Is het "normaal" om als kind een denkbeeldig vriendje te hebben?

Het hebben van een denkbeelding vriendje is in zoverre 'normaal' dat het bij meerdere kinderen voorkomt. Fantasie hoort wel bij een bepaalde leeftijdsfase (fase van het magisch denken). Die fantasie heeft te maken met het geloof in sprookjes, geloof in menselijke eigenschappen die dieren kunnen hebben, maar ook het geloof dat bijv. deuren , hekjes, bomen of andere dingen menselijke eigenschappen kunnen hebben en een eigen leven kunnen leiden. (bijv. een hek dat expres dichtklapt voor de neus van het kind, of stoplichten die betoverd zijn en altijd groen worden als het kind het wil).
Bij het ene kind houdt deze fantasie ook langer aan dan bij het andere kind. Soms is het denkbeeldige vriendje een tegenpool van het kind zelf; het denkbeeldige vriendje kan en durft alles waar het kind zelf angstig voor is. Dit 'vriendje' is belangrijk voor het kind en verleent het kind veel steun.

Dus je hoeft je geen zorgen te maken, want het is bij jou overgegaan. Je snapt nu hoe de werewld in elkaar zit en weet werkelijkheid en fantasie beter te scheiden dan in je jonge jaren.

Als een kind niet over deze fase heengroeit, is er wel iets met het kind aan de hand en is er reden voor de ouders om zich zorgen te maken en professionele hulp te zoeken.