Kan bedrog ethisch verantwoord zijn?

Nee, absoluut niet. Uiteindelijk ben je erop uit geld van anderen af te troggelen ten einde je zelf te verreiken. Dat heet bedrog en is strafbaar. Bovendien mag je er niet vanuit gaan dat die mensen wel 'genezen' en dus is er sprake van kwakzalverij.

Ja dat kan, want als die persoon daarmee geholpen is, heb je iets goeds gedaan.

Trouwens, met kinderen doen we dat al heel lang. Zoals Sinterklaas en sprookjes, dat is ook allemaal bedrog, maar kinderen vinden het wel leuk.

Ja, dat kan, maar ten dele. Er is deze week een onderzoek gepubliceerd, waaruit bleek, dat meen ik 30% van de mensen die een huisarts bezoeken, ook zonder dat bezoek spontaan van hun klachten waren afgekomen. En die mensen denken dat de dokter dat heeft gedaan. Dus kan jij dat ook, zonder bedrog.
Alleen zijn die andere 70% een probleem. Die hebben een echte dokter nodig.

Bedrog is per definitie NIET ethisch verantwoord, het is alleen niet altijd wettelijk verboden.
De waarzegger op een kermis, mensen die daar binnengaan , vragen erom bedrogen te worden.
Dat is een toneelspel waar een soort consensus is over de rolverdeling.
Anders is het als mensen zelf geloven geestelijke kracht te bezitten en anderen daarmee willen helpen.
Er is dan geen sprake van bedrog.
Bij bedrog zit altijd een opzettelijke negatieve factor.
Mensen die zich paranormaal voelen kunnen daadwerkelijk gevoelens en sensaties genereren , zowel bij zichzelf als bij de ander.
Of dat een psychische of een andere vorm van beinvloeding is laat ik buiten beschouwing.
Zo staat in de bijbel dat handoplegging en gelovig gebed de zieke gezond zal maken (Jac 5).
Er zijn mensen die daar een heel sterk geloof in hebben en dit toepassen.
De "ontvanger" die hier ook een sterk geloof in heeft kan daar veel baat bij hebben.
Ook hier is geen spake van bedrog.
Als er al een vergoeding gevraagd of gegeven wordt is dat een bijzaak, bij bedrog GAAT het puur om het geld.
De drijfveer zegt dus veel over de ethische houding van de betrokkene.
Ethisch verantwoord bedrog bestaat niet, mede daarom passen artsen bij patienten GEEN placebo's meer toe.
Ofschoon de patienten die genezen dit in 50% (!!) van de genezingen ook doen als ze het verkeerde geneesmiddel gekregen zouden hebben (gelijk te stellen met een placebo) wordt dit als zo onethisch beschouwd, dat men dat domweg NIET doet.
Alleen voor dubbelkblindmethodes worden placebo's gebruikt en vroeger in het leger kregen dienstplichtigen die
niet objectiveerbaar ziek waren wel eens een injectie met fysiologisch zout, waar sommigen enorm van opknapten.
BEDROG KAN DUS NIET EN MAG DUS NIET deel uitmaken van een handelswijze die men als ethisch verantwoord
accepteert.

Ja, overheden maken daar gebruik van, om onrust te verkomen en zo rampen. Dus in bepaalde situaties is het verantwoord.

Dat kan en mag niet!
Gewoon niet!
En is al helemaal niet verantwoord.

Je mag bedriegen als je er een hoger doel mee dient. B.v. in de oorlog werd je gevraagd of je joden had verborgen. Je ging toen echt niet zeggen: ja dat klopt, nou en?

Als jij door je toneelstukje mensen kan genezen, dan weegt het resultaat zwaarder dan het bedrog op zich.
Al eerder heb ik je verteld, dat het niets uitmaakt, hoe je het doet, hoe het ook mag heten, of het wel of niet werkt, maar resultaat is resultaat, dus heb je iemand geholpen.

Heel veel specialisten, die zeker weten dat ze mensen kunnen beter maken en er voor geleerd hebben en veel meer rekenen dan 17 euro per uur, zijn vaak niet in staat
iemand te genezen, als ik zo iemand wel kan genezen, Wie heeft er dan bedrog gepleegd?

Wie is dan ethisch niet goed bezig?

De specialist, die naar eigen inzicht handelt en zegt, probeert u deze pillen maar eens en als het niet helpt, kom dan over drie weken maar terug, dan proberen we wat anders? En zo jaren lang.

Of de alternatieve aanpak, met of zonder toneelstukje, maar die de patiënt zonder pillen, bloed prikken en vervelende onderzoeken, van zijn pijn af helpt?

En heel vaak zijn dit juist de patiënten die bij de specialist niet geholpen konden worden. Ze moesten er maar mee leren leven, of meer pijnstillers slikken.

Juist een paar dagen geleden een film gezien over een man die onvruchtbaar is maar dat niet weet. Omdat ze geen kinderen krijgen en onderzoek (waarvan haar man niet weet) uitwijst dat het niet aan haar ligt gaat ze vreemd en ze krijgen dus het zo gewenste kind. Een boek van Jan Mens heeft precies hetzelfde thema. Mag een vrouw dat doen? Als zij dat doet om haar man gelukkig te maken vind ik van wel.

Men vertelt aan zijn kinderen of aan dementerenden trouwens ook vele onwaarheden voor een goed doel; om hun angst weg te nemen bijvoorbeeld. Het lijkt me dat daar niets mis mee is.

Heel soms kan bedrog ethisch verantwoord zijn, in noodgevallen, oorlogssituaties etc.

Helers, genezers, Jomanda's, Ogylivie's, Chars, etc. geloven die werkelijk in hun gave? En dan zouden het "dus" geen bedriegers zijn?
Voor mij wel, en dan vooral omdat ze die "gave" zo vreselijk weten uit te buiten dat ze er stinkend rijk van worden.

Er zijn ook mensen die werkelijk in hun paranormale gave geloven, en daar geen kapitale sommen voor vragen en die zijn geen bedriegers. Want die geloven echt en oprecht in wat ze doen. Die helpen mensen en bedriegen niet.

Maar als jij van jezelf weet dat je helemaal niets kan,
en door een goed toneelspel wel mensen kan helpen,
en er ook geld voor vraagt, ja dan ben je een bedrieger natuurlijk.
Nee, voor mij is zo'n handelswijze dan niet moreel/ethisch verantwoord. Want er is sprake van opzettelijke "voor de gek houderij".
Als je hetzelfde zou doen en er helemaal geen geld voor zou vragen, dan wordt het weer een ander verhaal.
Je zegt wel eens dingen voor iemands eigen bestwil. Dat hoeft dan geen bedriegen te zijn, maar kan er voor zorgen dat iemand zich beter voelt. Dat is goed.
Vraag je daar geld voor, dan is het fout.

Ik denk dat hier de intentie zwaar meeweegt.

Als je het doe om geld te verdienen ben je ethisch laakbaar bezig. Je maakt dan misbruik van iemands zwakte/ongeluk teneinde geld te verdienen .

Doe je het echter om de mensen te genezen en is het geld louter bijzaak, dan is er ethisch weinig aan af te dingen. Je maakt dan gebruik van 'bedrog' om een 'hoger' doel te bereiken. Er zou hooguit nog over de hoogte van het bedrag gediscussieerd kunnen worden.

Maar het zou goed kunnen dat ik na een uitgebreider onderzoek tot andersluidende conclusies zou komen.

Ik heb daar een nachtje over geslapen en ben tot de conclusie gekomen,dat we het eigenlijk allemaal op één of andere manier heel vaak,al dan niet bewust wel doen.Dat je van jezelf weet dat je geen geneeskrachtige eigenschappen (wie wel) hebt,maakt het daardoor niet verwerpelijk. Als er zo als jij zegt mensen door genezen, is er eigenlijk ook geen sprake van bedrog.Persoonlijkvind ik dat je in dit geval best goed bezig bent.

Kort en krachtig.
Bedrog kan en mag niet.
Er geld voor vragen al helemaal niet.

Eerst iets over het geld. 17 euro per uur is zeer weinig. Bij ons vraagt de gemiddelde kleine therapeut 30 euro per uur.

En eigenlijk maakt het niet uit hoeveel je vraagt, of hoeveel je er uiteindelijk aan verdient. Waarom zou het feit dat je schatrijk van iets wordt betekenen dat het onethisch is?

Nu iets over bedrog. Als je iemand bewust wil bedriegen om die mens kwaad te berokkenen of uit wrok of jaloezie, dan is het zelfs ethisch niet verantwoord als je die persoon ervoor betaalt!

En last but not least, iets over het al dan niet bezitten van gaven. Ik ben ervan overtuigd dat jij, net als ieder ander mens, zeer mooie talenten bezit die in een specifieke combinatie jou een unieke gave geven om goed te doen voor anderen. Wat je talenten zijn, en hoe je ze kan combineren en inzetten, dat moet je uitzoeken. Je leert het een beetje door het voorzichtig uit te testen. Al doende leer je. En waar je op deze manier het meeste succes mee hebt, leidt je naar jouw unieke kracht. Bovendien is dit een pak makkelijker zo dan voortdurend een leugen te moeten ophouden.

Als je dat eigen gave benut en inzet voor anderen, dan kan je er niet alleen geld mee verdienen (misschien kan je er zelfs je beroep van maken). Je zal er bovendien heel gelukkig van worden, en er veel voldoening uit halen. En dat is niet alleen ethisch verantwoord. Dat is zalig en kan je leven zijn ultieme zin geven.

In het begin ben je onethisch bezig. Omdat jij zelf weet dat je bedriegt.

Maar zodra jij ziet dat mensen wel genezen, zal jij erachter komen dat je ook met praten mensen kunt genezen. Hier is een heel vakgebied op gebaseerd, namelijk de psychologie.

Praten is ook een hele sterke geneeswijze. Het leert namelijk de patiënt om zichzelf te kunnen genezen.
Jammer dat jij in je toelichting alleen maar de focus houdt op de kwakzalverij.

Elke medicus, psycholoog, coach, therapeut, huisarts, weet dat je niet iedereen kunt helpen.

Bovendien, en dit is misschien te spiritueel voor jouw, zullen de mensen die aangetrokken worden door kwakzalverij, ook die ervaring willen meemaken. Het is hun drama waarin ze zitten. Ze willen zelf die situaties ervaren, want zij hebben daar onbewust een doel voor om dit mee te maken.
Daarom zul je nooit op korte termijn een conclusie moeten trekken aan het leed wat zij hierdoor lijden. Altijd zal je pas over 20-30 jaar moeten terugkijken. Dan kan je ze vragen of ze werkelijk zoveel hebben geleden van die kwakzalver. Ik vermoed dat ze die situatie zelfs dankbaar zijn, omdat ze ander niet die persoon zijn geworden die ze dan zijn.

Je kan mensen behoeden om fouten te maken. Maar eigenlijk is het jouw leed en ervaring waarvoor je ze wilt behoeden. Mensen willen zelf ook fouten maken, want er is 1 ding waar men het meeste van leert, en dat is van fouten. Elke fout is weer een groei.
Daardoor bestaat er geen goed of fout. Want fout is goed.

moeilijke vraag he
als mensen zich geholpen voelen door een leugen kan het wel een oplossing bieden, en is het daar niet waar het soms om draait?
sommige mensen verkiezen liever een leugentje om bestwil-om het zo simpel uit te drukken- als ze daarmee maar gerustgesteld zijn
wanneer kun je ook bewijzen dat het een toneelstuk is, dat het echt is? als eens persoon die zich laat bedriegen nadien te weten komt dat het genezen niet echt (gaat het dan om wetenschap?) was , maar hij voelt zich wel beter ,voelt dat het geholpen heeft, denk ik niet dat die persoon echt kwaad zou zijn
ik geloof ook dat zieke mensen vaak te weinig psychische steun krijgen bij hun genezingsproces, misschien kan juist dat bidden, luisteren, ...een start zijn van het genezingsproces
ik geloof dat geloven in je genezing cruciaal is om te genezen

Het antwoord op de vraag of bedrog ethisch verantwoord is hangt af van wat jij onder ethisch verantwoord verstaat.

De ethiek kent drie hoofdstromingen: de gevolgenethiek, de plichtethiek en de deugdethiek. Laten we ze aan de hand van "bedrog" eens nader bekijken.

- De gevolgenethiek, ofwel het utilitarisme gaat uit van de gevolgen van een handeling. Een handeling is juist, als uiteindelijk het saldo geluk opweegt tegen het saldo ongeluk voor zoveel mogelijk mensen. Vanuit dit standpunt gezien zou je kunnen zeggen dat het ethisch verantwoord is om te bedriegen als het bedrog het totale geluk vergroot.

- De plichtethiek gaat uit van de menselijke plicht. Vanuit de kerk wordt je opgelegd om niet te bedriegen, en zal dit dus altijd ethisch onverantwoord zijn. Een bekende stelregel, het categorisch imperatief geformuleerd door Imanuel Kant luidt: "Een handeling is juist, wanneer je redelijkerwijs zou kunnen willen dat de handeling een algemene wet wordt" en: "Behandel de mens altijd als doel opzich, nooit als middel".
Vanuit de plichtethiek gezien is bedrog dus in geen enkel geval ethisch verantwoord, ook niet als het gevolg positief uitpakt.

- De deugdethiek is minder duidelijk. Anders dan de plichtethiek en de gevolgenethiek gaat het hier niet om de vraag "wat moet ik doen", maar: "hoe moet ik leven". De deugdethiek verondersteld dat iedereen deugdzaam wil leven en is in dat opzicht naief te noemen. Het gaat ervan uit dat iemand die het goede kent, het goede zal doen. Het slechte zal dan voortkomen uit onwetendheid. Deugden ontwikkel je door levenservaring, het is een houding die je jezelf aan moet leren. Goed is dan wat goed voelt, niet als algemene regel, maar toegespitst op elke individuele situatie.
Dus: voelt het goed om iemand te bedriegen? dan is het goed! Voelt het niet goed? dan is het ook niet goed.