Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland
Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

Narcisme is een mentale aandoening...die zit er en is op zich niet progressief als aandoening zelf. Iemand die narcistisch is, zal dus niet narcistischer worden. Diegene is al heel overtuigd van zichzelf en heeft vaak al een laag zelfbewustzijn eronder liggen. Het is een stoornis die als handicap gezien kan worden en waar weinig aan te doen is.

Het probleem is dat narcisten zelf geen zelfinzicht, cognitieve denkvaardigheden, sociale vaardigheden of motivatie hebben om zichzelf te veranderen, deze dingen ontbreken bij hen....ze weten zelf niet dat ze narcisten zijn. Het is namelijk hun persoonlijkheid en 'hoort' bij hen. Ze zijn onverbeterlijk en het is heel moeilijk om hen te veranderen als ze het zichzelf niet bewust zijn dat hun gedrag eigenlijk ongepast en verkeerd is.

Hoe langer of intensiever de omgang met anderen plaats vindt, zal de omgeving echter wel steeds meer gaan merken dat ze met een narcist te maken hebben. Voor hen kan het dan wel lijken of de stoornis steeds erger wordt, omdat ze hem/haar steeds beter leren kennen. Iedereen heeft wel narcistische trekjes, maar een echte narcist komt over alsof hij/zij nooit iets verkeerd kan doen, omdat er niemand zo geweldig is en een ander altijd de schuldige is als er iets mis gaat. Ze manipuleren, verlangen buitensporige bewondering en voelen zich verheven boven alle anderen. Ze voelen het ook zo, dat zij bijzondere rechten hebben en dat men hieraan dient te voldoen. Ze hebben ook geen gevoel van empathie met anderen en weten gewoon niet wat anderen voelen of verlangen.
Ze willen steeds horen hoe geweldig ze zijn, omdat ze onderliggend vaak bang en klein zijn en zich als persoon niet oké voelen. Daarom komen ze aan de buitenkant heel anders over. Ze belazeren zichzelf, maar zijn het zich niet bewust.

Pas wanneer anderen het niet meer pikken, ze hun werk kwijt raken, hun partner, hun kinderen, kortom alles om hen heen, dan raken ze in een depressie, aan de drank of drugs en kan de uitwerking van de stoornis erger worden. Niet de stoornis zelf dus, want ze zullen zich echt niet nog beter over zichzelf gaan voelen dan ze al voelen.
Vaak is dan het moment gekomen dat ze hulp gaan zoeken en soms kan een goede psychotherapeut ze doen inzien en handreikingen aangeven om hun gedrag aan te passen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Antoni
8 jaar geleden
Veel dank voor je antwoord!
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image