dat je je toch kunt vergissen.
(Tenzij je toch op je achterhoofd gevallen bent....)
Mensen die niets van een ander aan kunnen nemen en/of zich niet laten corrigeren , geven naar mijn mening aan dat ze niet meer KUNNEN leren. (vgl. willen is kunnen)
Het lerend vermogen zegt wel iets over je verstand, mensen die zich dus vastklemmen aan een mening of opvatting , geven blijk van het niet goed gebruiken van hun verstand op dat punt.
Je zou dat een vorm van domheid kunnen noemen.
Dus mensen die alleen maar overtuigd zijn van hun eigen gelijk, kunnen best intelligent zijn, maar of ze ook slim zijn......?
Recentelijk was ik 100% van iets overtuigd, maar had het wel fout.
Gelukkig kon ik inzien dat ik fout was en heb de mensen die mij op een geduldige manier overtuigd hebben dan ook ruiterlijk toegegeven dat IK fout zat maar dat ik mij vooral ook geneerde voor de vasthoudendheid, waarmee ik mijn standpunt verdedigde. Een leerzame ervaring, ik heb me voorgenomen minder stellig te zijn , ook als ik zeker meen te weten dat ik gelijk heb.
Je gaat dan een stuk minder hard op je snuit als je toch fout zit.
Het koesteren van een onjuist standpunt is heel dom en toont alleen maar aan dat je zelf een koppige ezel bent.
Bij meningen en opvattingen past een houding die corrigeerbaarheid aangeeft.
Doe je dat niet, dan word je ongeloofwaardig.
Kijk maar naar wat er gebeurd is met het vertrouwen in de politiek.....

Het zou goed zijn om bij alles wat je beweert, denkt voelt of schrijft bij jezelf te zeggen, MAAR HET KAN OOK ANDERS ZIJN ! Zo laat je ieder in zijn waarde . Respect voor de mening van ieder mens, wat niet wil zeggen dat je alles maar klakkeloos moet aannemen.
Een discussie waarin je ieder in zijn waarde laat is toch veel prettiger ! Ieder mens heeft wel iets te vertellen vanuit Zijn eigen ervaringen en Zijn Eigen Wijsheid .

De tweesplitsing die zich voordoet wanneer meningen verschillen heeft te maken met het ego van de ene persoon welke denkt zijn/haar ego-mening te moeten verdedigen tegenover het ego van de ander en vice-versa. De weerstand die wordt gevoeld en geuit komt vanuit het ego wat alleen maar zichzelf ziet en niet de ander...

Dit alles heeft te maken met de ontwikkeling van ons bewustzijn en het inzicht in wie wij werkelijk zijn. De werkelijkheid is voor iedereen anders omdat we allemaal vanuit ons eigen perspectief waarnemen. Samen vormen we de waarheid.

Degene die zich irriteert aan de mening van de ander mag zelf een les leren in empathie en acceptatie en krijgt bovendien de kans om zichzelf beter te leren kennen.
Wij creëren alles zelf omdat we ervan mogen leren om te groeien in bewustzijn wat ons vrede zal geven,

Met vriendelijke groeten,

Vlinder Yvonne

Ik denk dat de tweesplitsing te maken heeft met het feit dat mensen zo moeilijk durven toe te geven dat een ander ook wel eens gelijk zou kunnen hebben.
Over het algemeen gaat men ervan uit dat het toegeven van het gelijk van een ander gelijk staat aan het toegeven van je eigen ongelijk, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn.
En het in gedachten toegeven van je eigen ongelijk knabbelt aan je eigenwaarde, en wat een ander van je zou kunnen denken.

Ik denk dat het puur alleen het karakter is.
Na mijn mening heeft het niets met hooggeschoold zijn te maken.

Maar ik kan me wel voorstellen als een vraag word gesteld en er een specialist op dat gebied antwoord geeft, het vervelend is als mensen dan negatief gaan reageren terwijl het dan gewoon om feiten gaan.

Zoals meis26 zegt. Het draait om de feiten. Zijn die er niet of niet hard genoeg dan krijg je bijna zeker een eindeloze discussie. Maar zelfs met keiharde feiten kun je nog een discussie krijgen. Dat ligt dan puur aan één van de twee partijen die de waarheid gewoon niet wil horen. Dat kan dan weer liggen aan het feit dat de waarheid niet gunstig is voor die partij of omdat ze niet toe willen geven dat ze ongelijk hebben.
Vooral dat laatste is gewoon erg moeilijk voor veel mensen, gewoon zeggen dat je het fout had.

Eigen belang en kortzichtigheid spelen vaak een belangrijke rol. Mensen met veel geld zullen vaak minder oog hebben voor minder gefortuneerden dan mensen die minder geld hebben, goede uitzonderingen daargelaten. Jongere mensen zullen vaak minder oog hebben voor de ouderenproblemen dan ouderen zelf. Veel jongere mensen zeggen: "Ik ben nu jong, ik wil nu goed leven en als ik oud ben dan zie ik dan wel weer". Veel jongeren zullen hun belastinggeld niet graag geven aan goede verpleegzorg voor ouderen. Er is dus helaas weinig draagvlak voor dit soort uitgaven. Als extra argument gebruiken ze dan, dat de ouderen in de tijd dat ze jong waren er ook niet veel geld voor betaalden. Dan het openbaar vervoer. Studenten en scholieren reizen veel met het openbaar vervoer. Als ze een baan hebben na hun afstudering, hebben ze vaak een auto onder hun kont en dan reizen ze weinig of niet met het openbaar vervoer. Totdat ze eens hulpbehoevend worden. Dan komt het openbaar vervoer weer in beeld. Mensen die nu met het openbaar vervoer reizen, zullen hun belastinggeld daar eerder aan willen geven dan mensen die nu veel met de auto reizen. Wat de toekomst brengt, als ze hulpbehoevend worden, is voor hun van latere zorg. Er is een gebrek aan eenheid tussen de verschillende leeftijdsgroepen.

omdat élke mens van nature een subjectief geörienteerd
wezen is,en wát voor opleiding of objectief nagestreefde redenaties iemand ook heeft,de mens redeneert tóch altijd vanuit het eígen perspectief.

Die z.g. tweesplitsing bestaat niet. Er zijn van beide kanten een handjevol fanatici die geen duimbreed willen toegeven. Het gros van mensen zweeft daar tussenin.
Omdat de fanatici het hardste en het langste schreeuwen lijkt het net of er een tweesplitsing is, maar die is niet representatief voor Goeievraag en zelfs niet voor de hele samenleving. Zo, opgelost.

best moeilijk, alles en ieder in z'n waarde te laten.
dát is denk de de tweedeling, tweesplitsing
zó extreem dat mensen reageren
op zich is het niet erg m.i.
bevordert -hopelijk- de dialoog
uiteraard spelen allerlei zaken mee qua scholing, iq, etc.
maar vooral: het in waarde laten
dát is nu zo moeilijk, lijkt het wel.

Dit vind ik een hele goeie vraag.Ik vind sommige mensen echt zo nederlands.Als je ook maar een zinnetje verkeerd zegt zitten ze al bovenop je.Ik ben zelf ook nederlands hoor maar toch vind ik onze mentaliteit vaak niet bepaald charmerend. Maarja hier maak ik ook weer mensen boos mee denk ik.

Discussies over geloof en politiek leiden wel vaker tot dit soort uitingen ja. Het ligt aan een soort van zelfcontrole denk ik. Mensen laten zich leiden door emoties, en houden die niet in de hand.

Ik denk ook dat religie en politiek een soort van fundamentele levensovertuigingen zijn, die ook erg privé kunnen zijn, en diep in iemand geworteld zitten.
Daarom leidt het vaak tot ruzies en scheldpartijen, omdat ze gevoel hebben dat hun levensovertuigingen worden bedreigd of beledigd.

Oftewel: Houd je emoties een beetje in toom! :)

Het antwoord van mij is heel simpel. Er bestaat niet zoiets als een waarheid.
Als je achter een stelling staat, zul je het naar je toe trekken, en het jouw waarheid maken.
De bijbehorende energie trek je ook naar je toe, en het universum zal in je wensen voorzien, waardoor het jouw schepping wordt.
De echte waarheid is zo breed en veelomvattend, dat is bijna niet te bevatten.
Mensen halen daar een stukje uit, wat het beste bij hun past, en incarneren het als hun waarheid.
Daarom zou het hier op goede vraag moeten kunnen zijn, als elkaar kunnen aanvullen en op weg helpen, zodat we een glimp kunnen zien van de bredere waarheid.
Ik denk ook dat een waarheid kan veranderen, als er maar genoeg mensen oprecht in kunnen geloven, zodat de waarheid kan materialiseren, en werkelijkheid worden.
Dus inplaats van elkaar afvallen, elkaar aanvullen en ondersteunen.