Waarom schamen we ons?

omdat we bang zijn voor wat andere mensen er wel niet van denken.
onzekerheid, bang om anders te zijn, bang om fouten te maken

dat hoort bij het functioneren in een sociale maatschappij:

On)veilige verkenningsbasis

Schaamte is een emotie die een belangrijke rol speelt in het sociale verkeer. “Wanneer je negatief beoordeeld wordt door je omgeving, bijvoorbeeld omdat je iets fout gedaan hebt, roept dat schaamte op. Door het tonen van die emotie wil je voorkomen dat je afgewezen of in de steek gelaten wordt,”

Ik schaam me er soms voor, dat ik iets heel simpels toch niet weet, terwijl ze het me toch uitgelegd hebben.
Ik schaam me wel eens, als ik iemand goedbedoelt, de verkeerde inf. heb gegeven.

Dat zit in onze genen. Niet iedereen heeft er overigens last van, maar de meeste mensen voelen een zekere gêne als ze iets gezegd of gedaan hebben wat door anderen als een domme actie wordt gezien.

Doordat mensen verwachtingen aan zichzelf en anderen stellen en bang zijn daar niet aan te voldoen.

Dan zijn ze bang dat mensen ze raar gaan vinden en buitensluiten. Mensen zijn echte kuddedieren, altijd bang om ergens alleen voor te staan.

Schamen, wat voel je dan? Dan voel je je ten opzichte van andere mensen minder. Als je iets hebt gedaan waar je niet trots op bent dan heb je liever niet dat andere mensen dat zien. Want dan schaam je je.

En waarom? Omdat je gelijk wilt zijn. Het gevoel van schaamte is ook geen prettig gevoel. Je wilt altijd trots zijn op dingen die je doet of dingen die je uitstraalt. En als dat niet levelt met anderen dan kan je je soms wel eens schamen.

Als jij bijvoorbeeld door je knieen bukt in gezelschap en je scheurt uit je broek dan is de kans groot dat je je schaamt.
Want waarom scheurt jouw broek wel en die van die ander niet?

schaamte komt ook vaak voor omdat we gauw denken dat we de enigste zijn die "iets" heeft of "doet".maar juist die dingen waar mensen zich voor schamen,houden de meeste stil voor anderen.en zo krijg je taboe's.zo schaamde ik me dat ik in een depressie gezonken was.niemand wist hoe erg het was.en ik durfde t tegen niemand te zeggen,want ik was bang dat ze zouden denken dat ik zwak ben,of mezelf aanstelde.ik ben er veel over gaan lezen en kwam erachter (na jaren)dat er véél meer mensen waren.en dat t niks met zwakte te maken heeft.wat ik ervan geleerd heb,is dat ik me nergens voor hoef te schamen,het feit dat t mij overkomt is het bewijs dat het menselijk is.en erover praten helpt anderen die in het zelfde schuitje zitten ook om van die schaamte af te komen.

Uit alle bovenstaande antwoorden komt naar voren, dat schaamte het gevolg is van angst : angst om niet aan maatstaven van anderen te voldoen, om 'af' te gaan, of uitgelachen te worden, om betrapt te worden op domheid of onwetendheid, of vergeetachtigheid.

Maar voor mij is dat geen schaamte. Dat is angst om af te wijken, anders te zijn, en daarvoor veroordeeld te worden door mensen om je heen.

Ik schaam me, als ik iets doe of gedaan heb waarvan ik wéét, dat het verkeerd is. Uit gemakszucht, of uit hebzucht, of omdat ik de 'thrill', de opwinding wil beleven van iets waar ik ver van weg zou moeten blijven.
Vooral, als ik om deze egoïstische redenen iemand beschadig of verdriet doe, als diegene zou weten dat ik dit doe.
Of ik betrapt word of niet : ik schaam me.

Ik heb het voor korte tijd leuk gehad, heb korte tijd genoten, maar ik heb er een hele nare nasmaak van in mijn mond.
Dan schaam ik me.

Schaamte is aangeleerd gedrag. kleine kinderen schamen zich nergens voor


De regels die we leren over wat wel en niet netjes
is en waar je dus voor zou moeten schamen, maken
deel uit van een code.de mens is een sociaal
wezen en heeft die code nodig om zich te handhaven
in de groep.
Per cultuur verschilt waarvoor je je zou moeten schamen
Wat bij bijna elke cultuur hetzelfde is, is de schaamte
die met seksualiteit te maken heeft

Schamen is een cultureel verschijnsel. Sommioge culturen worden dan ook schaamculturen genoemd. Ik wil geen voorbeeld geven. Schamen is dus aangeleerd.

Op Bali en in het binnenland van Suriname lopen vrouwen gewoon met ontbloot bovenlijf.

In Suriname vaak inclusief vreselijk verlepte borsten. Zij schamen zich daar niet voor, maar zodra ze een stap uit het binnenland doen, verlept of biet verlept, dan schamen ze zich dood.

je kan je schamen voor je zwakte, je onwetendheid, voor je verkeerde beslissingen, voor je fouten, voor bijna alles wat we negatief vinden. Dat komt omdat we mens zijn, daaraan is dat verbonden.