Kun jij mij bewijzen dat je bestaat?

Ja hoor, hier ben ik!

Als die mooie paarse brieven van het CJIB gelden als bewijs van bestaan, dan heb ik wel heel wat bewijzen voor je.

Hangt er vanaf wat jij als geldig bewijs ervaart.
Als ik je opbel, is dat voldoende?

Heb net mijn monitor even uitgezet en mezelf in de verschenen spiegel kunnen aanschouwen. Bij deze dus: ik besta!

Nee. Net zomin als jij mij kunt bewijzen dat jij bestaat.

Dat is al door een oude (toen nog niet ;-) Griek bedacht; het heet solipsisme. Dat betekent "alleen-ik-isme".

Het idee is in een paar films verwerkt.

Voor zover je weet, is het mogelijk dat jij slechts bestaat uit jouw hersenen, die zijn gekoppeld aan een grote simulator. Je denkt nu dat jouw ogen naar een beeldscherm kijken waar tekst op staat. Maar jouw ogen zetten die informatie om in een aantal signalen die door een aantal zenuwvezels naar je hersenen gaan. Dus dat beeldscherm en die ogen zijn helemaal niet nodig. De simulator kan ervoor zorgen dat precies dezelfde signalen via die zenuwen naar je hersenen gaan. Er zou geen enkele manier zijn om te bepalen of je een beeldscherm en ogen hebt, of dat er alleen maar die simulator is.

Hetzelfde geldt voor al je andere zintuigen. Hetzelfde geldt voor jouw akties: je zenuwen sturen spieren aan. De simulator kan die signalen opvangen - de spieren zijn dan helemaal niet meer nodig, evenmin als het lichaam. De simulator zorgt er wel voor dat de ogen, reuk, tast, gehoor en smaak zodanig worden gestimuleerd dat het voor jou waarneembare effect hetzelfde is als wanneer je wel een lichaam had gehad dat in de echte wereld had bewogen.

Ook dan is het, wat jou betreft, nog mogelijk dat ik besta. Ofwel als mens, en dan ben jij de enige set hersenen die in een glazen pot is aangesloten op een simulator. Ofwel net als jij, ook als een set hersenen in een glazen pot, aangesloten op diezelfde simulator. Maar het is ook mogelijk dat ik niet besta, en dat ik alleen maar word gesimuleerd door die grote simulator.

Er is geen enkele manier waarop jij erachter kunt komen welke van deze drie mogelijkheden de echte is.

Daarom kan ik jou niet bewijzen dat ik besta.

Deze week zal ik je een seintje geven, dan zul je zeker
weten dat ik besta.

let maar op

Nee, want voor het zelfde geld besta jij niet

Nee, want ik besta alleen in jouw verbeelding.

Nee ik kan het niet en nooit niet voor jou bewijzen, maar ik bewijs het altijd mezelf; ik was er nooit niet...

stuur 25 euro naar mijn rekening, wanneer ik echt bem krijg je het terug.
Besta ik niet, kan ik het je ook niet terug sturen.
Dus wanneer je het lef hebt en het echt wil weten........

Mijn medewerkers geven regelmatig aan dat mijn aanwezigheid vervelend is (-:

Dan ben ik er toch?

In stricte zin kan het niet 100% bewezen worden. De reden hiervoor is dat de ander altijd nog kan twijfelen.

Een belangrijker vraag is: heeft die twijfel zin?

Als je lastig genoeg bent kun je overal wel aan twijfelen. Je komt dan bij solipsisme uit of andere creatieve theorieën. Zin heeft dat echter niet in de praktijk.

Verder moet twijfel een reden hebben. Vooral als je heel vergaande obscure twijfels wil aandragen dan moet je vertellen waarom je dan twijfelt. Alleen zeggen 'omdat ik het kan', is dan niet genoeg. In die uitspraak ga je er dan gek genoeg ook vanuit dat je zelf bestaat, wat je in een lastige positie brengt.

Kan ik het 100% absoluut echt echt echt bewijzen? Nee. Kan het in de praktijk? Tuurlijk.

cogito ergo sum "ik denk dus ik besta", denk ik.

Dubito, ergo cogito, ergo sum?

Als ik niet kan bewijzen dat jij bestaat kan ik aan jou niet bewijzen dat ik besta. Samen bestaan we, los van elkaar misschien niet.

Allerlei instanties, waaronder de Belastingdienst, weten dat ik besta, dat merk ik aan de brieven die ik krijg en die aan mij gericht zijn. Meer bewijs heb ik niet nodig.