Is negeren een vorm van experiëtiële vermijding?
In de ACT (Acceptance and Commitment Therapy) probeert men te voorkomen dat je aan experiëtiële vermijding doet.
Maar als je geen aandacht schenkt aan een bepaald (onbehaaglijk) gevoel of gedachte (negeert) is dat dan ook een vorm van experiëtiële vermijding?
Je beseft dus wel die gedachte of gevoel maar gaat er niet op in. Is dat volgens ACT nou wel of niet goed? Maw is dat vermijden of juist niet?