Wat moet ik hier nu mee?

Jullie zijn veel te goed voor haar!
Je man heeft volkomen gelijk..wat een verwent nest zeg!
Zij moet zich aan jullie aanpassen inderdaad!

Je man heeft groot gelijk! Verwend gedrag is dit.

Als zij bij jullie komt eet ze maar wat de pot schaft. Dat je rekening met haar houdt omdat ze vegetarisch is, vind ik normaal maar al die belachelijke voorkeuren getuigd van onbeschoftheid.

Je zou er goed aan doen er wat van te zeggen!

Toegevoegd na 42 seconden:
vegetarisch moet vegetarier zijn natuurlijk ;)

Jouw man heeft helemaal gelijk.
Als ze anders wil eten dan jullie, dan neemt ze maar zelf haar eten mee, ik zou me er niet meer voor uitsloven, wat je al genoeg gedaan hebt, want blijkbaar is het toch nooit goed.

Uw man heeft volkomen gelijk, ze is verwend. Je kunt je wel aanpassen aan iemand maar dit gaat te ver.

je man geef ik gelijk, ga je alsjeblieft niet aanpassen aan haar. Voor hetzelfde is de liefde tussen je zoon en haar gauw over en heb je alle moeite voor niets (?) gedaan. Trouwens, doe jezelf niet anders voor dan je bent, dat leeft het prettigste en verloochen jezelf niet.

Ik kan me niet voorstellen dat je niet lekker zou koken. Het is eten dat wat er is en anders heeft madam pech gehad. Beetje absurd hoor, dat zij steeds iets anders haalt terwijl het voor haar neus staat. Misschien kun je haar op een rustige manier erover aanspreken, waarom ze ondanks dat ze vegetarisch is toch koek en snoep eet waar ook dierlijke vetten in zitten (kijk maar op verpakking, zeker bij koek)? En wat er mis is met je eten? En haar vertellen dat er bij jullie in huis op deze manier geleefd wordt en met respect met elkaar omgegaan wordt. dus niet speciale andere dingen koken. Eten wat de pot schaft! En uiteraard ook drinken wat de pot schaft. (NB wat vervelend als ze uit eten gaan, daar worden ook niet altijd de dure merken geserveerd of datgene dat haar smaak is)

succes ermee!

pzo, indd wel een prinsesje... ik zou zeggen zeg waar het op staat. jouw huis jouw regels.

1 geen eten van elders meenemen

2 gewoon eten wat de pot schaft

daarbij gewoon eerlijk zeggen dat u niet prettig vind dat ze haar eigen eten meeneemt en zich niet kan inpassen voor anderen. maargoed, dit is even van dik hout zaat men planken. er komen zeker meer gundeerde antwoorden bij.

rest nog wel even te zeggen dat ik het wel lief vind dat u zo u best doet om haar te pleasen, maar dat zij dat als gewoon beschouwd en daarna uit haar tas gaat zitten eten terwijl u speciaal vegetarisch gekookt heeft vind ik echt stuitend. u staat in u recht haar is goed te vertellen waar het op staat.

Ga een gesprek met haar aan en vertel dat je ermee zit. spreek anders met haar af dat zij een zaterdagje gaat koken waar zij van houd. Dan heb jij geen frustraties en zij eet gewoon gezellig mee. Als dit echt bevalt kunnen jullie dit vaker gaan doen om en om zo leren jullie van haar kookkunsten en andersom als zij er ook voor open wilt staan als jullie dat ook doen.

Je bent te makkelijk. Als ze het niet lekker vindt, dan eet ze het toch niet? Dat je met haar vegetarische eten rekening houdt vind ik al heel goed. Dat is een overtuiging waarschijnlijk, dus dat kun je haar niet kwalijk nemen. Het niet eten van wel vegetarische dingen wel..

Je man heeft volkomen gelijk! ik weet het, omwille van je zoon wil je het haar zo prettig mogelijk maken. Indische mensen zijn nu eenmaal erg gastvrij en willen het de gast altijd naar de zin maken. Ik zou zeggen;" sloof je niet langer uit, houd geen rekening meer met haar". Hooguit rekening houden met haar vegetarische voorkeur als ze mee wil eten. Laat het over aan je zoon om haar extra wensen te vervullen. Zij moet zich maar aan jullie aanpassen. Je doet het toch nooit goed bij haar, volgens mij. Misschien moet ze eerst wat wennen aan jullie eetgewoontes, geef geen kritiek maar laat het haar zelf aangeven. Respecteer haar hoe ze is, maar ga je niet langer uitsloven.

Dat ze vegetariër is, is niet het probleem. Ik ben ook vegetariër, maar zou niet op het idee komen om me als zo'n verwende diva te gedragen.

Het is aardig genoeg van je dat je speciaal vegetarisch kookt, maar verder mag ze blij zijn dat ze welkom is bij jullie in plaats van te doen alsof het allemaal niet goed genoeg is.

Ik zou zeggen: als je je eigen koffie, je eigen melk, je eigen afbakbroodjes, je eigen tomatensoep uit een pakje, je eigen koek en snoep en je eigen verhouding creme fraiche in de waldorfsalade wilt, dan blijf je maar lekker thuis.

ik denk dat je man gelijk heeft. als ze niet de beleefdheid heeft om jouw inspanningen om het ook voor haar goed te doen te waarderen, dan denk ik niet, dat je je moet uitsloven om die waardering toch nog te krijgen.
gewoon klaar maken wat je lekker vindt en eventueel een deel zodanig klaar maken dat het aan haar principes voldoet en het verder aan haar laten wat ze wil. trek het je niet aan.
en als er eten over is: indisch eten? ... lekker!!

Wat vervelend zeg. Hoe gaat jouw zoon hiermee om? Ik geef je man gelijk, maar ik stel voor dat je eens samen met haar kookt. Kan ze haar eigen draai eraan geven.

wat U moet doen?
als ze wil komen ,laat ze een herberg boeken
wat een gek geval hè
een goede tip voor U zoon
geen hand maar een land vol meisjes,dumpen dat geval

In mijn ogen ook een verwend kreng.

Ik zou als ik jou was de volgende keer dat ze komt maar helemaal niets koken en zeggen dat je geen zin hebt om iets klaar te maken dat ze toch niet op prijs stelt en dat ze dus beter maar direct kan beginnen aan de koek en snoep die ze toch wel bij zich heeft.
Komt misschien hard over, maar er is een kans dat de boodschap dan wel tot haar doordringt.

Wat koffie betreft heb ik ook zo mijn voorkeuren. Ik ben absoluut geen senseo-drinker en Aldi-koffie kan mij ook niet echt bekoren, maar als ik bij andere mensen ben, is het niet meer dan logisch dat ik dat gewoon opdrink. Zij hebben de moeite genomen koffie voor me te zetten. Waarom zou ik hen voor het hoofd stoten door mijn eigen koffie mee te nemen? Onfatsoenlijk!

Dat je man gelijk heeft, dat vermoedde je al wel.
Maar hoe nu verder?
Er zit niets anders op dan dat je dit met haar en je zoon bespreekt.
Vertel haar hoe lang je al rekening met haar en haar voorkeuren hebt gehouden, met liefde en plezier want jullie vinden haar een leuk meisje.
Maar dat je nu aan het einde van je latijn bent, niet meer weet wat je eraan moet doen; en dat je wat het eten betreft weer overgaat tot de orde van de dag. Ze mag gerust zelf haar eten meenemen, en ook van het vegetarische deel van jullie eten, meeproeven. Voor jullie is het nu klaar.
Vertel het maar meisje: hoe wil jij het nu verder?

Er zijn aan alles grenzen.

Wat een moeilijke of misschien wel onmogelijke schoondochter met eten.

Zou met haar een vriendelijk gesprek aangaan en vraag wat zij vindt van het eten en geef jouw mening hoe jij voelt. Jij wilt het iedereen naar de zin maken maar dit gaan zo niet werken. En krijg je straks alleen maar ergenissen en worden de spontane uitnodigingen om lekker te eten steeds minder.

Twijfel niet aan jezelf want je doet het echt misschien wel te goed en krijg je alsnog een teleurstelling, een ontevreden gevoel en spontane uitnodigingen worden op deze manier vanzelf minder.

Ga samen eens boodschappen doen en haal wat jij wilt maken en wat zij graag zou willen eten, spreek een budget af met haar en als zij dan gezellig mee zal eten weet jij voortaan precies haar eisen. Als zij na afloop bijna niets heeft gegeten maar verder gaat met koek eten. Kan jij je eigen plan de volgende keer trekken en minder voor haar halen. En kan ze afbakbroodjes krijgen en zoekt ze het maar uit. En als zij zich vol wilt stoppen met koek en snoep is dat haar verantwoording, en als zij dit gezond en lekker vindt stoor je er niet aan, als jullie wel lekker hebben gegeten is het goed.

En als jou zoon het wel wil accepteren dan zij het zo. Maar wordt niet te negatief naar je zoon toe want ook dit zal niet werken.

Je doet het ontzettend goed, en zou graag bij je willen eten want het is allemaal lekker wat jij op tafel zet.

Ik was 16 toen ik verkering kreeg met een leuke knul met een zorgzaam stel ouders. Ik was altijd van harte welkom aan de eettafel. Alleen.. ik was grootgebracht in een gezin waar zoutloos werd gekookt. Na een maaltijd bij schoonmama crepeerde ik in no time van de maagpijn. Zo zuinig als mijn ouders om sprongen met zout, zo overdreven gul werd het daar gebruikt. Eetlepel over de groente, eetlepel over de aardappels.. etc..

Dus OF ik at niet mee, OF ik at een mierenhapje en vulde
m'n buik met de vla die als toetje op tafel kwam.
Ik dorst gewoon niet te zeggen dat ik het echt niet te eten vond..
Had ik 't maar wel uitgelegd, want schoonmama begreep er niks van.

Echter, jouw schoondochter maakt het wel heeeeel bont!
Zelfs al zou het eten te kruidig zijn, die broodtafel overleefd ze ook wel zonder soep uit een pakje en afbakbroodjes.

Dat heeft weinig meer met dieet wensen te maken en meer met verwend gedrag.

Wat de warme maaltijd betreft ; Misschien wil ze de volgende keer zelf de maaltijd verzorgen? of.. als dat je als gastvrouw te ver gaat, kun je vragen naar haar lievelingsrecept en dat de volgende keer voor haar klaarmaken?

Wat die broodmaaltijd betreft... ik zelf zou er een beetje om grinniken.. Denkend "meid, dan niet"
Aan deze dame valt gewoon geen eer te behalen en het zegt NIETS over jouw kookkunsten en des te meer over haar verwend gedrag.

Als het je echt niet lukt om haar gewoon dr gang te laten gaan kun je er misschien eens met je zoon over praten.
Zonder verwijten uiteraard. Je wilt tenslotte wel dat ze blijven komen...
Misschien werpt hij wel een onverwacht licht op de zaak... Zie mijn bovenstaande zoutloze verhaal.
Niet iedereen kan tegen kruidig voedsel.

Maar dan heb je wel je uiterste best gedaan ook hoor. Zoals ik het lees is deze dame gewoon verwend.
En daar gaat ze in dr leventje nog heel wat last mee krijgen...

Schouders ophalen en er innerlijk van overtuigd zijn dat ze heel wat mist, en nog heel wat te leren heeft... dus weer bij haar neerleggen, ook al is het maar in gedachten, en niet jezelf aantrekken!

Jouw man heeft helemaal gelijk. Ze is niet alleen verwend, maar ze heeft ook nog eens totaal geen manieren. Als je gast bent, eet je wat de pot schaft , en je gaat al helemáál niet je eigen meedegebrachte etenswaren lopen nuttigen.
Hopelijk is het geen blijvertje. Het ligt in elk geval absoluut niet aan jou, want je doet alles om je aan te passen. Sommige prinsesjes kun je het echter nooit naar de zin maken.

Je zoon is echter opgevoed met goed en lekker eten ; als Miepje straks voor hem moet koken (of hij voor haar) is de liefde vermoedelijk snel genoeg over. In de tussentijd : wring je niet teveel in allerlei bochten. Als ze toch niks eet, kan ze net zo goed de krentjes uit de pap vissen die je haar voorzet.

Geef haar een krob sla en laat ze het zelf klaar maken.
Alleen klaarmaken wat ze opeet dan kan je van de rest nog iets lekkers voor jezelf maken.

Oh jee, lijkt mij wel ik ben ook zo`n zeikerd met eten.
Eet zelden bij iemand anders, lust alleen mijn eigen brouwsels.
Maar zij moet dan gewoon duidelijk zijn naar jou toe en zeggen dat ze lastig is met eten en dat ze voor haar eigen voedsel zorgt.
Jij hebt je best gedaan.

Auw dat doet zeer, ik krijg er al groot liefhebber van de indische keuken, tranen van in mijn ogen. Wat een armoede (op eetgebeid) steld die meid aan de dag.
Hoewel ook zei een product is van haar opvoeding en er in dat perspectief waarschijnlijk weinig aan kan doen, heeft ze ook de leeftijd om daar wat aan te veranderen.
Niet alleen heel jammer maar ook behoorlijk onbeleefd vind ik de manier waarop ze op dit gebied met julie gastvrijheid omgaat en niet passend voor iemand van die leeftijd.
Er is zoooo veel te ontdekken als je open staat voor lekker eten uit de indische en indoneschisch keuken. Dat je b.w.v.s. je hele leven elke dag wat anders kunt eten wat gezond en lekker is (of kan worden als je gewend bent aan de smaken.
Met wat je schrijft kun je twee kanten op. Of je kunt(bij aanvang) de smaken wat dichterbij de nederlandse keuken houden en op je bord naar eigen smaak aan passen om haar de tijd te geven (voor die ene dag in de maand)om aan de smaken te wennen. Maar dan moet ze wel medewerking tonen.Verder zijn er zoals gezegt zoveel lekkere dingen dat er zker dingen tussen moeten zitten die ook zij kan waarderen. Dat kun je eenvoudig uitproberen. Of haar gewoon aanbieden wat je hebt en het dan verder lekker zelf uit laten zoeken. Paarlen voor de zwijnen werpen heeft geen zin en met onwillige honden hazen vangen is onmogelijk. Want laten we eerlijk zijn als deze keuken voor iemand niet genoeg is, wat dan in hemelsnaam wel. Boerenkool met wordt is ook heel lekker maar de hollandsekeuken kan wat mij betreft niet in de schaduw staan van de indonesche keuken (smaken)
Nog een andere mogelijkheid zou kunnen zijn: om en om. Jullie eten een keer nederlands (als zij er is) en de andere keer krijgt ze indisch (en moet dan maar kijken of ze het eet, jullie hebben dan je beste beentje voorgezet en dan is het aan haar om daar met respect mee om te gaan.
Misschien kun je dit aan haar laten lezen.
Als ik haar zou kennen zou ik zeggen, meid je weet niet wat je mist en als je geen moeite wil doen er achter te komen, dan zul je dat, helaas voor jou, nooit ervaren.
Mogelijk dat ook je zoon daar een rol in kan spelen, want wat ik weet houden alle indo`s (niet kwaad bedoeld maar zo spreek ik mijn indonesiche vrienden allemaal aan)houden van lekker eten en zei, als het goed is, ooit dit voor hem op tafel wil zetten en als ze het dan weet te waarderen er zelf ook van kan genieten.
Zelf zuo ik me maar al te graag aanpassen en er heerlijk van genieten.

Ik snap enigszins waarom ze dit doet: ik ben ook een ontzettend moeilijke eter en eet liever datgene wat is altijd al vertrouwd heb.
Echter, ik vind wél dat ze zich ordinair en onbeleefd gedraagt. Toen ik bij mijn ex-vriend thuis kwam, at ik datgene wat ik voorgeschoteld kreeg, ook als ik het niet lekker vond. Dat konden ze dan misschien wel aan mij zien, maar ze voelden zich in ieder geval niet beledigd en ik gedroeg me.
Het is jammer dat ze jullie eten blijkbaar niet lekker vindt, maar haar gedrag is niet tolerant en dat mag je best aanpakken. Je kunt het eerst tegen je zoon zeggen, maar het effectiefst is absoluut 'het schuldgevoel', waardoor ze het idee krijgt dat ze eigenlijk heel lullig is.
Desnoods nodig je haar niet meer uit om te eten, zodat ze misschien spijt van haar beslissingen krijgt.

Valt niet mee te leven. Absoluut geen rekening meer mee houden ( behalve dan wat betreft haar vegetarisme )

Je man heeft gelijk. Ik heb medelijden met je zoon.

Maak een lijst van wat je allemaal klaargemaakt hebt en wat zij heeft laten staan en laat die aan haar zien. Vertel er bij dat jij je uiterste best hebt gedaan om het door jou gemaakte eten aan te passen aan haar smaak, maar dat je nu niet meer weet wat voor eten je de volgende keer voor haar moet bereiden en dat je aan het eind van je latijn bent wat je keuzes betreft.
Dus stel je voor dat zij de eerst volgende keer gaat koken en kijkt of ze dit op eet. Als ze het lekker vind, kook je dat bij het volgende bezoek weer. Als ze het niet op eet houd je nooit meer rekening met haar smaak of keuzes, maar bereid je het eten zoals jullie het lekker vinden. Ook dit zal ze dan niet eten, maar dat weet je dan van te voren en je ergert je dus er ook niet meer aan. Hopelijk heeft ze haar eigen koekjes dan bij zich...

Je zegt: ze is een leuk meisje, maar dat kun je niet menen. Ze is een verwend en asociaal type. Jammer, maar zo is het.

Nou,nou...wat een wensen allemaal zeg. Er moet maar nooit een oorlog uitbreken want dan krijgt ze het nog moeilijk....dan valt er niets meer te kiezen. Dan eet je wat er op dat moment is...oftewel wat de pot schaft.
U hoeft zich niet schuldig te voelen...want u bent haar meer dan genoeg tegemoet gekomen!
Het ligt niet aan U.
Het lijkt meer op een soort strijd tussen haar en U.
Als dat zo zou zijn...dan maakt het niet uit wat U kookt maar dan zal het NOOIT goed genoeg zijn ...voor haar!
Dus ligt het niet aan U.
Ook hoop ik maar niet, dat ze op deze manier probeert om uw zoon uit te testen, wat hij allemaal voor haar over heeft. Hoever ze kan gaan..... Aan wiens kant zal hij staan...als hij zou moeten kiezen tussen haar of U, zijn moeder. Het klinkt als een vorm van aandacht trekken...dat kunnen mensen doen die een aandachtsprobleem hebben. Ze lijkt me passief dominant aanwezig. Alsof ze gewend is om altijd haar zin te krijgen. Niet rechtsom dan linksom.
Ik vind het bijna beledigend naar U of jullie toe, omtrent die tomatensoep. En als ik haar man was...dan had ik daar ook wat over gezegd tegen haar. Mijn moeder zet geen ontlasting voor hoor. Niet zo raar doen.
Helaas heb ik het idee dat uw zoon naar de pijpen danst van deze dame en dat zou al een erg ongelijkwaardige basis zijn voor een relatie.
Het is uw huis, met uw regels. En U hoeft zich niet als tweederangs burger te laten behandelen.
Zij is bij jullie te gast...en die zal zich toch ook moeten aanpassen aan jullie. En niet andersom....dat is omgekeerde wereld. Dat zou zij zelf denkelijk ook niet leuk vinden...als iemand zo met haar om zou gaan.
Spiegelen...misschien helpt dat.
En laat u niet gek maken he. Sterkte en groetjes.

Je man heeft inderdaad helemaal gelijk. Dit lijkt net zo overdreven als die verwende krengen in van die net zo overdreven films. Ik zou er rekening mee houden, maar wel tot een mate dat het voor jullie ook nog leuk is.

Zorg ervoor dat uw schoondochter eens voor u kookt, en dan doet u gewoon het zelfde bij haar.
Eens zien wat zij dan te zeggen heeft.

Ik ben altijd een zeer moeilijke eter geweest (nu lust ik "bijna" alles), maar ben daar ook altijd heel eerlijk over geweest bij mensen met wie ik mee at.

Ik zei altijd van te voren dat ik een moeilijke eter was, maar dat ze daarvoor niet extra moeilijk hoefde te doen, maar als ze de ui konden vermijden ik ze al erg dankbaar was.

Ik at gewoon wat de pot schaftte, maar als ik het echt niet lekker vond, dan wisten ze er tenminste van.... dat het niet aan hun lag, maar aan mij.

Ik probeerde tenminste wel mee te eten, je weet maar nooit of je het wel lekker vindt.

Dit is gewoon onacceptabel gedrag zonder enige uitleg. Zij is in ieder geval jou een uitleg schuldig want jij staat je uit te sloven voor niks.

Begin er een gesprek over, misschien in samenwerking met je zoon. Dit kan gewoon echt niet.

Jouw man heeft helemaal gelijk!
Je bent veel te goed voor haar en ze lijkt inderdaad een verwende dame.

Zij zou zich aan moeten passen bij jullie! Ik vind het onfatsoenlijk gedrag van haar.

Ik zou voor haar geen uitzonderingen meer maken en gewoon mee laten eten. Jammer voor haar wanneer het 'niet goed genoeg is'.

Je zit waarschijnlijk ook met je zoon, voor wie je het graag 'goed' wilt houden/doen?
Kan me hier iets bij voorstellen.

Ik zou zelf aardig tegen haar blijven, laten eten wat de pot schaft en haar wensen negeren!
Wanneer zij dingen voor zich zelf koopt of dit door je zoon, wens haar eetsmakelijk en laat het verder los!
De kans is zo groot dat er ergenissen gaan ontstaan en dan waarschijnlijk ook problemen met je zoon, dat zou ik zien te voorkomen.

Laat haar............... negeer haar maar maak beslist geen uitzonderingen meer, zij behoort zich aan te passen.

Als ik jullie was zou ik haar eens vragen of ze een keer een hele dag zelf voor het eten wil zorgen en ook te koken, misschien krijgen jullie dan enig idee wat ze zoal eet.
Ook is het handig als ze voor jullie eens een lijstje wil maken van bv. een hele week met erin wat ze dan allemaal heeft gegeten.
En voor de rest, ze is wel erg met zichzelf bezig, een beetje aanpassing is haar vreemd zit er niet teveel over in want ze doet toch dat wat ze zelf wil.

ik hoop dat je inmiddels zelf óók vindt dat ze zich uitermate verwend en onbeleefd ge(mis)draagt.

Ze komt anderhalve dag: eet dus een paar keer mee en blijft slapen? Poeh! Ben benieuwd hoe lang je zoon voor haar blijft vliegen (waarschijnlijk is hij eerder het tegenovergestelde gewend van de vrouwen om hem heen) en of ze er zelf voor blijft kiezen om elke maand een weekend met hem mee te gaan. Misschien ben je ongerust om haar voor het hoofd te stoten, waardoor zij weg zou blijven en jouw zoon ook. Toch lijkt het me heel belangrijk om paal en perken te stellen aan dat gedrag, tips genoeg in de andere antwoorden!

Heb je wel eens gepraat met haar erover? Gevraagd waarom ze er zo weinig van eet en dan achteraf iets anders gaat eten?
Misschien lust ze heel weinig, of heeft ze een soort smetvrees of een control-problem.
Ik weet niet waarom iedereen zo negatief erover doet: jij hoeft er toch geen last van te hebben dat ze dat doet? Ze klaagt niet, vraagt je niet om iets aan haar aan te passen, maar zorgt gewoon zelf voor haar eten.
Dat je je maaltijd aan haar aanpast, is hartstikke lief van je, maar misschien hoeft dat van haar helemaal niet.
Misschien is ze onzeker en wil ze niet dat jullie alles helemaal moeten aanpassen aan haar, heeft ze het gevoel dat ze het niet verdient om dat te vragen, of wil ze jullie geen extra moeite bezorgen.

Ik zou eens aan haar vragen waarom ze er niet van wil eten/zo weinig ervan wil eten. Misschien zit er in jouw voedsel dingen die zij niet lust, of iets dat ze om een andere reden niet wil eten.
En als dat zo is, kan je misschien met haar afspreken dat zíj de broodjes haalt ipv jij, dan weet je dat zij ze lekker vindt. Of dat ze helpt met koken.

Maar je hoeft het niet per se aan haar aan te passen. Als het aanpassen toch niet blijkt te werken, kan je ook gewoon dat koken wat jullie zelf lekker vinden, en haar lekker haar eigen dingen laten eten. Dan eet iedereen iets wat ie lekker vindt.

Als ze eens in de vier weken komt, waarom stel je dan niet voor om samen met haar wat lekkers te koken.

Ontploffen zou ik, ter plekke!
Dit vraagt om een lesje!
Kook de volgende keer lekker voor jullie alleen, flink pittig zoals jullie het gewend zijn en vraag haar van te voren dan maar voor haar zelf te koken, dan is iedereen tevreden.

Wat ontzettend vervelend voor je, samen eten is in mijn ogen een van de leukste momenten van de dag. Dat moet wel leuk blijven, ook voor en met iemand die eigenlijk niets lust of eet. Ik heb een groot gezin (6) en daar komt ook nog aanhang bij: wij zitten zelden met minder dan 8 aan tafel. Van mijn gasten verwacht ik precies dat wat ik ook van mijn gezin verwacht: je eet wat de pot schaft. Ik vraag altijd aan mijn gasten of ik rekening moet houden met uitzonderingen: allergie, dieet, gruwelen van iets, pittig eten (de jongste gasten zijn 7 jaar). Er wordt vegetarisch gekookt. Iedereen weet op die manier waar hij aan toe is. Ik heb altijd heel veel bijgerechten en oplossingen liggen dan ook in de sfeer van: extra brood bij de maaltijd (ik heb altijd brood bij de maaltijd), extra salade of rauwkost, etc. Op die manier blijft het voor iedereen aan tafel prettig. Dat is ook waarvoor de gasten mee-eten: het is geen verplichting.
Jij komt veel verder aan je gast tegemoet, maar het is dan ook een schoondochter in spe. Je probeert het haar zo aangenaam mogelijk te maken, maar zelf mag je er ook plezier aan beleven en dat gebeurt nu niet. Ik vraag me af of zij er plezier aan beleeft en of ze het ongemak dat zij teweeg brengt ziet. Hoe eet zij zelf? Met kant en klaar hapjes op de bank? Eet zij wel eens bij anderen? Of anderen bij haar? Vindt zij het een verplichting om eens per vier weken te blijven eten? Leg haar uit wat jouw eetcultuur is. Daar is niets mis mee, als zij bij jouw familie gaat behoren moet zij daar rekening mee houden. Zoals ze nu doet kan ze zich niet blijven gedragen. Je ziet je schoondochter in spe eens per vier weken, het is logisch dat je daar toch een klein feestje van wilt maken en misschien extra aandacht besteedt aan de maaltijd. Bij voorbaat wordt dat al de kop in gedrukt.
Wat ik in het verhaal mis is wat je zoon ervan zegt. Hij moet toch weten hoe zijn moeder erover denkt? Heeft hij nooit tegen zijn vriendin gezegd hoe haar gedrag over komt? Je bent zijn moeder, hij mag er ook wel iets van vinden!
Ga in gesprek met die twee. Ze hoeft echt niet verwend te zjjn zoals je man zegt, misschien weet ze gewoon niet hoe ze zich moet gedragen als gast aan tafel. Misschien heeft ze dat van huis uit niet meegekregen. En misschien lust ze inderdaad niet wat jij kookt, dan moet daar een middenweg op worden gevonden. Dat neemt niet weg dat ze zich wel wat beleefder mag opstellen.

als ze niets lust of eet wat u maakt laat ze dan haar eigen eten meenemen ?

je hebt er alles aan gedaan.
ze moet maar eten wat de pot schaft jullie passen je eigen aan aan haar en dan zown gedrag vertonen?
nee ze is verwend en heel brutaal.
Als ik jullie was zou ik haar laten koken en als ze dat doet moet iedereen daarna maar 2 hapjes nemen en laten staan en vervolgens lekker zelf lekkere hapjes gaan eten zodat ze kan zien wat ze zelf ook voor gedrag toont bij jullie thuis

Er zijn een paar dingen die ik niet snap, die zal ik benoemen, voor de rest sluit ik me aan bij de andere antwoorden.
Ten eerste, de dingen die ze zelf meeneemt bevatten wellicht dierlijk vet en dat zou dan strijdig zijn met de vegetarische opvattingen.
Ten tweede, ze neemt vrijwel alles zelf mee, spreek dan met haar af dat ze AL haar eigen voedingswaren zelf meeneemt.
Dat is praktischer voor u en voor haar.
U kunt dan eten wat u wilt en zij is verantwoordelijk voor haar eigen voeding en andere behoeften.
Dan zal al gauw blijken of ze prima donna gedrag heeft of werkelijk vastzit aan een soort rituele voeding, want dieet kan ik het niet echt noemen.
Uw zoon is eventueel in te zetten om deze boodschap tactisch over te brengen.
Zo leert hij dat hij niet mee kan liften op het gedrag van zijn vrouw.
Het kan enige bekoeling geven, wellicht tijdelijk.
Dat is echter beter dan een steeds verder opbouwende frustratie die een breuk tussen u en uw zoon kan geven.
Op tijd , liefdevol maar doortastend aanpakken en de communicatie buiten de verwijten sfeer houden biedt volgens mij de mogelijkheid hier uit te komen.
Uw beklag doen bij uw zoon over uw schoondochter raad ik af, u dwingt hem dan min of meer om tussen u en zijn vrouw te kiezen.

De enige tip die ik kan geven is om te bedenken of het jullie rol is om haar 'op te voeden', en zo ja, hoe je dat gaat doen.

Het is niet jullie verantwoordelijkheid, hoe vervelend haar gedrag ook is. Als jullie schoondochter Nederlands is, met een Nederlandse achtergrond, kun je met een gerust hart haar direct vertellen wat je dwarszit. Laat haar anders het verhaal zoals je het getypt het lezen, en leg uit wat het met je doet.

Je kunt bijvoorbeeld afspreken dat ze probeert om meer te eten wat je hebt gekookt, maar als ze daar geen zin in heeft (kan ik me goed voorstellen van iemand van 20) dat jullie ook niet op deze manier voor haar hoeven te koken.

Succes! ;)

Ik denk dat het gewoon heel simpel is. Ze kan jullie eten krijgen en anders is het gewoon niets. Dat jullie rekening houden met haar vegetarisme is goed, maar voor de rest moet ze het zelf uitzoeken. Daarnaast zou ik haar ook gewoon een keer rechtstreeks vragen waarom ze niet jullie eten eet. Misschien eerst even met je zoon bespreken maar dit gedrag klinkt erg vreemd.

Wat een zeur ! uw kan beter uw zoon redden van dit meiske ..bah bah

Kortom uw man heeft gelijk!

je man heeft gelijk.
en jij vindt haar niet leuk!
dat moet je wel weten