Waarom denken veel geestelijk gezonde mensen dat ze gek zijn?

Nou, ik ben geestelijk zo gezond als een vis en ik heb nog nooit gedacht dat ik gek was.

Ben je dan geestelijk in orde als je hunkert naar het irrationele of als je zoveel aandacht nodig hebt?
Misschien weet iemand zich niet begrepen of wat dan ook, maar waarschijnlijk heeft zo iemand een serieus probleem.

in mijn leefomgeving ken ik zulke mensen niet en al helemaal niet 'veel'.

ik ben niet gek,maar ik kan wel vliegen .
gelukkig ben ik "normaal"

Ha, die FlamingoPudding;

Ik begrijp dat wel; als je om je heen ziet wat er tegenwoordig allemaal als 'normaal' wordt gezien is het helemaal niet zo vreemd dat veel mensen dan nog liever 'gek' zijn.

Dit is de eerste keer dat ik dit verneem. Ik denk dus dat ze dit niet denken of ze zijn niet gezond!

Ze zeggen wel ooit: het wordt gekker met de keer..
Wat er allemaal tegenwoordig gebeurt, hoe je soms je dag doorkomt. Op je werk, thuis ..
Bepaalde dingen die toegelaten worden of juist afgeschaft worden. Onmogelijke regeltjes die gesteld worden. Kortom de leefbaarheid.
Dan is het misschien wel de vraag van: Zijn zij degene die gek zijn? Of ben ik het nu?
Denk dat het misschien voor sommige moeilijk is om blijven te volgen in het leven omdat alles zo snel veranderd..

Studenten die voor de eerste keer psychologie krijgen , worden geconfronteerd met allerhande psychoanalisten en hun theorieën.
Deze theorieën kunnen in het begin nogal confronterend zijn met het eigen 'ik' , zodat veel studenten denken dat er met hen iets mis is.
Eigenlijk is het niet zo bedoeld , maar wordt in den beginne soms zo begrepen (frustraties, verdringing en meer uitgesproken analyse vormen)

Veel psychiatrische aandoeningen zijn feitelijk uitvergrotingen van 'normale' emoties.

Iedereen is weleens verdrietig of somber, maar als er geen redenen (lijken te) zijn voor die verdrietigheid of somberheid, en het beperkt je in je dagelijks leven (plus nog wat dingen maar die slaan we nu maar even over), dan noemen we het een depressie.
Iedereen is weleens blij, opgewekt, of zelfs door het dolle heen. Op het moment dat dit geen 'gepaste' emotie is (niet gekoppeld aan een gebeurtenis, of almaar aanhoudend enz.) noemen we het een manie.

Als je dan iets leest over een bepaalde aandoening en je leest een rijtje verschijnselen, dan is het heel waarschijnlijk dat je een aantal van die verschijnselen herkent. Het is dan aan de lezer om het gezond verstand te gebruiken, en niet te denken: och jee, laatst was ik somber, zie, ik heb vast een depressie!

Ik denk dat bij een deel van deze mensen een soort onzekerheid meespeelt, en bij een deel misschien een vorm van hypochondrie?

Toch zijn ze denk ik minder 'lastig' dan de mensen die echt klinisch ziek zijn (dus een vastgestelde stoornis hebben) en volhouden dat dat niet zo is.
(Als mijn buurman weer eens psychotisch is weet ie zéker dat alle hulpverleners het slechtste met hem voor hebben en hem mankeert niks, wat denken ze wel...)

Als je denkt dat je gek bent, terwijl je geestelijk gezond bent, ben je toch niet helemaal geestelijk gezond.

Er zijn geen geestelijk gezonde mensen die denken dat ze gek zijn. Zodra je denkt dat je gek bent, dan is er iets al niet meer gezond. De enige mensen die geestelijk gezond zouden kunnen zijn, maar denken dat er iets mis met ze is, zijn hypochondrische mensen. Maar aangezien ze hypochondrisch zijn, zijn ze geestelijk al niet meer 'gezond'. En wat is geestelijk gezond? En wat is gek? Misschien zijn de gekken van oorsprong wel geestelijk gezond en de geestelijk gezonden wel gek. Het is maar net de definitie die wij hieraan hebben gesteld. Als ik vind dat ik gek ben, maar een ander vind mij geestelijk wel in orde, wie heeft er dan gelijk? Het enige wat dan duidelijk is, is dat we beiden een andere betekenis van het 'gek zijn' hebben. Daarnaast wie is er nog geestelijk gezond? Als we ons allen zouden laten onderzoeken dan mankeert er aan ons ieder wel iets.

Misschien is het een eyeopener als je vraagt wat er onder "gek" wordt verstaan. Of vraag jezelf af wat jouw interpretatie is.

Bedoelt iemand "afwijkend"? Of "psychisch niet in orde"? Ik denk dat 10 verschillende mensen, 10 verschillende definities zullen geven.

In dat licht kun je deze vraag niet goed beantwoorden en moet je ervan uitgaan dat het een soort uitdrukking is om je verbazing aan te geven.

Omdat denken dat je gek bent blijkbaar een trek is van een geestelijk gezond iemand.

Toen ik een jaar of 6 was, heb ik vaak moeten huilen om het feit dat ik het idee had dat ik gek werd. Ik moest huilen om niets en dat zorgde ervoor dat ik dacht;'ik moet haast wel gek zijn' Niemand in mijn omgeving had die gedachte.
Mijn moeder kon me ook niet helpen, want ik wist niet wat er met me aan de hand was. Ja. dat ik dacht dat ik gek werd. Mijn moeder kon me niet troosten door te zeggen dat dat niet zo was. Ik voelde me heel erg alleen en niet begrepen. Ik moest dan toch wel gek zijn.
NU jaren later ben ik nog steeds niet gek verklaart. ik denk nu ook niet meer dat ik gek ben. Tja dat ik zo nu en dan dingen weet te voorspellen die van toepassing op mijn leven zijn. Tja misschien toeval? Ik ben in ieder geval niet gek.