Waarom is er een dunne scheidslijn tussen creativiteit en krankzinnigheid / geestesziekten?

Creativiteit en krankzinnigheid liggen in die zin vlak bij elkaar, omdat er in beide geen angst is om zichzelf te uiten, niet bij creativiteit en niet bij krankzinnigheid en DAAROM is het vaak een dunne scheidslijn tussen die twee.

Fijn zo, deze vraag... +1

Een creatieve geest en een gek zien de dingen in de wereld beide op een andere manier dan "normale" mensen en uiten dit ook.
Creatievelingen hebben hier nog in meer of mindere mate controle over, iets wat een mentaal ongezond persoon niet heeft, maar zij kunnen deze controle ook kwijtraken.

Om als creatief persoon met iets origineels aan te komen, iets wat natuurlijk een vereiste is, moet er buiten het boekje gedacht worden. En dat laatste is precies waar ook de geesteszieke voor bekend staat.

Zoals genoemd staat op http://fred.gardner.nu/?page_id=33 :
"Hans Kok noemt in zijn boek de creatieve geest, de prettig gestoorde geest die instaat is werkelijkheid en fictie tegelijk te beleven. Dit staat gelijk aan hallucinatie en waandenkbeelden. Het verschil tussen cognitieve ontruiming en waanzinnigheid is dat de creatieveling in staat is onderscheid te blijven maken tussen fictie en werkelijkheid. Dat creativiteit niet exclusief is voor de gezonde geest is bekend. Zo kan de krankzinnige geest zeer creatief zijn, en is van geniale kunstenaars bekend dat ze niet meer instaat zijn de werkelijkheid terug te vinden. In onze normale wereld noemen we dit een ziekte. Ontremt denken kan twee kanten opgaan. Dit kan het vermogen zijn om een bepaalde situatie van verschillende kanten te bekijken, hetgeen een verwantschap met schizofrenie heeft, of het creëren van een nieuwe visie dat verwant is aan manische depressie."

Vergeet trouwens niet dat ook de hoogbegaafden in dit rijtje thuishoren!

In beide gevallen treedt men buiten de gebaande paden, verlaat men de "normale" wegen.
Kunstenaars die met iets totaal nieuws kwamen,
werden vaak voor gek versleten.

Een voorbeeld is Van Gogh.
Tijdens zijn leven maar een schilderij verkocht.
Hij was zijn tijd ver vooruit.
Nu doen zijn schilderijen tot wel 80 miljoen euro.

Gestoorde mensen kunnen net als niet gestoorde mensen heel creatief zijn. Om creatief te zijn hoef je niet gestoord te zijn en om gestoord te zijn hoef je niet creatief te zijn. Van Gogh was overigens niet gestoord, wel had hij een persoonlijkheidsstoornis (Borderline).

Creativiteit en krankzinnigheid hebben met elkaar gemeen dar er buitenskaders denken voor nodig is.
De geest waarmee je creert kan ook gevoelig zijn voor psychoses en andere beeldvertekening.
Ik heb het dan niet over een gezicht naschilderen of wat rimpjes en muziek maken, maar dingen verzinnen die authentiek zijn. je begeeft je met je gedachtenwereld (denkraam) buiten de gebaande paden.
Heel veel mensen hebben waangedachten maar neutraliseren die door ze te toetsen aan de realiteit.
Zo "schoont" onze geest zich op.
Bij echte creativiteit moet je je juist zo min mogelijk laten beinvloeden door wat je al kent en weet, anders produceer je meer van ongeveer hetzelfde.
Veel "grote"geesten hadden (hebben) autistische trekken/waren autistisch. Daardoor werden ze niet gehinderd door de mening van anderen en konden dus ook buiten de reeds geexploreerde velden denken.
Het is met 6 miljard mensen best moeilijk om iets te bedenken wat een ander al niet bedacht heeft.
Tenzij je bereid bent in je fantasie te kijken en daar wat mee te doen.
Sommige geestesziekten zou je kunnen omschrijven als op hol geslagen fantasie en geen onderscheid meer kunnen maken tussen feit en fictie.
Dus zie je weer eens dat een goed gebruik van een systeem uitzonderlijke resultaten oplevert terwijl doorschieten daarin tot waanzin leidt.
Zolang je je virtuele beleven weer tot de realiteit kunt brengen is er niets aan de hand, lukt dat niet dan heb je een groot probleem.