Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

hoe heet dit soort van communicatie (zie beschrijving)?

Het is communicatie waar ik vaak mee te maken krijg in mijn beroep.

Dus communicatie als ,
A: " u reed me daarnet bijna aan"
B: " Heb ik u om commentaar over mijn rijstijl gevraagd?"

A: "Ik zou je graag meer zie op mijn kantoor"
B: "Begin je te zeuren, ja?"

A: "Je ouders zijn niet vriendelijk tegen me"
B: "Kan je ook over iets interessanters praten?"

enz...

Soms gaat het ook erger, bv.
A: "Mama ik wil meer uitgaan, mijn vriendinnen mogen dat ook."
B: "Jij maakt me gewoon nog gek"

Dus B antwoordt in deze situaties niet op wat A zegt, zelfs niet ontkennend.
dus niet
A : "u reed me daarnet bijna aan."
B: "ik reed u totaal niet aan, u was zelf onvoorzichtig"

A: "ik zou je graag meer zien op mijn kantoor"
B: "ik heb daar helemaal geen zin in, éénmaal per maand is me al teveel"

Of ook niet bv.
A: "Je ouders zijn niet vriendelijk tegen mij"
B: "Ik wil hier nu niet over praten, sorry"

in die eerste voorbeelden wordt A eigenlijk niet gezien, B reageert helemaal vanuit zichzelf. In die tweede krijgt A een "nee" wat misschien niet leuk is, maar waar er toch communicatie is.

Welke soort communicatie is dat, uit wat komt dit voort? hoe reageert men best (blijven herhalen leidt tot niets en is heel uitputtend, niet reageren leidt evenmin tot iets en leidt soms tot afbreuk van de vertrouwensband)

Kan het te maken hebben met een soort geestelijke aandoening als iemand altijd zo reageert?

8 jaar geleden
1.8K
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Probeer het eens als een open vraag.
Dus:
Waarom reed u mij net bijna aan?
Waarom kom je niet vaker op kantoor?
Waarom zijn je ouders niet vriendelijk voor mij? Ik weet niet hoe het heet als iemand telkens een vraag als stelling stelt. :)
Erna55
8 jaar geleden
@Liveisgreat : je laatste zin " kan het te maken hebben met een soort van geestelijke aandoening... "
Het lijkt erop dat je vooral behoefte hebt om de b-personen aan te vallen en te diskwalificeren.
Een b-persoon reageert vanuit de historie en de betrekking die jullie hebben. Voorbeeld 1 : b reageert defensief. Had je vaker commentaar op iemand zijn rijstijl ? ( dan is deze reactie logisch ) Voorbeeld 2 : Misschien is het verzoek om op je kantoor te komen ook al heel vaak gedaan en besproken en zeur je nu inderdaad.
Heb je niet meteen gevraagd : " waarom vind je dat ik daar over zeur ? "
Dan blijf je in gesprek. Voorbeeld 3 : Misschien is de onvriendelijkheid van de ouders al heel vaak een onderwerp van gesprek geweest. Wanneer je daar voor de zoveelste keer over begint kan het zijn dat iemand daar geen trek meer in heeft.
Heb je niet gezegd :" wat is je reden om hier nu niet over te praten ? "
Dan weet je meteen waarom iemand dat zegt. Je hebt met je collega's en vriend al vaker gesproken. Een los zinnetje uit de communicatie citeren en vervolgens vragen of mensen een geestelijke aandoening hebben vind ik erg kort- door- de-bocht. Het lijkt erop dat je geen oplossing zoekt.
De oplossing zit in de communicatie die volgt .
liveisgreat
8 jaar geleden
ik heb fictieve voorbeelden genomen :-) :-) :-), totaal niet uit de realiteit. In de realiteit gaat dat over andere zaken.
Bv "Je hebt je uitkering niet meer, ik heb naar het OCMW gebeld en je zou nog een brief hebben die je moet laten invullen op de school van je zoon. kunnen we hier eens samen naar kijken, dan maak ik het verder in orde".
"Ik heb geen brief"
"oké, dan vraag ik voor jou een kopie aan bij het OCMW."
"wil je nog koffie?"
"Annie, we moeten dit nu echt even bekijken. Anders komt het niet in orde met je uitkering. Vraag ik een kopie aan of wat denk je".
"Och mens, als jullie maar kunnen zeuren".
enz...
Uiteindelijk had Annie die brief wel maar was er iets anders aan de hand: zoon was namelijk gestopt met de school dus ze riskeerde om minder uitkering te krijgen als men wist dat hij niet meer bij haar woonde.
Die situaties dus. Het is heel vermoeiend dat mensen dan niet meteen zeggen "oh mijn zoon is verhuisd", hoewel ik met hen een vertrouwensband heb. Annie is dan ook heel erg beginnen te huilen en dan kwam alles eruit.
Maar er zijn er ook waar ik niet in geraak.
Ik vroeg me af met wat dit te maken heeft. Niet meer niet minder.
Erna55
8 jaar geleden
Je komt met voorbeelden van totaal andere situaties.
En dan vraag je tot slot of er sprake is van een geestelijke aandoening. Ik reageer op de informatie die je gegeven hebt. In de nieuwe situatie is er iets totaal anders aan de hand.
Maar ook zeker geen geestelijke aandoening.
liveisgreat
8 jaar geleden
inderdaad Erna 55 het waren voorbeelden. Die zijn fictief, om de vraag duidelijker te maken.
Wat ik nog wilde zeggen: hoewel je antwoorden zeer kwalitatief zijn, verbaast het me tegelijk dat je zo me vaak, volgens mijn mening alleszins, een licht suggestieve ondertoon hanteert? Als dat zo zou zijn : waarom doe je dat?
In het gegeven geval nodig ik je uit om open te staan voor wat er staat, niet voor wat jij denkt dat ik eigenlijk had willen vragen. Hoe goed je het ook bedoelt. Bv. toen ik die vraag over parentificatie stelde, vroeg je me onmiddellijk naar iets met mijn ouders. Of ik ermee te maken had. Hier verwijs je naar mijn collega's en vriend.
Wees gerust : als ik een vraag wil stellen over een persoonlijk iets, doe ik dat hoor. Ik zou niet weten waarom ik dat niet zou doen...? Waarom zou ik bij parentificatie niet gewoon vragen "hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn vader (of moeder) me minder belast?" Maar dat probleem stelt zich niet, mijn moeder is dood en mijn vader is nog zeer zelfstandig, heeft ook een lieve vriendin die voor hem zorgt.
Aan de andere kant: mocht ik nu het idee hebben dat ik persoonlijke vragen liever algemeen wil stellen, wat zou daarop tegen zijn? dat kan toch niemand storen?
Erna55
8 jaar geleden
In je vraagstelling zeg je dat je met dit soort communicatie te maken hebt.
Dan noem ik collega's en vriend wanneer ik je wil uitleggen dat bij communicatie met iemand er meer aan vooraf is gegaan. Het betrekkingsniveau speelt ook een rol. Je had al een bepaalde relatie met diegene ( collega's, vriend, of wat dan ook ) .
liveisgreat
8 jaar geleden
oké, dat begrijp ik

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (2)

Dat is (extreem) defensief reageren. Aan de ene kant komt het doordat B elk punt als persoonlijke kritiek opvat, aan de andere kant ligt het ook aan de manier waarop A het formuleert. In plaats van "U reed me daarnet bijna aan" zou het ook overgebracht kunnen worden als bijvoorbeeld "Ik schrok daarnet zo, want het leek alsof u tegen mij aan zou rijden".

Toegevoegd na 1 minuut:
De boodschap kan dus milder worden overgebracht door het vanuit jezelf te brengen in plaats van als aanval op de ander.
(Lees meer...)
8 jaar geleden
liveisgreat
8 jaar geleden
ja die situaties zijn natuurlijk fictief, ik heb me vooral op B gefocust; maar je hebt helemaal gelijk, alles begint met vredevol communiceren.
Al heb ik al gemerkt dat er mensen zijn waarbij ik alle regels uit de cursus die ik hierover heb gevolgd toepas, en die toch extreem defensief blijven. :-/
liveisgreat
8 jaar geleden
aan de andere kant, er is geen mens die altijd kalm blijft. Ik ben laatst bijna aangereden door iemand die een parking opdraaide zonder te kijken. Ik ben erheen gegaan en het vredevol reageren kon me toen gestolen worden.
Ik heb gevraagd of ze aan één bril niet genoeg had.
De dame zei "Ik heb u gezien, mevrouw. Maar u bent met de fiets, ik met de auto. auto's hebben altijd voorrang, dat weet u toch". en ze méénde dat nog ook..
Inderdaad heb ik toen niet supervredevol gereageerd maar wie doet dat wel altijd en overal. In dit echte voorbeeld zou de vrouw moeten zeggen hebben "Hoe laat is het nu" of "Hebt u geen andere dingen te doen?"
Hoewel ze het ontkende dat ze een fout gemaakt had, had ik toch het gevoel dat ze me hoorde, mijn punt erkende. Ze was niet akkoord, dat wel.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Kijk dat bedoel ik met mijn antwoord hieronder; jij hebt oog voor anderen en bent meer sociaal bewogen. Jij wilt 'vredevol' communiceren, terwijl de ander altijd zal 'doordrukken' omdat die niet wil verliezen en als overwinnaar uit de strijd wil komen. Tegen iemand die een vechtersmentaliteit bezit kan je doen en zeggen wat je wilt....geen enkel argument zal hem/haar doen toegeven. Ze zullen hooguit iets erkennen, maar dan wel op een manier die laat blijken dat ze het er eigenlijk niet mee eens zijn. Er zal altijd een 'ja maar....' in de lucht hangen ;-) Ze zijn zeker niet toegeeflijk!
Ik zou het zien als een soort 'doordrukken'...een agressieve manier van benadering met heel weinig oog voor de andere. Zo iemand heeft een soort vechtersmentaliteit in de geest van 'de aanval is de beste verdediging'. Het eigen belang wordt doorgedrukt ten koste van de ander. Zo iemand vindt de goede relatie met de ander niet van belang en zal hier dan ook geen rekening mee houden. Deze stijl houdt wel het risico in dat elk conflict tussen deze twee partijen eindeloos zal zijn als beiden deze stijl hanteren en de oorspronkelijke belangen worden dan meestal uit het oog verloren.

Conflicthantering kan heel divers zijn en de manier waarop men ermee omgaat zal bij iedereen weer anders zijn, omdat mensen nu eenmaal verschillen. Het is een automatisch reactiepatroon dat in iemands leven ontwikkeld is door opvoeding, aanleg, levenservaring en achtergrond. Hierdoor reageren mensen ook heel verschillend op een conflict. Feitelijk ligt het eraan hoe sociaal bewogen iemand is of zijn/haar eigen doelen en belangen voor ogen heeft.

Een assertief persoon met eigen belang voorop zal verbaal 'aanvallen' zoals jij in jouw voorbeelden aangeeft.
Mensen die minder assertief zijn zullen zich eerder terugtrekken uit de situatie. Zij komen niet uit voor hun eigen belang, maar houden ook geen belang met het belang van de ander. Ze gaan het conflict niet aan of doen alsof er niets aan de hand is. Dit is de stijl van 'vermijden'...ervoor zorgen dat er geen conflict ontstaat of stellen het uitpraten hiervan uit. Zij zorgen er voor dat de verantwoordelijkheid om het op te lossen bij de ander terechtkomt.

Mensen die de wensen en behoeften van anderen belangrijk vinden en hun eigen belang naar de achtergrond zetten, zullen eerder een stijl van aanpassen of toegeven hanteren omdat zij geen ruzie willen en de relatie met anderen graag goed houden. Zij zullen eerder toegeven als een conflict hoog op dreigt te lopen. Vaak horen die mensen ook graag bij een groep en zijn bang om afgewezen te worden.

Dan heb je ook nog de 'onderhandelaars'. Zij vinden hun eigen belang wel belangrijk maar tegelijkertijd ook de relatie met anderen. Zij gaan het liefst op zoek naar een compromis om er beiden goed uit te komen. Ze geven toe op sommige punten als de ander dat ook doet.

Het is dus geen geestelijke soort aandoening als iemand zo agressief reageert bij een dreigend conflict. Het is de manier van automatisch reageren die zo in iemands leven is ontwikkeld en hoort bij die persoon.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding