Wat is de psychologische reden dat zwarte stereotypering racistisch is maar blanke stereotypering ni?
Als voorbeeld (bijvoorbeeld) Monsigneur Cannibale. Hier is een zwarte stereotypering aanwezig waar mensen over vallen. Dit wordt beschouwd als racistisch.
Echter, in datzelfde amusementspark is een paar meter verder een attractie met ook allemaal stereotyperingen (Nederlands, Belgisch, Duits, Frans, Spaans, Engels, enz) die mensen niet als racistisch beschouwen.
Wat is de psychologische reden waarom mensen het een wel als een racistische stereotypering beschouwen, maar het ander niet?
Omdat het te maken heeft met denkbeelden die we hebben waarom het een wel en het ander niet acceptabel is. De stereotyperingen van bijv Duitsers (dik en bierdrinkend) is door ons bedacht. De stereotypering van de Japanners (altijd in Kimono en met afknellende schoenen voor de vrouwen) is ook door ons bedacht. Allebei gebasseerd op een klein facet wat al lang achterhaald is. Maar de zwarte stereoptypering (grote rode lippen, dom), welke ook al lang achterhaald is, is niet acceptabel. Dat is racistisch. Waarom het ene wel en het andere niet. Daar zit een bepaalde gedachtengang achter, een mindset. Dat is een psychologisch iets wat je zou kunnen bestuderen. Dit kan je natuurlijk extrapoleren (en dat wil ik ook graag) naar waarom vele opmerkingen voor zwarte mensen beledigend is / discriminerend is, maar wanneer je "zwart" met "blank" vervangt het ineens niet beledigend is. Talloze voorbeelden op social media. Een dubbele standaard.
Maar aan de andere kant wordt juist de nadruk gelegd op het feit dat er een dubbele standaard is. Dat de ene stereotypering beledigend is en de andere stereotypering niet. En juist dat, die dubbele standaard willen afbreken door het in stand te houden, is iets wat mijn inziens een psychologisch effect is. Hoe komt het dat mensen dat niet zien of niet willen zien of niet kunnen zien?
Of is het een psychologisch effect bij blanke mensen dat ze dat als gelijk zijn en daar weer de ongelijkheid in ervaren. Een zeer psychologisch complex vraagstuk eigenlijk.
Een gemarginaliseerde groep zal zich lijkt me sneller beledigd voelen dan de groep die dat niet is.
Sterker nog in veel gevallen zal het heel moeilijk zijn de andere kant op te beledigen.
Dikke mensen vs. mensen met een gezond gewicht.
Arme mensen vs. rijke mensen.
Zieke mensen vs. gezonde mensen.
Etnische minderheid vs. autochtone meerderheid.
(zo zal je er vast meer kunnen verzinnen) Als je aan een van die linkerkanten staat zal je lijkt me sneller aanstoot kunnen nemen aan een uiting van de andere kant dan andersom.
Grotendeels met je eens. En dat is nu juist het interessante. Wat is de psychologie die hierachter zit, dat je daar (als je aan de linkerkant) sneller aanstoot aan neemt. En waarom dat het vaak andersom niet geaccepteerd wordt.
Als je iemand op straat ziet vallen, zie je twee mensen reageren, een gaat lachen, de ander geeft een hand en trekt de gevallen persoon omhoog.
Wat vindt je van de een, wat van de ander?
Ik denk niet dat je mijn analogie begrijpt.
Niet een van de twee personen, maar de eerdere persoon die viel (er zijn totaal dus drie personen) kan ik me voorstellen zal vinden dat deze zich in de mindere situatie bevindt en als deze ook nog uitgelachen wordt ook beledigd voelen. Dus Marietje valt. Jantje lacht Marietje uit, Pietje helpt Marietje weer omhoog. Veel mensen zullen de actie van Jantje niet als sympathiek zijnde beoordelen. Dunkt me.
Mensen zien donkere mensen in dat linkerkant rijtje en daar schuiven ze zich soms zelf ook in (of dat nu terecht is of niet).
Eenmaal die positie ingenomen neemt men aan dat je dus minder kan hebben, net zoals de meeste mensen ook grappen over gehandicapten minder snel accepteren.
Dat meten met twee maten is dus iets wat veel mensen dan als normaal accepteren (los van 1. of donkere mensen in het linkerrijtje staan, en of ze daar baat bij hebben om zich daarin te blijven projecteren, 2. Een pop in de efteling wel of niet racistisch is (ik zie dat niet zo).) "Het is eerder de analogie dat zowel Jantje lacht, maar Pietje ook."
Wanneer kan je nu een blanke witte welgestelde hetero man zonder (psychische) ziektes uitlachen? Dus men ziet dat anders. "maar als dezelfde tekst over een blanke wordt gezegd het acceptabel is" (LINK?)
Omdat men er dus vanuit zal gaan dat een blanke dat beter zal kunnen handelen. (terecht of niet)
Ik waardeer je input, maar je geeft je mening. Ik zie geen verwijzingen naar een paper o.i.d. die dit onderzocht heeft. Oftewel, heb je een link? Een blanke hetero welgestelde man kan je niet uitlachen denkt men. Daarom wordt o.h.a. gevonden dat er bij die mensen white guilt moet zijn. Dat ze per definitie bevoorrecht zouden zijn. Overigens durf ik een zaak te maken dat de witte, hetero, goed opgeleide man van rond de 40 wel eens de meest gediscrimineerde zou kunnen zijn. Denk maar eens na over wat de maatschappij voor moeite doet voor alle anderen, maar niet voor die persoon. Je kan een zaak terug maken dat die het niet nodig heeft, maar diegene draagt wellicht buitensporig bij voor heel veel anderen. Maar dat is absoluut een andere discussie. Wat betreft mijn bewering over een dubbele standaard, bij deze een voorbeeldje.
https://9gag.com/gag/aLwMGOA
Er gaan er velen rond die dit geprobeerd hebben bij de verschillende social media platforms.
Zelfs als dat zo was, dan maakt dat NIKS uit. Een gedachtegang van mensen houdt zich namelijk niet altijd aan feiten, maar meer aan "waargenomen" ideeën.
Als het IDEE dus is dat de witte man bevooroordeeld is, zal dat veel meer invloed hebben op acties van mensen, dan wat de feiten zijn. https://9gag.com/gag/aLwMGOA
Zou in mijn ogen dezelfde moderatie op toegepast moeten worden.
MAAR omdat dus de mensen erachter(Twitter) vinden dat de zwarte man in rijtje LINKS zit meten zij dus met een dubbele standaard. Dat is dus mijn visie op de zaak, vandaar reacties geen antw. eerste reactie van mijn kant eerste zin:
"Dit is DENK IK"
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.