Hoe zorg je er voor dat je niet alles opkropt?

De eerste stap is en blijft toch herkennen wanneer je iets aan het opkroppen bent.

Daarna moet je je ergernis bespreken. Net zolang totdat het geen ergernis meer is.

Je ondrukt je eigen emotie.
Je laat aan andere mensen in jou omgeving niet voldoende blijken wat jij ergens van vind of welk gevoel dat bij jou oproep.
Waarschijnlijk ga je dan het liefst neutraal door het leven.

Hoe je kunt zorgen dat je je gevoel niet opkropt, is mijn tip Blijf er over praten.
Het is onwijs moeilijk praten over je gevoel/gevoelens.
Maar wel de enige remedie.
Of je gaat je gevoel opschrijven in dichtvorm, in een verhaal of gewoon in het kort.
Dan kan je het van je af schrijven en als je zelf wilt dit aan iemand laten lezen.
Als je dat aan niet wil laten lezen dan moet je het vooral zelf goed bewaren.

Eigenlijk helpt meestal maar 1 ding: erover praten met iemand (je beste vriend(in), je ouders of wie dan ook) of het van je afschrijven.

Dus houd je gedachten niet voor jezelf maar deel ze met een ander (indien mogelijk) of schrijf het van je af in een soort dagboek ofzo, dat helpt bij de meeste mensen ook goed...

Opkroppen doe je als je probeert te vergeten zonder te vergeven. Dan lijkt het vergeten en lijkt het vergeven, maar na jaren weet je alles nog precies. Dat is opkroppen. Vergeten mag pas NA vergeven. Dat is de volgorde en jij moet het volgens de volgorde doen, zoals iedereen.

Je kropt niets op als je alles meteen uitwerkt/afwerkt. Ben je boos, zie de reden waarom dat is, vecht het uit, accepteer het, vergeef het en vergeten volgt vanzelf. Dan krop je niets op.

Dan is het er, werk het uit en dan is het er weer niet. Alles heeft zijn volgorde.

Stoppen met opkroppen kun je alleen als je het goed doet. Stoppen met opkroppen kun je niet. Stop niets meer in je krop dan is het leven veel beter verteerbaar en druk je alles meteen uit. Als je het opgekropte meteen uitdrukt, dan ben je er. Spontaan en levendig.

Zoek en vindt een hartsvriendin die in jouw zielenroerselen is geïnteresseerd en stort je hart bij haar uit. Zo heb ik het in ieder geval voor elkaar gekregen. En daarna niet meer opkroppen maar je gevoelens blijven uiten.

Je moet natuurlijk nooit iemand overladen met "problemen en gevoelens" waar hij/ zij niet in is geïnteresseerd. Maar ik ben er wel van overtuigd dat je het beste met een "ander" , het opkroppen kan verleren.
Als jij een aantrekkelijk persoon bent voor een ander ( niet zozeer uiterlijk maar innerlijk ) dan komt die connectie met de ander vanzelf naar je toe. Door je omgang met anderen.
Je kunt het bijna "uitstralen" . Vooral vrouwen zijn vaak heel erg geïnteresseerd in hartroerselen. Als jij je gevoelige kant leert uit te stralen , dan worden anderen daar ontvankelijk voor.

Het kan wel een paar jaartjes duren. Maar het leven is lang PimStyle . :-)

ER is een drempel in jou, die je zelf instandhoudt en waardoor wat je tegen anderen zou willen zeggen, binnen houdt.

Probeer bij jezelf na te gaan hoe die drempel eruitziet.

Mij heeft hetvolgende altijd heel goed geholpen:

Alles wat mij overkomt, kan een ander ook overkomen. Het is allemaal menselijk.

Als het bv ingehouden kwaadheid is": tel eerst tot tien, en zeg daarna: ik word hier boos over, want..... of omdat......
Of: dit ergert me, want......
Of: meen je dat echt? Verklaar je nader....

Blijf in gesprek. De ander kan niet constateren wat je denkt als je niks zegt. Als je wel iets zegt, wordt de gloeiende berg binnenin jou steeds kleiner.

Uit je uitleg blijkt een beetje dat je er zelf niet van overtuigd bent dat je dingen opkropt. Dit verwijt wordt vaker gegeven aan een man (of jongen). Je denkt nu dat je een probleem hebt, omdat je niet zo snel zegt wat je denkt, vindt of wat je bezighoudt. Maar dat hoeft niet zo te zijn.

Vaak ligt dit verwijt eerder aan de behoefte van de ander dan dat jij een probleem hebt met het verwerken van emoties. Niet iedereen wil en hoeft constant te uiten en te bepraten. Sommige dingen hebben bij sommige mensen meer inwerktijd nodig en kunnen gewoon in je hoofd worden opgelost of een plekje worden gegeven.Als jij je prettig voelt bij hoe jij het nu doet, moet je dat gewoon zo blijven doen. Laat je niet gek maken.

Door dingen op te schrijven die je dwars zitten.

Geef jezelf meer aandacht, kijk naar en voel je eigen reacties op de wereld om je heen.

Ervaar jouw leven, maar dan ook echt, straks kan het niet meer. Het is nu of nooit, elk moment komt maar één keer langs.

Als je ervan af wil zou ik alles opschrijven wat er vandaag is gebeurd, en wat je dwars zit(soort dagboek) zo krop je niks op, en als er echt iets is, is er vast wel iemand die er met je over wil praten.

van mij zeggen ze het tegenovergestelde, maar ik laat me af en toe een beetje gaan staan ze gelijk op de achterste beentjes...

Herkennen dat je dat aan het doen bent.
Vaak gebeurt dat doordat je lichaam een seintje afgeeft. Als je iets onprettig vind wordt je kortademiger of je krijgt het benauwder. Als je te lang over iets piekert krijg je hoofdpijn.
Als het gaat om een friktie tussen jou en een ander dan is stap twee het kenbaar maken dat dat het effect op jou is en al dan niet samen proberen te zoeken naar een oplossing.
Als het om een ervaring gaat die alleen jou betreft is stap twee dat je even achterover leunt op je stoel en stilstaat. Tijdens dat stilstaan kun je met je zelf overleggen wat er moet gebeuren om die benauwdheid, hoofdpijn, whatever te verhelpen. En niet door een paracetamolletje, maar kijken waar het door veroorzaakt werd en wat dan anders moet.

"MAAK VAN JE HART GEEN MOORDKUIL"
Dit oude gezegde geeft precies aan wat6 er gebeurt als je opkropt. Afhankelijk van je karakter en vermogen tot takt, zou je je aan kunnen leren het te melden aan de veroorzaker wat je dwars zit. Wanneer je niet van iedere mug een olifant maakt en dan deze veroorzaker RESPECTVOL wijst op wat je dwars zit, zul je zien dat gemiddeld genomen er heel wat veel rottiger onze strot uitkomt dan onze bedoeling is. Elkaar daar taktvol op te wijzen schoont een boel op.
Zo leert immers de "hork" beter wat de impact van die wijze van uiten is en kan bijleren.
Tevens gaat men voorzichtiger met je om, omdat je duidelijk laat zien dat je niet alles pikt.
Zorg wel dat je anderen behandelt zoals je zelf behandeld had willen worden.
Veel mensen die opkroppen zijn zichzelf niet bewust van de schoonheidsfoutjes die ze zelf in de communicatie begaan. Als je pas achteraf in de gaten hebt dat je op het verkeerde been gezet bent, maak er dan gewoonte van hier later op terug te komen en het NIET laat zitten.
Zo bouw je minder stress op omdat je ook respectvol bent naar jezelf toe.
Jezelf met disrespect benaderen (over je heen LATEN lopen) geeft ook dat gevoel dat je dingen opkropt, je bouwt een psychologische schuld aan jezelf op , ofwel je bent ontrouw aan jezelf.
Daar moet je mee kappen en dat kun je jezelf aanleren.