Wat is er aan de hand met iemand die het een zegt maar het ander bedoelt.
Natuurlijk overkomt iedereen dat weleens, je zegt per ongeluk lepel in plaats van vork, maar je corrigeert jezelf meteen: 'sorry ik bedoel vork'. Maar ik ken iemand die dagelijks dit probleem heeft, en er ook niet bewust van is, dus zichzelf ook niet corrigeert. Dat brengt een hoop verwarring tussen ons. Ik merk ook dat anderen soms in de war komen als ze met hem een gesprek voeren. Een voorbeeld, hij zegt ik ging met de bus naar X. Dan zeg ik: huh? Gaat er dan een bus heen? Dan zegt hij nee sorry ik bedoelde trein. En zo gaat het dagelijks. Zou er iets mis zijn met zijn hersenen? Ook met luisteren is het zo. Hij hoort stoel maar zijn hersenen registreren fiets. Hij denkt dan dat ik het over een fiets heb. Dat brengt verwarring. Heeeeel erg vreemd. Verder is hij gewoon intelligent en hbo+ afgestudeerd, en heeft een topbaan. Is dit een bekend fenomeen? Vraag me af of hij de enige is, want ik heb dit nooit met iemand anders meegemaakt. Hoe noem je dit in de psychologie?
(Bedoelend: kun je me die vork even aangeven, alleen is het woord 'vork' dan compleet weg en kan ik niet verder.). Inmiddels heb ik wel trucjes geleerd om ermee om te gaan (belangrijkste: zorgen dat ik niet te moe word!), en weet ik ook dat ik zo'n woord dat ik niet kan vinden om uit te spreken, vaak wèl op kan schrijven.
Met horen heb ik geen probleem, dus bij mij helpt het soms als iemand me 'echoot'- in jouw voorbeeld: je vriend zegt 'ik ga met de bus naar X' en jij zegt 'Met de bus?' Het kan zijn dat ie dan wel 'herkent' dat het woord niet klopt. Maar omdat ie soms ook andere woorden 'hoort' is er geen garantie dat dat echo'en ook gaat werken bij hem.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.