Waarom kunnen sommige mensen hun meerdere niet erkennen? Vatten mensen het op als een capitulatie?

Ik denk omdat mensen zich daarvoor schamen, bang zijn dat anderen hun als minder waard bezien.
Soms werkt ook het "rechtvaardigheidsgevoel" mee: Waarom heb jij wel iets over mij te zeggen en ik niet over jou?

Omdat er ook mensen zijn die in staat zijn om de aarde vanuit het perspektief van de maan te bekijken: vanaf die afstand bezien, bestaan er geen 'meerderen' maar zijn we slechts allemaal nietige bewonertjes op een nietig planeetje en allemaal even klein en kwetsbaar.

Omdat ze zelf denken beter te zijn als hun meerdere. Narcisten hebben veel moeite hun meerdere te erkennen. Narcisten zijn in hun jeugde over het paard getild, hebben weinig echte liefde gehad, etc.

Als mensen niet in staat zijn in een ander op een bepaald gebied hun meerdere te erkennen , hebben ze zelf een ego-probleem.
Er is een spreekwoord wat zegt"De middelmaat kent niets hogers dan zichzelf, het (echte)talent herkent echter onmiddellijk het genie ".
Hiermee wordt bedoeld dat het een open geest en zelfkennis vereist om te (h)erkennen dat je wat van een ander kunt leren. Niemand is immers alwetend, ook jij en ik niet.
Er van uitgaande dat "de meerdere"geen hork is, is het niet moeilijk te erkennen dat je superieur bepaalde kennis en inzichten kan hebben die boven die van jou uitsteken.
Zelfs als dat niet zo is, kun je het gegeven gezag van je werkgever aan je "meerdere" accepteren omdat nu eenmaal een aanspreekpunt per afdeling wel zo handig werkt.
Dat hoeft niet per definitie de meest vaardige , bekwame of sympathieke figuur te zijn, wel wordt deze door de werkgever gezien als het meest geschikt of het minst ongeschikt.Door deze situatie te accepteren, bespaar je jezelf en de andere werknemers van je groep een hoop ellende.
Ook ik heb met incompetente leiding te maken gehad.
Vanuit acceptatie is deze persoon beter gaan functioneren en ontstond een hechte en joviale groep.
Slechte "bazen" worden zelden geboren maar vaak gemaakt, oa. door weerbarstigheid van collegae.
Je kunt, als je oprecht vind dat je "baas 'onjuist te werk gaat daar best een goed persoonlijk gesprek over hebben.
Het is niet handig om dit te doen tijdens het functioneringsgesprek, omdat dat een formeel karakter heeft en daar soms anderen bij zitten.
Een pro-actieve positieve houding van een werknemer wordt dikwijls erg gewaardeerd
Je laat zien dat je je wilt laten leiden EN de samenwerking verbeterd kan worden.
Je baas herkent de zuiverheid van je insteek en dat zal respect bij hem opwekken.
Er zijn mensen die zich niet willen laten leiden..
Dat kan vele oorzaken hebben. Is het gebaseerd op een aversie ontstaan door misverstand, kleinering of jaloezie
dan is zeker een goed gesprek nodig of je moet verkassen, in het laatste geval.
Met zieken tegen je baas heb je vooral jezelf maar ook je andere collega's.
Die kunnen dan ook maar beter eigen baas worden.
Bedenk wel dat dan je klanten in feite je bazen zijn,
die kunnen ook buitengewoon onredelijk zijn.
Door te werken (zonder te slijmen) aan een goede relatie met je baas, dien je vooral ook jezelf.
Vergis je niet, je ontvangt vaak terug wat je zelf (af)geeft.
Een goede relatie met je baas heb je meestal zelf in de hand.