Waarom lukt het mij vaak niet te doen wat het beste voor me is?

Mensen willen het meest comfortabele voor hunzelf. Veel mensen hebben bepaalde patronen die ze volgen aangezien ze zich het beste daarbij voelen. Bepaalde dingen die slecht voor je zijn zoals ongezond eten etc. veroorzaken dat er een stofje vrijkomt in onze hersens waardoor we ons goed voelen. Wij mensen houden er niet van om dingen te doen waarvan we niet zo goed weten wat de uitkomst zal zijn en daarnaast hebben onze emoties heel veel impact op ons, als je je goed voelt zal je sneller dingen ondernemen dan wanneer je je slecht voelt (vandaar dat veel depressieve mensen vast blijven zitten) Wij mensen zijn ook ongeduldige wezens op het moment wanneer we niet snel resultaten zien geven we op. Wat je eigenlijks zou moeten doen en dit is heel lastig is je slechte gewoontes om te zetten naar goede gewoontes. Ik raad je aan om meer om te gaan met mensen die het zelfde willen als jij en anders te kijken na dingen. Bijvoorbeeld als je iets wilt en je hebt er echt geen zin in stel jezelf deze vraag hoeveel mensen zouden dit nu overslaan? Waarschijnlijk de meeste mensen dus probeer jezelf te motiveren met het feit dat jij iets doet wat de meeste niet willen of denken niet te kunnen.
Probeer na de kleine vooruitgangen te kijken. Uiteindelijk is het echt aan jou wat je wilt, maar als jij je doelen weet te volgen op momenten wanneer je daar het minste zin in hebt dan kom je er echt. Ik probeer altijd zo te denken hoe moeilijker het is hoe sterker en beter ik word. Ga aub niet opzoek naar shortcuts want die werken niet en wat je ook wilt in het leven alle goede dingen zijn moeilijk te bereiken want als het makkelijk was dan zou iedereen succesvol zijn.

Wat wetenschappelijke onderbouwing van procrastinatie / uistelgedrag:

Uitstelgedrag komt vaak voort uit een situatie waarin je ziet dat je tekortschiet. Daardoor wordt de taak, waarbij je misschien al wat achterloopt en waaraan je sowieso een hekel hebt, snel een basis voor zelfverwijt. Dat laatste maakt de taak natuurlijk nog vervelender. Zo beland je snel in een neerwaartse spiraal en krijg je een opeenhoping van negatieve emoties. Uitstellen en iets anders gaan doen, kan je gemoedstoestand even opkrikken. Short term mood repair, noemt de Canadese procrastinatie-expert Timothy Pychyl dat.

Er circuleren evolutionaire verklaringen voor onze voorliefde voor kortetermijndenken. Dat heet dan hyperbolic discounting. Daarbij ondermijn je je weloverwogen keuze om aan een doel op lange termijn te werken zodra je in de buurt komt van een kortetermijnbeloning.

Procrastinatie lijkt vooral aangeleerd gedrag. Op een gegeven moment ontdek je dat het loont om taken voor je uit te schuiven – of toch op korte termijn. Daarom ga je het vaker doen, zodat het zich gaandeweg ontwikkelt tot een onderdeel van je dagelijks handelen: een gewoonte.

Er is een mogelijk verband met de persoonlijkheid. Vooral mensen die weinig zelfvertrouwen en -discipline hebben, lopen een risico. Ook wie impulsief is en zich daardoor makkelijker laat afleiden, zal vlugger geneigd zijn om uit te stellen.

Ook het soort taak en de situatie waarin je je bevindt, kunnen een invloed hebben. Als je een bepaalde taak lastig, saai of onbelangrijk vindt, is de kans groter dat je ze voor je uit gaat schuiven. Hetzelfde geldt voor een opdracht zonder deadline of met een deadline die nog veraf is.

Zelfcontrole en -regulering zijn ongetwijfeld belangrijke aspecten. Waarschijnlijk sluiten ze aan bij eigenschappen als gewetensvolheid en plichtsbewustzijn. Wie daar laag op scoort, loopt meer risico om te procrastineren.

Sociale druk lijkt met betrekking tot uitstelgedrag een tweesnijdend zwaard te zijn. Het kan bijna permanent zorgen voor verleidingen – denk maar aan Facebook. Tegelijk kunnen uitstellers voordeel halen uit sociale druk.

Uitstelgedrag kan ook deels het gevolg zijn van een gebrek aan zelfvertrouwen. Dat hangt samen met de taak die je moet verrichten. ‘Je twijfelt of je die wel aankan. Onzekerheid sluit aan bij faalangst en zorgt ervoor om de confrontatie met je eigen onkunde uit te stellen.