Hoe ga je om met iemand die een persoonlijkheid stoornis heeft en dat niet zelf kan/wil in zien en daar door altijd ongelukig is en onbegrepen voelt.?

Wanneer iemand altijd ongelukkig is en zich onbegrepen voelt, heb je naar mijn idee twee mogelijkheden.

*)Of je gaat naar de huisarts OMDAT je je zo voelt, ongelukkig bent , je zoekt dan hulp .

*)Of je doet dit niet en blijft je rot voelen en ook nog onbegrepen en komt er zo niet uit. (Het wordt dan wellicht ook een soort "wentelen in misère" .


Echter , als deze persoon het niet nodig vindt om naar de huisarts te gaan, dan kun je daar weinig aan doen. Tenzij hij/zij een gevaar is voor zichzelf of de samenleving.


Of er sprake is van een persoonlijkheidsstoornis? nou dat is wat kort door de bocht, tenzij er al een diagnose gesteld is, er dus eerder al medische hulp gezocht en gevonden is .


Hoe je met zo iemand omgaat?
Tja, allereerst , zie je diegene dagelijks, woon je in hetzelfde huis, heb je een relatie? Of is het een ver familielid , iemand die je bijna nooit ziet? Of is het eventueel de buurman/-vrouw?

Zomaar wat vragen die omhoog komen. Op deze gegevens , deze informatie kan ik niet anders zeggen dan afhankelijk van de relatie , houdt oppervlakkig contact , thee / koffie drinken en praten over koetjes en kalfjes , samen een wandelingetje maken .

Antwoord
>Als iemand altijd klaagt en met problemen komt , zou ik er wel eens serieus op ingaan, maar ook niet vaker dan af en toe , met misschien een voorbeeld , een idee , een hint "...zou je misschien eens..." of "..is het een idee om...".

Wanneer iemand (volwassene) echt geen hulp wil, kun je daar niets aan doen. Tenzij deze een gevaar voor zichzelf of de samenleving is.