Waarom voer ik in mijn hoofd hele verdedigende (en nare) gesprekken met iemand?

Je kan proberen ergens anders aan te gaan denken door iets anders te doen, bijvoorbeeld een stuk fietsen of bij familie op bezoek gaan, maar die gedachtes zullen dan niet overdag komen, maar misschien 's avonds en dan kom je slaaptekort.
Misschien kan je proberen om op internet een forum te zoeken waar je met mensen die dit soort gedachtes hebben kan praten? Ik weet het niet zeker, maar misschien is dit forum goed: http://www.paniekaanval.nl/forum/index.php

Zoals je zelf al zegt : die gesprekken zullen zó nooit plaatsvinden...
Plus, dat je het gevaar loopt, met een soort 'gekleurde bril-op-je-oren' te gaan luisteren naar wat degene zegt als je echt gaat praten, en dus sommige dingen misschien herkent uit je voorbereiding, terwijl het misschien in een heel andere contekst is, en dus anders bedoeld, dan dat jij het nu opvat...

Ik heb een paar maanden terug iets uit een boek geleerd, en dat pas ik nu in grote, maar vooral heel kleine dingetjes toe : denk : 'as is...." (zoals het is)

Neem het precies zoals het komt, maar alleen dat, wat in het 'nu' plaatsvindt : niet straks, niet morgen, niet daarnet, niet gisteren : alleen 'nu' , het actuele moment.

Je kunt immers tóch niets veranderen aan wat geweest is, en je weet niet, hoe het straks komt. Je ziet het wel, als het er is, en vóór die tijd is het eigenlijk zonde van je tijd te gaan zitten piekeren, waardoor je 'nu-tijd' eigenlijk verspilt.

Het heeft enorm bijgedragen aan m'n gevoel van relaxed in m'n leven staan - bij alles denken : 'as is'.

Treinvertragingen, tegenvallers op m'n werk, uitverkochte aanbiedingen, een collega die onverwacht iets onvriendelijks zegt (rotbui? slecht bericht gehad?)
Je verandert niets aan het feit, dus laat het gewoon gebeuren, komen, zoals het is.

Misschien heb je hier ook iets aan - als je eenmaal op dit spoortje stapt, raak je het niet meer kwijt, en kan je dus véél meer ontspannen doorgaan met 'ademhalen'...;-))

Dat herken ik inderdaad, ik doe het ook altijd en het is ontzettend vermoeiend en vaak zinloos!

Ik heb de tip gekregen om, als ik merk dat ik het weer doe, heel hard STOP! te roepen. Dat is natuurlijk een beetje lastig in gezelschap, dus doe ik dat niet hardop ;)
Verder is me aangeraden om zo nodig een elastiekje om m'n pols te dragen en iedere keer dat ik dergelijke gedachten heb, even aan het elastiekje te trekken. Het hoeft geen pijn te doen, het gaat er alleen maar om dat je op die manier ongewenst gedrag kunt afleren.

Tegenwoordig zeg ik ook tegen mezelf: 'als je nu hier zomaar ineens kunt verzinnen wat je zal gaan zeggen, zul je dat op het moment dat het nodig is ook wel kunnen verzinnen, dus is het zinloos om het nu al te doen'. Dan moet ik een beetje lachen en kan ik er makkelijk mee stoppen.

Succes!

Kunnen het misschien onopgeloste of niet uitgesproken problemen betreffen.
Als je een belangrijke gebeurtenis niet uitgepraat hebt blijft het je je hele leven volgen.

Soms is het helemaal niet erg om een gesprek alvast wat voor te bereiden of achter af te bedenken hoe het ook anders had kunnen gaan. Het kan je repertoire voor een volgende keer aanvullen, dus dat je voor een volgende keer meer mogelijkheden hebt.
Wel is het vervelend als je in een soort stroom van gedachten komt, die je niet kan stoppen. Soms kan het helpen om, zoals al eerder als tip is gegeven, om stop tegen je zelf te zeggen. Je kan ook bv even iets heel anders te doen, een boek lezen, een spelletje doen of even iemand bellen aan wie je de situatie kan voorleggen.
Als je erg tegen een gesprek opziet, kan je inderdaad een self-fulfilling prophecy krijgen, dus dat je je gaat gedragen naar wat je niet hoopt dat er gaat gebeuren. Stel je gaat al negatief tegen iemand reageren omdat je denkt dat het gesprek niet leuk gaat zijn, dan zal het gesprek ook niet leuk worden. Je kan dat natuurlijk omvormen naar het positieve: bedenk hoe het gesprek positief kan verlopen en start het gesprek ook zodat het eigenlijk alleen nog maar positief kan verlopen. Ben je bang dat de ander kritiek gaat uiten: start dan bijvoorbeeld met dat kritiekpunt als leerpunt. "Goed dat ik je spreek, dat van gisteren ging niet goed. Ik denk dat we maar eens moeten kijken hoe dat een volgende keer beter kan."

Ja , daar wordt je zo moe van en je bent er soms uren mee bezig in je hoofd.
Had het vroeger heel vaak, toen ik nog bij een baas werkte en er wel iedere week ruzie was.
Ik voelde een climax aankomen en ging me daar vast op voor bereiden door de discussie vast in mijn hoofd te voeren.
Soms was dit zo intens, dat ik aan niets anders kon denken.
Als ik dan later op kantoor moest komen om er over te praten, was ik in een groot voordeel, want ik 'wist' al wat er gezegd ging worden, dit tot grote ergenis van mijn baas, die het opnieuw niet van me kon 'winnen'.
Ik zie het als een soort van huiswerk doen voordat je de discussie in gaat.
Ook hier op G.V. pas ik het wel eens toe, om de ander een stapje voor te blijven, ook dan geeft het vaak ergenis, een soort van onmacht denk ik.
Hoe je daar mee om moet gaan?
Ach, gewoon, je niet door je zelf gek laten maken en je grens weten, verders zie ik het als een voordeel.

Het komt over alsof je graag alles in de hand houdt. Dat geeft je een veilig gevoel. En toch zijn die gedachten/gesprekken niet prettig. Dat komt omdat het vaak negatieve gedachten zijn die je in je hoofd ziet alsof ze waar zijn. Het zijn slechts gedachten. Gedachten worden gevoel en gevoel zend je uit en zo zet jij je neer.
Dat is zonde van je tijd en energie.
Wat je zou kunnen doen is een hele simpele truc.
Telkens als jij een nare gedachte hebt, stel je jezelf meteen de vraag: Ok dit is wat ik niet wil, wat wil ik WEL?
Dan ga jij je richten op wat je WEL wilt en straal je dat uit, dat motiveert jou om te doen, denken en/of voelen wat je wel wilt en dat groeit dus.
Wat je al zegt, wat je aandacht geeft groeit!

Doe dat heel extreeem: dus als je iets negatiefs denkt of verwacht, denk dan meteen: Ok, dit wil ik niet en wat wil ik wel of wat wil ik er voor in de plaats? Kom er daarna toch weer een negatieve gedachte op "ja maar..." dan stel je weer die vraag. je bevestigt dat je dat denkt: Ok dat wil ik niet (erkenning, acceptatie) en vervolgens: EN wat wil ik wel?

Als je deze oefening een tijdje consequent doet, gaat het gemakkelijker worden om te denken aan wat je wel wilt ipv de negatieve dingen in het leven. Je cijfert de nare dingen niet weg want je erkent dat het er is en er mag zijn en vervolgens ga je meteen naar wat je wel wilt. Je hebt namelijk invloed op je gedachten en dus ook op het eraan gekoppelde gevoel.
Denk NU maar eens aan iets dat je echt heel erg leuk vond.....neem even de tijd om dat helemaal te denken, voelen etc.
Je wordt daar vast heel blij van?
Grappig is dat het niet op dit moment gebeurt maar alleen in je gedachten en het zorgt er voor dat je het bijbehorende gevoel (blijheid, vrolijk, ontspannen etc.) voelt.
Dat doen gedachten. Het maakt niet uit of het op dit moment ook echt zo is of niet. Als je iets denkt, voel je je meteen ook zo. Dat kun je dus gebruiken omdat je gedachten kunt sturen. Zie de oefening die ik hierboven voor je heb opgeschreven.

Super toch dat een mens dat kan veranderen?!

Veel plezier.

ik herken dit heel erg. Ik heb een situatie op mijn werk gehad waarbij ik met een collega niet overeen kwam en ik heb echt heel wat uurtjes in mezelf gebabbeld met haar..

Ik denk dat dit een vorm van verwerking is dat in jezelf gebeurt. Je gelooft onbewust misschien dat je de zwakkere partij bent en daarom voer je in jezelf een gesprek waarin je zegt wat je echt wél wil gezegd hebben..

Overigens is het ook een vorm van zelfbescherming om niet met je mond vol tanden te staan in zo'n confrontatie, ik voerde veel gesprekken zo omdat je dan verschillende scenario's bent afgegaan, reacties bekeken,... en als dit dan een werkelijkheid wordt weet je sneller wat terug te zeggen.

Als dit trekje bij mij té overheersend werd probeerde ik echt moeite te doen om mezelf op andere gedachten te brengen..(ik werd er op den duur echt kwaad en slecht gezind van zonder dat er echt woorden zijn geweest) want als je hier verder en verder in gaat, dan val je een beetje in een neerwaarts spiraal van doemgedachten..