waarom is het raar als je alleen bent?

Dat KOMT omdat je niet zelfverzekerd bent!
Ik heb daar nooit last van als ik ergens alleen ben.

Ik herken dit uit mijn jonkheid.
Het is een heel vervelend gevoel. En uiteraard is samen altijd gezelliger dan alleen.

Maar, bedenk dat het andere mensen niks kan schelen of jij daar nu alleen zit of niet. Neem eens een tijdschrift mee, en kijk tussendoor fijn om je heen in het restaurant. Observeer de mensen eens, en stel je voor hoe je dat straks aan je vrienden gaat vertellen.

Nu ik wat ouder ben, vind ik het wel fijn om alleen te lopen en te gaan en staan waar ik wil, en in het tempo dat ik zelf wil. Het gaat allemaal over, we moeten er even doorheen!

Ik denk dat dit niet zozeer ligt aan het feit dat je soms alleen bent, maar omdat je (wellicht onderbewust) een beetje onzeker bent.

Dit is de normaalste zaak van de wereld. Bijna iedereen - zeker jonge mensen - hebben hier last van. Vooral wanneer je, om wat voor reden dan ook, in het middelpunt van de belangstelling staat. Je krijgt dan het gevoel dat er van alles mis kan gaan en dat iedereen je in de gaten houdt (bijvoorbeeld wanneer je alleen een volle zaal of aula in loopt).

Het is allerminst raar dat je jezelf onzeker of vreemd voelt, op sommige momenten. Niets om je zorgen over te maken dus. Probeer het gewoon een beetje te relativeren en het binnen het juiste perspectief te plaatsen. Bijna iedereen heeft er wel ervaring mee.

Dat komt voornamelijk omdat jij om je heen gaat kijken, en gaat kijken om men naar jouw kijkt. En wat voor blik ze dan hebben.
Je zoekt als het ware naar mensen die jouw 'raar' aankijken.

In een restaurant kijkt iedereen naar iedereen wel een keertje. Daar moet je vooral niets achter zoeken.

Jij vind het raar, en daarom ga je kijken of je een blik van iemand kan vinden die het ook raar vind. Alleen weet je het niet zeker dus is en blijft het jouw verzinsel.

waarom is het raar om alleen te zijn? er zijn superveel mensen alleen..kijk eens op al die sites voor alleenstaanden...als al die alleenstaanden thuis blijven dan daalde de omzet van bv het restaurant behoorlijk..
als je alleen op stap gaat loop je natuurlijk wel het enorme risico dat je iemand tegenkomt die ook alleen is....
als je thuis blijft loop je dat risico niet ;-)
als je iemand zou willen ontmoeten dan zul je toch over die drempel heen moeten en gewoon doen waar je zin in hebt...je moet juist trots zijn dat je wél alleen uit eten durft te gaan!
mensen kijken toch wel...is het niet omdat je alleen bent dan misschien wel omdat je er zo leuk uitziet en mensen denken goh..dát zíj nog alleen is!knik ze vriendelijk toe en ga lekker door met je eten..maling aan hebben hoor!!

als je alleen bent heb je alle tijd en gelegenheid om je bewust te zijn van jezelf, en dat kan ongemakkelijk voelen.
in gezelschap ben je met elkaar bezig, en heb je afleiding.

Als je alleen door de school loopt, zie je overal om je heen groepen mensen staan, die dus 'groter' zijn dan jij bent. Als ze zich met zijn allen tegen jou zouden keren, sta je er alleen voor. Je bent altijd in de minderheid als je alleen bent, met een groep sta je daarom sterker.
Sommige mensen worden er juist zelfverzekerder van, als ze alleen door (bijv.) een school lopen, omdat ze dan alles aan kunnen, in hun eentje.

Dat heb ik pas nog ergens gehoord.
Het heeft te maken met het feit dat we van dieren afstammen.
En de meeste dieren zijn kuddedieren, mensen ook.
In een kudde ben je niet alleen,
je hebt bescherming, ondersteuning, extra aanzien enz.

Dus als je nu alleen bent, voelt dat al snel raar.
En tegenwoordig is het op school ook heel raar als je alleen loopt. Bij ons op school word je dan gewoon vriendloos genoemd.
Zo gaan wij ook altijd met z'n allen naar de wc,
je gaat toch niet in je eentje door de school lopen?
Hetzelfde geld als je alleen ergens heen gaat.

Ik ga heel vaak naar de bioscoop met een groep vriendinnen. We hebben zo'n unlimited card, heel handig.
Maar als we dan mensen zien die alleen in de bioscoop zitten kijken we die raar aan.
Dat is hetzelfde met alleen uit eten gaan.
Ikzelf zou dat niet willen.
Je hebt niemand om tegen te praten,
voor mij is het al snel verveeld en ongezellig.
En dat vinden mijn vriendinnen ook.
Het is gewoon vreemd om ergens alleen heen te gaan of ergens alleen te zijn.

Maar het is dus heel erg van vroeger.
Het zit in de mens, het zit tussen je oren.
En het wordt door je eigen inbreng alleen maar aangesterkt omdat je zelf ook vind dat je kwetsbaar bent.

Heel herkenbaar, en het geldt zeker niet alleen voor jonge mensen. We zijn kuddedieren zoals al in een ander antwoord is aangegeven. De plaatsen waar je je onzeker voelt, zijn over het algemeen de plaatsen waar mensen meestal samen naar toe gaan.

Bijvoorbeeld naar de kantine op school, maar ook op het werk. Daar alleen zitten maakt dat je je als kind alleen voelt. Ook als werkende is het zeker niet de gewoonte om alleen te gaan eten. Je zult vrijwel altijd iemand zoeken om mee te gaan lunchen. Het voelt raar aan op dat soort activiteiten alleen te zijn.

Hetzelfde geldt voor naar een bioscoop, concert, cafe of restaurant gaan. Allemaal gelegenheden waar je meestal samen naar toe gaat.

Zelfvertrouwen maakt het makkelijker, maar nog steeds zul je je vaak bekeken voelen. Simpelweg omdat je vaak ook vreemd wordt aangekeken. Als je genoeg zelfverzekerdheid hebt, dan kijk je daar doorheen en trek je je daar niets van aan. Er zijn maar weinig mensen die dat kunnen, de meeste mensen kijken vaak toch naar wat sociaal geaccepteerd is, ook al zeggen ze van niet.

Dat komt omdat je door al die groepjes en stelletjes eraan herinnerd wordt dat jij NIET in een groepje zit. Als je dat eigenlijk, diep van binnen, wel graag zou willen, dan ga je je onzeker voelen. Maar goed, ik zou wel verwachten dat er gewenning optreedt, dus de derde keer dat je alleen in een restaurant eet zul je er w.s. aanmerkelijk minder moeite mee hebben dan de eerste keer.

Als je met je vrienden bent, ontleen je je zekerheid aan hun.
Zij geven je dan je die zekerheid.
Eigenlijk ben je een heel kwetsbaar mens, voel je je onzeker, en ben je bang om gekwetst te worden.
Je zou dit kunnen veranderen door jezelf te accepteren, en van jezelf te houden ( zelfrespect).
Daardoor wordt je minder kwetsbaar voor je omgeving, en voel je je zekerder.
Nis mis verder om met je vrienden te zijn, en je daardoor zekerder en prettiger te voelen, maar de basis moet goed zijn.

Ik herken dat heel good. Het is gewoon omdat je alleen bent. Je bent eenzaam. Je voelt je eenzaam. En dan lijkt het dat je raar bent. Er is mis mee. Gewoon doen of als je niet alleen bent..

Omdat jij het middelpunt van de wereld bent.
-----dat voel je zo, op zo'n moment.

Als je met anderen bent dan valt dat niet zo op.
-----dan ben je dat nog wel, maar omringd door anderen valt dat iets weg.

En als je je wat zekerder gaat voelen ook niet.
----- je bent het nog steeds, maar het zal je een wordt wezen.

Misschien komt er een moment dat je het heerlijk vindt om op te vallen, nagekeken te worden: Hoofd omhoog en het zal jou een rotzorg zijn.
Dat wens ik je toe.

Toegevoegd na 39 seconden:
wordt = hier: worst.

Beste,

Als je je onzeker voelt in het bijzijn van andere mensen, dan straal je dat ook uit !

Probeer om dit gevoel van "onzekerheid" om te buigen naar zelfvertrouwen en je zl zien dat dit ook werkt op je omgeving !

Als je wordt aangestaart omdat je alleen bent, probeer hier niet aantoe te geven, maar durf voor jezelf op te komen, toon dat ook op een vriendelijke manier maar wees kordaat in je optreden en dwing respect af door een
korrekte houding aan te nemen tov anderen !

We hebben allemaal zwakke en sterke punten, geloof mij !

Eevntueel kan je een kursus "Assertiviteits Training" volgen, dit zal je zeker helpen !

Mvg,

Karel8158

Je bent teveel met jezelf bezig. En je denkt dat mensen naar je staren omdat ze je raar vinden. Misschien vinden ze je juist dapper of denken ze: een alleenstaande, misschien is dat iets voor mij.

Omdat je erg afhankelijk bent...

Omdat elk mens geneigt is gelijkgestemde op te zoeken om een clique te vormen, in een groep ben je minder kwetsbaar voor mogelijke gevaren.
In de natuur zie je dan zelfs verschillende soorten grazers bij elkaar grazen, De een om zijn gehoor, de ander om zijn zicht en weer een ander om zijn reuk.
Als mens wordt het op bepaalde plaatsen min of meer vanzelfsprekent geacht dat je in een restaurant in gezelschap komt. Het eten in een rastuarant is toch naast het voedingsgedeeldte een sociale aangelegenheid.
Anders kun je beter thuis eten.
De mate waarin mensen dat raar, storend of anderszins vinden is afhankelijk van diens referentie kader, wat is hij gewend.
De eenling voelt dat ergens ook zo maar ondanks dat (om welke reden dan ook) zit hij daar alleen.
De wetenschap niet aan de verwachting van de groep te voldoen (de overige gasten) kan een mens onzeker maken.