Lijden mensen die zaken goed van meerdere perspectieven kunnen zien aan de positieve gevolgen van een gespleten persoonlijkheid?

Nu gaan we richting de neuropsychologie...   ;-) Toen je die shotgun voor het eerst noemde, was mijn hoofdgedachte meteen: nounou, da's toch echt een overtrokken reactie! Ik schrijf hier expres 'hoofdgedachte', want er zijn altijd meerdere gedachtenstromen tegelijk actief. In ieder geval wanneer je over de genoemde "bredere blik" beschikt - althans, dat denk ik. Een bijgedachte was: *waarom* zo overdreven? Een andere bijgedachte was: alleen als dreiging, of gaat hij daadwerkelijk schieten? Waarbij meteen sub-bijgedachte a zegt: schiet hij gericht, om te doden, en wat dan? Sub-bijgedachte b zegt tegelijk: schiet hij gericht, om te verwonden, en wat dan? En dan natuurlijk sub-bijgedachte c, die zegt: schiet hij expres naast de dief, en welke gevolgen zou dat kunnen hebben? Een heleboel hoofd-, bij- en subgedachten tegelijk. Waarbij ik moet erkennen dat dat slechts mijn subjectieve ervaring is. Ongeacht of tijd buiten ons bestaat (en, als tijd bestaat, of die lineair en continu is): wij creëren onze eigen tijd. De *ervaren* tijd wordt tijdens en achteraf geconstrueerd. Of al die gedachtenstromen écht tegelijk optreden, dan wel ná elkaar optreden, is niet te zeggen zonder een fMRI te ondergaan. Hoe dan ook, je uitleg over de beweegredenen van de bakker beantwoordde meteen de eerste bijgedachte, en veranderde daarmee al mijn gedachtenstromen. Die werden allemaal ge-her-evalueerd. Ik begreep de bakker beter. Tegelijk vroeg ik mij af of, ondanks dat betere begrip voor de bakker, ik het eens zou zijn met zijn manier van handelen. En of ik het zelf ook zou doen - al zou ik het er niet mee eens zijn, dan wil dat niet automatisch zeggen dat ik niet hetzelfde zou doen. De perspectieven die je tegen het einde van je reactie noemt, zijn inderdaad het inleven in een andere persoonlijkheid - of eigenlijk: in een andere situatie, in andere omstandigheden. Dat gebeurt (subjectief, en misschien ook objectief) tegelijk. Dit zijn mijn gedachten. Of ik hiermee je vraag beantwoord, moet je zelf maar aangeven...   ;-)

Ik zie dat je intussen twee toevoegingen op je vraag hebt geschreven. Ik laat mijn antwoord en mijn reactie even staan zoals ze nu staan; ik wacht jouw reactie af om te horen of ik al voldoende op je toevoegingen (die ik nu pas lees) ben ingegaan.

De vraag kan worden omgevormd tot: Is het mogelijk onderscheid te maken tussen het beschikken over een tijdelijk mini-alter-ego, en het beschikken over één "zelf" dat meerdere gezichtspunten kan omvatten? Ik denk (puur subjectief) dat dat onderscheid niet te maken is, of althans hooguit puur theoretisch is. Daarmee verdwijnt de vraag.   ;-)

Tja, dat is ook filosofie - soms moet je "heel vervelend" doen omdat de situatie daar nu eenmaal naar is. Het is iets waar we doorheen moeten om de werkelijkheid te kunnen doorgronden. Als je de werkelijkheid boven je persoonlijke voorkeur stelt, is dat een zure appel waar je nu eenmaal doorheen moet bijten. Het enige alternatief is je persoonlijke voorkeur boven de werkelijkheid stellen. Als je de breedheid van blik hebt om in te zien dat je dat doet, moet je ofwel leven met de wetenschap dat je de werkelijkheid afwijst en daarmee je inzicht benadeelt, ofwel zó enorm gaan geloven dat jouw voorkeur de werkelijkheid IS, dat het probleem verdwijnt. Veel mensen zijn wonderbaarlijk goed in staat tot het laatste. Zij zijn gelukkig, maar hebben minder inzicht, en minder kansen om alsnog inzicht te verkrijgen. Maar precies dat inzicht hebben ze dan juist niet... Goed, dan de rest van je reactie. Ik kan je redenatie volgen, inclusief de terugkeer naar de bron aan het einde. Tja... en nu?