Wat wordt er bedoelt met "je emoties onderdrukken"?

Ja hoor dat kan wel.
Stel je voor dat je ineens heel erg verdrietig bent en eigenlijk de tranen al voelt komen, dan kun je een paar keel goed slikken en aan andere dingen denken, zodat je minder verdrietig wordt en daardoor de tranen wegblijven.
Op dat moment heb jij je emoties onderdrukt. Je tranen tegengehouden.

Maar ook als je eens ontzettend moet lachen, de slappe lach bijna krijgt en alweer alles doet om dat niet te laten gebeuren... dan onderdruk je alweer je emoties, want ook lachen is emotie.

Dat het niet goed is?
Steeds zogenaamd vrolijk zijn, terwijl je je rot voelt is ook emotie onderdrukken en dat kun je niet eindeloos blijven doen. Tranen zijn er niet zonder reden. Af en toe goed huilen helpt, dat wordt daarmee bedoeld.

Ja zeker het kan, het gebeurt dagelijks.
Als je bijvoorbeeld in de tram zit en er gebeurt is waardoor je boos wordt en iets zou willen doen... Dan doet bijna niemand iets, uit voorzorg want je wordt op z'n minst uitgescholden en loopt kans op een messteek of in elkaar geslagen te worden door een paar van die gasten .
Ook dat is weer het onderdrukken van emotie, boosheid in dit geval.
Er zijn ook mensen die het niet kunnen onderdrukken en die dus laten merken dat ze zo boos zijn en dan in een gevecht verzeild raken...

Wat het is? het is zelfbeheersing, het is jezelf onder contrôle hebben en houden en de een kan dat beter dan de ander, maar het is wel te leren.

Toegevoegd na 2 minuten:
[in de tram] ... en er gebeurt is ... moet zijn ... en er gebeurt IETS ...

Een van de beroemdste sociologen die er is, Norbert Elias, zei dat het heel natuurlijk is om je emoties te onderdrukken. Je bent namelijk een mens van jouw tijd en bij wijze van spreken geen holbewoner. Als er iemand langs loopt met een lekker broodje kroket dat jij ook wel zou willen hebben, onderdruk je dus die emotie en geef je hem geen klap om het broodje af te pakken. Ook zul je waarschijnlijk niet meteen gillend weglopen als je op school/op je werk iets moet doen waar je geen zin in hebt. Je hebt geleerd om even door te bijten omdat je weet dat je niet altijd maar meteen je zin kunt krijgen.

Het onderdrukken van je emoties heeft dus wel degelijk zin, want het is het smeermiddel waarmee we onszelf en de relaties met anderen in de maatschappij in stand houden. Een groot deel van de opvoeding van een kind kun je dan ook beschouwen als het aanleren van beheersing van je directe emoties. Als je dat niet kunt, blijf je functioneren op het niveau van een holbewoner of baby.

Nu zijn er echter ook stromingen die het beheersen van emoties juist zien als de bron van verstoord psychisch functioneren. De basis van deze gedachte ligt bij theorieën van Sigmund Freud. Kort gezegd is het idee dat onverwerkte emoties zich als in een snelkookpan kunnen ophopen, en daar allerlei onaangename dingen kunnen doen als we de druk niet af en toe van de ketel halen.

In de jaren 60/70 van de vorige eeuw, de 'hippietijd', vond dit idee bredere maatschappelijke acceptatie. Mensen moesten zich ontdoen van de knellende banden van de opvoeding en maatschappij, en zouden zich pas echt gelukkig voelen als ze hun gevoelens vrijelijk konden en mochten uiten.

Als we tegenwoordig lezen dat het 'niet goed is om de emoties te onderdrukken', dan is dit meestal losjes terug te voeren op de gedachtegang van Freud en zijn navolgers, en de ideeën uit de jaren 60. Het komt erop neer dat men denkt dat onderdrukte emoties in de geest kunnen gaan 'gisten', en dat dit dan een kwade uitwerking op je heeft, zoals dat je onverklaarbare pijn in je lichaam krijgt, slechte relaties met anderen aangaat, verslaafd raak aan alcohol, enz.

Of je dit gelooft of niet, is een tweede. Er is geen sluitend bewijs voor de ene gedachtegang, noch voor de andere gedachtegang, en die zal er ook nooit komen. Het zijn en blijven theorieën over hoe mensen met zichzelf en met anderen omgaan.

Als kind leer je al je emoties te onderdrukken: niet bang zijn (als je leert fietsen, zwemmen, voor oudere jongens), niet kwaad worden (als je je zin niet krijgt), niet huilen (als je valt) enz. Het niet uiten ervan betekent dat je ze onderdrukt. Je voelt spanning in je lichaam, je verstijft. Sociaal is het noodzakelijk dat je je af en toe 'inhoudt', maar als je het (te) vaak doet loop je de kans jezelf te kort te gaan doen, je cijfert jezelf weg, je wordt geleefd door andere mensen. Zoek hierin daarom een evenwicht.

je emotie onderdrukken is het weghalen van een emotie en soms een andere emotie voor in de plaats te laten komen. Als je je ellendig voelt en er komt bezoek, dan laat je (meestal) niet merken dat je je ellendig voelt. Maar het hoeft niet altijd zoiets groots te zijn, meestal is het een relatief en (haast) onmerkbaar iets. Als je boos bent op een collega vlieg je hem niet aan.

Je emotie niet de ruimte geven die je moet geven. Dus met andere woorden:

Voorbeeld: je vriendin is op werk tijdens nachtdienst, haar telefoon ligt thuis en je ziet een Whatsapp berichtje van een man. Je denkt wie is dat? Je hebt haar code alleen niet, dus kan je het hele gesprek niet lezen. Je ziet wel: Leef je nog? Ik mis je na de vorige keer...

Op zo'n gevoel kan je veel over je heen krijgen. Je kan vooral angst voelen, walging, verdriet, somberheid, woede. Dat is bij iedereen anders. Je kunt op zo'n moment twee dingen doen:

1.Onderdrukken van emoties
De emoties zijn zo heftig dat je ze wilt ''wegstoppen''. Als je niets doet zal dat niet lukken. Je wil je niet naar voelen, dus je gaat of drinken met vrienden om het te vergeten, of playstationen met vrienden etc.. Als je maar kunt ontspannen aan het rot gevoel van twijfel.

2.Emoties ervaren
Je kunt ondanks de schok het proberen te relativeren. Je beseft je tenslotte dat niks zeker is in de wereld, en dat het net zo goed een ''goede vriend'' zijn. Zonder de hele situatie kan je toch geen conclusies trekken... Je besluit te voelen wat je voelt. De emoties; misschien toch twijfel, onzekerheid, angst, maar je wacht het af.

Waarom is het onderdrukken slecht?
1.Omdat het leven draait om onzekerheden. Als je je eigen emoties ''wegstopt'' door te gaan stappen, zal je aan het einde van de avond datzelfde rot gevoel hebben. Emoties kun je verdoven, maar niet aanpakken door te vluchten. Net als met een depressie: als je lang je emoties verstopt zal alles aan het einde van je ''vlucht'' naar boven komen, misschien nog erger omdat je had verwacht dat je er nu uit was.

2.In het leven gaat het erom dat je jezelf bent. Als je veel emoties onderdrukt buiten (bijvoorbeeld somberheid voelen, maar blij zijn en lachen) krijgen mensen een beeld van jou wat niet klopt. Dat is niet erg, iedereen speelt weleens. Het gevaar is alleen dat als je te lang in deze rol zit je verder van je eigen gevoel afgaat staan en niet meer precies weet wat je nou wilt. Gelukkig worden is juist iets waarbij je dicht bij je gevoel moet staan vind ik.

Alsje je emoties onderdrukt dan zijn ze niet volledig weg, maar heb je zegewoon tijdelijk ergens anders gestopt.

Dus stel dat je opens heel boos of verdrietig word, maar je weet dat dat alles op dat moment erger zou maken, of je wilt het gewoon niet, dan ga je aanandere dingen denken, leuke dingen, waardoor je 'ongewenste' emoties eventjes terug in hun Eigen hoekje kruipen.

Probeer je gevoelens zo weinig mogelijk te onderdrukken, verliefdheid, verdriet en dergelijke zijn geen dingen die je zomaar kan negeren. Uiteindelijk gaat het hoekje van de 'verdrongen' emoties te vol worden en moeten ze er allemaal uit.

Dus het lucht op om ze af en toe is gewoonnaar buiten te laten ;)

Ik hoop dat dit behulpzaam was voor jou ☺