Wat is een gevoel ontstaan door een ervaring?

Alles wat je beschrijft is opgeslagen in je geheugen. Dat moet wel, want anders kon het nooit meer naar boven komen.
Alleen sturen je hersenen ontelbare feiten en feitjes ver naar 'beneden', die zijn niet meer direkt onder bereik. Er zijn echter wel associaties aanwezig. Zo kan een bepaalde geur of een bepaald liedje het 'draadje' zijn waarmee zo een gebeurtenis weer naar de oppervlakte wordt getrokken.

Het gevoel wat jij beschrijft heet inlevingsvermogen. Je kunt je weer inleven in de situatie van toen, je eerste schooldag die je beleefde als klein jongetje, aan de hand van je moeder binnengebracht.
Die emoties die je op dat moment had, kun je terugroepen omdat je je kunt inleven in die situatie van toen.

Dat heeft een relatie met het inlevingsvermogen in de situatie van anderen, als je hun verhaal aanhoort dat je ook die pijn kunt voelen of die ellende op je schouders laadt.

Maar die ervaring van vroeger terugroepen... dat is iets heel moois. Het maakt dat je er levendig over kunt vertellen, omdat je het 'opnieuw kunt meemaken'.

Ik denk dat, of het gevoel nu negatieve of positieve gevoelens met zich mee heeft gebracht, dat een dusdanig impact op je zintuigen heeft dat je het je hele leven bij je draagt en ook meteen kunt oproepen uit je geheugen. Zo heb ik sinds een paar jaar de piano van mijn moeder in huis. En meteen toen ik die geur rook, was ik weer thuis en 7 of 8 jaar oud!

Dat gevoel is de emotie van die gebeurtenis. Angst voor die eerste schooldag, blijdschap om je moeder daarna weer te zien, verdriet, boosheid, noem de emoties maar op.
Juist die emoties blijven je bij als je de herinnering weer hebt. Juist die emotie komt weer terug. Soms voor het goede en soms is dit helemaal niet prettig.

Als je vroeger gepest bent. Dan kan je boosheid en angst weer ervaren als iemand je uitlacht. Je bent dan weer het kind van toen. Dezelfde iemand die niet weet hoe met die gebeurtenis om te gaan. Vaak reageert die persoon bij het uitlachen van nu, precies zoals het kind van toen. Zeker als het verleden nog geen plaatsje heeft gekregen.

De positieve gevoelens (emoties) van je herinneringen kan je gebruiken voor je genezing (als je die nodig hebt). De negatieve emoties zal je moeten verwerken, zodat de intentie minder wordt. Hiermee kan ook de oorzaak van je ziekte weggenomen worden. Waardoor je weer ruimte krijgt voor genezing.

Men is juist gevoelig door de ervaring uit het verleden. Hoeveel herinneringen komen er op een dag niet naar boven. Hoeveel verleden is er wel niet 'vergeten', maar ervaren we nog wel de gevoelens in het 'kind-gedrag'.

Een gevoel is een gedachte van je hart. De hart en de hersenen moeten gesynchroniseerd zijn ten alle tijden. Maar helaas is het vaak niet zo. Wij zijn het vergeten en nu luisteren wij vaker naar onze hersenen dan naar ons hart.
Tijdens onze mooiste en puurste momenten zijn hart en hersenen gesynchroniseerd en dan herineren wij onze gevoelens op een helder en krachtig manier. Het is iets om naar te streven constant synchronisatie van hart en hersenen.

Een ervaring komt op allerlei nivo's binnen, je emotie, je verstand, je fysieke registratie. Afhankelijk van je gemoedstoestand maak je er iets positiefs of negatiefs van, kan zeer afhankelijk zijn van je welbevinden op dat moment(had je die nacht goed geslapen, was je moeder lief toen ze van ze wegliep, had je vantevoren al een veilig gevoel, scheen de zon, kreeg je toevallig een duw van iemand) al die min of meer toevalligheden(kun je ook weer een hele discussie over hebben) vormen je ervaring. Dat gecombineerd met je karakter en de sterkte waarmee dingen bij je binnen komen, zorgen er voor dat het je hele leven op een bepaalde manier bij je blijft of terug op te roepen is, bewust of onbewust.
De emotie die het op dat moment voor je gekregen heeft was zo heftig, alleen in jouw beleving, dat het je voor altijd bij is gebleven. Zo heeft ieder zijn eigen beleving en zijn eigen gradaties van heftigheid in ervaren op het moment en het later erop terug(kunnen) kijken.
Mooie herinnering Ed, dat wel en herkenbaar.....

Een interpretatie.

Interpretaties veranderen constant, en zijn aldus onbetrouwbaar.

Zodra de ervaring niet meer wordt geinterpreteerd, wordt het waarlijk waargenomen. Is er geen gevoel -meer- nodig om gewoon te zien wat het IS!

Sommige belangrijke en schokkende momenten blijven op je netvlies gebrand staan.
Je eerste schooldag met de daarbij behorende paniek, omdat je moeder weer weggaat, en jij alleen moet achterblijven.
De dood van je ouders, de laatste zucht, het gevoel te willen vechten en beschermen, maar het niet te kunnen.
De geboorte van je kind, en het enorme geluksgevoel en het gevoel van verbondenheid met je vrouw en je kind.
Ook het gevoel van ellende en onmacht, als je kind gehandicapt is, niet kan praten, en zich moeilijk kan uiten.
En de daarbij behorende gevoelens van leren accepteren.
Deze gebeurtenissen hebben een zo belangrijke impact gemaakt op je leven, dat ze voor altijd worden opgeslagen op je harde schijf.
Als je terugkijkt op al die gebeurtenissen zie je ook dat ze op je levenspad zijn gelegd, met de bedoeling om er van te leren, om wijsheid te krijgen.
Het gevoel heeft iets Goddelijks, omdat het zo je leven heeft bepaald.
Ik kan het niet beter verwoorden, maar ik hoop dat je de diepere boodschap begrijpt.

Vroeger heette dat het cel-geheugen...Tegenwoordig noemen ze het emotioneel geheugen.
Het is veel van wat de anderen vertelden en meer...
het is dan om het eens duidelijk te zeggen; ' alsof men je in je nekvel grijpt en jaren terug in de tijd smijt..'
Leuk dus als het om iets gezelligs gaat, maar kan enorm heftig zijn als het over bv trauma's gaat.

Je voelt het weer, ruikt het weer, maar ook de bijbehorende gevoelens en lichamelijke reacties zijn er weer. Als je je toendertijd angstig hebt gevoelt en je bv je schouders op trok, dan zul je merken dat dit nu weer gebeurd.

Iets dergelijks gebeurd als je altijd hebt gesport, goede conditie opgebouwd hebt en om de een of andere reden tijdelijk hebt moeten stoppen. Als je na verloop van tijd weer start met sporten zul je merken dat je conditie sterk verminderd is... De weg teug naar hetzelfde nieau van fitheid blijkt dan aanmerkelijk korter te zijn dan je zou verwachten omdat de spieren de herinnering hebben opgeslagen aan wat er van ze verwacht wordt...
Ook dit heet dan celgeheugen en werkt eigenlijk bijna hetzelfde.