Stockholm Syndroom bij kindermishandeling?

Je kunt het allerlei namen geven... maar heeft het zin ? weer een etiketje waardoor de maatschappij weer met een vingertje naar je kan wijzen... mensen houden allerlei stoornissen over een hun verstoorde traumatische band met hun ouder(s)... borderline, ptss, etc, erfelijk trouwens... Het is maar hoe je er uiteindelijk mee omgaat... is het nie zo dat door dat etiketje je makkerlijk in die slachtofferrol blijft zitten?

ik heb dat zo gelezen op wikipedia, je zou zo gelijk kunnen hebben.... maar ja etiketjes... in mijn ervaring kunnen mishandelde mensen nog wel beslissingen nemen , maar nemen ze vaak de verkeerde ...

Als het gaat om mishandelde kinderen heeft men het over ene loyaliteitsconflict niet over het stockholm syndroom.

Toegevoegd na 41 seconden:
ene=een

Nee ik denk dat dit toch een heel verschil is.
De relatie kind-ouder is een hele andere dan
gijzelaar - gijzelnemer.
Er zullen wat overeenkomsten in zitten, maar die hebben een appel en een peer ook.

Je kunt het verschijnsel splitsen in twee effecten.
De altijd aanwezige loyaliteit van kinderen naar slechte ouders is een onmiskenbaar gegeven.

Mishandeling wekt ook afhankelijkheid op die een soort genegenheid gevoel geeft, waardoor de kinderen bij de mishandelende ouder in een goed blaadje staan en ze hopen dat hun affectie tot gunstiger gedrag van de ouders leidt, dat deel komt WEL overeen , omdat ouders die slecht met hun kinderen omgaan, ze mentaal wel degelijk in gijzeling houden, ofschoon het dan een andere naam heeft.

Dus heeft het loyale gedrag van kinderen naar mishandelende ouders meerdere oorzaken, maar ook functies.....
Juist het gemene onberekenbare spel dat dergelijke ouders naar hun kinderen spelen, dan weer aardig en dan weer gemeen zijn is iets wat ook typisch in het Stockholm syndroom gezien wordt.
Ik vind dus dat je deels gelijk hebt!

Alle kinderen zoeken troost bij hun ouders/verzorgers wanneer zij gestresst zijn, dit is een biologisch gegeven. Hoe gestresster de kinderen zijn, hoe meer troost ze zoeken bij hun ouders. Die stress kan veroorzaakt worden door diezelfde ouders, maar het effect van troost zoeken bij de ouders blijft hetzelfde, dat staat los van de veroorzaker van de stress. Dit veroorzaakt het paradoxale verschijnsel dat juist mishandelde kinderen het meeste aan hun ouders/verzorgers hangen.
Dit is vergelijkbaar met het Stockholmsyndroom, zij het dat het hier gaat om volwassenen die worden mishandeld/gegijzeld door onbekenden waarmee zij een band ontwikkelen.

Ik vind dat je zeker een punt hebt!
Als ik zo je redenering lees vind ik er een raakvlak in terug.. nl in beide omstandigheden wordt er een sympathie gecreëerd voor de dader gecombineerd met een gevoel van bescherming/verdediging..

maar langs de andere kant zijn er erg veel situaties waarin er een sympatie voor de verkeerde persoon groeit..(ontvoering - mishandeling - ...) natuurlijk, waar ligt de grens in dit alles?

Maar het raakvlak is er in mijn perspectief ook aanwezig..het gaat om een psychologisch proces in stand wordt gebracht..

Het gaat misschien ook rond eventuele begrijpelijke motieven van de dader waarvoor je toch een zeker begrip/ meeleven kunt hebben.. een voor mij goed film-voorbeeld=> John Q.. deze man gijzelt een hele afdeling spoed.. waarom? om zijn stervende zoon te redden..
In andere gevallen zoals ontvoering gaat het dan weer om een vorm van zware manipulatie gecombineerd met brainwashing vb ontvoeringen als Natascha Kampusch (heb net een boek uit ivm haar ontvoering)

Misschien is 'het stockholm syndroom' niet zo'n correcte benaming.. het had misschien handiger geweest dat vooral het psychologisch effect werd benadrukt wat toepasselijk is op meerdere situaties..