waarom halen sommige mensen elke keer het verleden omhoog? Terwijl andere gewoon doorgaan met het leven?

Andere mensen hebben minder tijd nodig om dingen te verwerken dus die gaan door met het dagelijks leven.
Andere die willen er aan herrinerd blijven worden en denken er nogmaals over terug om het niet te vergeten. Of ze kunnen het niet verwerken..

kwestie van instelling, dingen die je hebt meegemaakt, opvoeding ciultuur en karakter.

Omdat sommige mensen het verleden sneller (kunnen) verwerken dan anderen.
Niemand kan voor een ander bepalen of iets dat ze in het verleden hebben meegemaakt nog steeds als een zware last op de schouders rust. Wat voor de een een nietig feitje is in het verleden van die persoon kan voor een ander een frustratie zijn die het leven lang wordt meegezeuld.

Als mensen het verleden vaak omhoog halen betekent dat gewoon dat het nog niet verwerkt is en dat diegene misschien wel een goede gesprekspartner zoekt waarmee het verwerken weer wat dichterbij komt.

Misschien omdat ze van de 'fouten' willen leren? Wat niet wil zeggen, dat ook zij niet doorgaan met leven...

misschien zijn het slechte tijden geweest terwijl andern het zo leuk vonden

Moeilijk hoor, ik heb een vriendin die incestslachtoffer is. Ze komt er maar niet overheen, en elke keer als je denkt nu gaat het beter, knapt ze weer af. Het is natuurlijk ook de aard van het beestje, anderen gaan wel verder met leven, maar ik denk dat het er ook mee te maken heeft hoe oud je was, hoe heftig, hoe je opgevangen bent, en hoe je in elkaar steekt. Maar het is zo frustrerend.

mensen die hun verleden niet op waarde schatten degraderen hun heden.

soms is het goed om bij t verleden stil te staan.maar dan moet je ook weer verder.sommige mensen willen echt gelukkig worden,en sommigen denken dat ze gelukkig willen worden maar houden teveel van de drama,en de aandacht die erbij komt kijken.dat wil niet zeggen dat je overal snel klaar mee bent.sommige traumatische ervaringen beïnvloeden je de rest van je leven,zijn niet te overwinnen.en je mag eigenlijk niet voor een ander bepalen hoe zwaar hij of zij t mag hebben met zijn of haar problemen.maar inderdaad,er zitten soms zeurpieten tussen..

Ze kunnen het verleden niet verwerken. Vroeger heette dat neurose

Verleden ?? Je bent achttien !! Dan hebben mensen het dus over dingen die sowieso tamelijk recentelijk gebeurd zijn - althans, in hun referentiekader. Nog effe wachten, dan wordt het vanzelf echt verleden, OOK voor anderen.

Toen ik 14-18 was, was ik ook niet bepaald de braafste puber die er rond liep, heb het nodige uitgevreten, maar met 19-20 was dat wel weer helemaal voorbij, Toch bleven mensen er toen och nog over zeiken. En het was al ZOOOOO lang geleden....

Nu weet helemaal niemand het meer. Ja, mijn ouders en zusjes wellicht, maar ook voor hen in het inmiddels allemaal voltooid verleden tijd. Dat komt dus vanzelf. Maar als je 18 bent, lijkt 2 - 4 jaar geleden al HEEL lang geleden ; voor de meeste mensen is dat nog min of meer 'nu' .

Wel, natuurlijk gaan we allemaal door met leven, maar bij wie niet in het welbekende hier en nu leeft, gaat het meer om overleven.

Om ten volle bewust te leven en om meer zin en vreugde aan het leven te ontlenen, is het belangrijk het verleden, (maar evengoed de toekomst) een plek te geven. Zolang je het niet kunt archiveren, blijft het wat chaotisch warrelen in je gedachten en emoties.

Om iets te kunnen archiveren moet het onveranderlijk zijn. Je kan een dossier pas sluiten als je 'r niks meer aan toe te voegen hebt. Als je die dingen uit het verleden dus kan laten wat ze waren, namelijk feiten, en als je de hele bende interpretaties en het nodige lijden dat uit interpreteren voortkomt, ook genoeg hebt gezien en gehoord dat je best wel even zonder kan.

Acceptatie, zonder goed- of afkeuring is het wondermedicijn om het verleden te laten rusten. Helaas is deze toverdrank zo moeilijk te brouwen. Maar dat is dan weer materiaal voor een andere vraag. :-)

Heel simpel
Onverwerkt verleden=blijven hangen in het verleden
Oplossing=vergeven en vergeten

Interessant topic. Ooit hing ik een verhaal op over mijn huidige leven, daar werd negatief op gereageerd, dus begon ik maar over het verleden(want ja over toekomst maar te zwijgen). Daar zat die ander niet op te wachten en boorde me de grond in. En dat verleden(dat ik in de grond geboord werd) ben ik ook weer niet vergeten. Dus is de cirkel was weer rond. Heb het weten te doorbreken door vergeving en vergeten.