Bestaat er zonder je ego, toch wel een goed leven?

ego = zelf, zonder jezelf is het best saai.

Hoe kun je leven zonder jezelf?
Niet dus!

Ego is idd in het latijn gewoon Ik. In de psychologie betekent ego eigenwaarde. De waarde die je toekent aan jezelf.

Je vraag is dan kan je leven zonder dat je jezelf wat waard vindt.
In principe zijn we volgens het boedisme allemaal "leeg" daarmee bedoelt men dat je alleen maar bestaat bij de gratie van alle andere dingen in de wereld. En daarmee ben je zelf niets waard alleen.

Maar hoewel ik me dat terdege besef, vind ik het persoonlijk erg moeilijk geen waarde aan mezelf te hechten. Ik beoordeel de dingen die ik doe en denk en ben blij als ik iets heb kunnen betekenen.

Een verlicht mens in het boedisme heeft nauwelijks een ego en dat is volgens het boedisme dan weer het ultime zijn. Maar voor ons gewoon klootjesvolk lijkt me dit vrijwel ondoenlijk. Ik denk dat je dan in onze maatschappij niet kunt functioneren. Maar wie weet misschien zijn er uitzonderingen. Ga ervoor!

Vast wel, maar er is geen ""ik"" om het te beseffen.

Nee niet echt, zonder je zelf is er geen goed leven. Het lijkt wel hetzelfde ofals je in een depressie zit...

Jij hebt geen ego en je bent geen ego... Ego bestaat niet... En als je wel een ego hebt, kun je mij dat dan laten zien?

Je hebt het waanidee dat je afgescheiden bent, dat is niet zo...

Je kunt niet ontkennen dat je bent, maar wat je bent is zeker niet een ego...

Ik heb geen ego, ben ik daarom geen mens meer?...

.

.

.

Ik weet wel dat ik hier weer commentaar op krijg, maar ik zeg je: Het is de waarheid... En ik zal je ook zeggen dat er plusjes komen van die paar GV-gebruikers die het herkennen... Ik kan niet anders zeggen dan dat wat waar is... Waarvan akte...

Ieder levend wezen met een brein en dat wil eten, heeft een ego. Zonder ego kunnen ze niet overleven.

Ik denk van niet, want de ego van de mens bepaalt zo'n beetje alles.

Nee, zonder je ego, ben je niet bewust, Je zou dan een soort vegetatief leven leiden, want zelfs dieren hebben nog zoiets als een ego....(kijk maar eens wat een verschillende karaktertjes).

Dan zou je dit soort vragen ook niet meer kunnen bedenken...

In de basis zijn wij allen aan elkaar verbonden, wij staan niet los van elkaar. Wij zijn liefde en een deeltje van God. Daarmee zijn wij eeuwig verbonden met elkaar.

Het deel van onze eeuwigheid dat we op aarde doorbrengen verwart ons: Wij voelen dan niet dat we onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, en denken afgescheiden te zijn van elkaar.
We proberen dan om ons beter, slimmer, mooier voor te doen, of we voelen ons juist minder, lelijker, dommer dan die ander.
En juist dat is hetgene dat we 'ego' noemen.

In feite bestaat het ego helemaal niet. Het is een waandenkbeeld.
Als het je lukt om dit in te zien, en dit waandenkbeeld overboord te zetten, ga je voelen dat we allen met elkaar verbonden zijn.
Alles wat dan overblijft is WAAR, en alles wat dan overblijft is liefde. En dat is alles wat er is.

Een cursus in wonderen kan je helpen om dit langzaamaan te gaan ervaren, en je tijd op deze aarde in vrede en liefde door te brengen.

Ik denk dat je heel goed zonder je ego kunt leven, maar ik vind het wel zonde. Zonde dat je iets niet gebruikt wat je wel hebt gekregen.

Ik heb na lang denken over het ego het idee gekregen dat we wellicht het ego moeten ontwikkelen, opvoeden. Als je het hebt over ego zaken zijn dat meestal een beetje kinderachtige trekjes. Vandaar dat ik het idee kreeg dat we het ego moeten opvoeden, volwassen laten worden. Omdat te kunnen doen heeft het leven allerlei moeilijke, nare, leuke, verrassende, enz. aspecten.

Ik denk dat we niets voor niets hebben.
Alles heeft zijn plaats, alles heeft zijn nut en functie om het geheel zo efficiënt mogelijk te laten verlopen. Om zijn plaats in het geheel goed in te kunnen nemen zal het ego volwassen moeten worden.

Sommige zeggen dat het ego niet bestaat maar ik denk dat er iets bestaat waar wij de naam ego aan geven. Wat dat iets precies is zijn we het lang niet altijd over eens. Als je zegt: 'het ego bestaat niet' gooi je de naam weg, maar het deel van je wat de naam gekregen had is er nog, dat kun je niet weggooien, onderdelen van jezelf kun je niet weggooien.

Het kan voor de ontwikkeling van je ego misschien wel nodig zijn dat je de naam ego loslaat, die kan namelijk wel wat kleinerend overkomen en zo de ontwikkeling van dat deel van je zijn remmen.

Als ik zeg dat je zonder je ego kunt leven bedoel ik niet dat het ego weg is, maar dat het onderdrukt is of eigenlijk meer genegeerd wordt. Het mag er niet zijn, zoals men vaak vindt dat woede, jaloezie, haat en dat soort negatieve gevoelens er niet mogen zijn. Men denkt vaak dat de wereld mooier/ beter is als er geen ego's zijn.


ik denk dat niet. Eigenlijk vind ik die ego'tjes met hun bloemen en stekeltjes heel mooi.

Het ego is als onkruid, het komt altijd wel weer ergens boven.

Het antwoord is afhankelijk van wat je onder ego verstaat. Zonder gevoel van ik kan je toch goed leven, denk ik. In een wij-cultuur bijvoorbeeld.

Misschien is het verlies van je ego wel een voorwaarde voor een werkelijk goed leven.

'Ego' is iets wat we nodig hebben om te "overleven".

Het zorgt ervoor dat we ons niet door anderen laten ondersneeuwen, voor onszelf opkomen; in zekere zin wil "het" ons beschermen voor de buitenwereld.
Ja, het wil ons zelf 'voorzeggen' hoe te handelen. Maar daar gaat het fout.

Het ego is er niet aan gelegen dat we ons innerlijk volgen maar 'hem'. 'Zijn' advies is niet gericht op evolutie maar op behoud (bescherming).

Maar waar komt 'het' nu vandaan en waaruit bestaat 'het'. Gaandeweg het leven worden we beschadigd en 'geïndoctrineerd' en worden onzeker. Ons 'ego', door onszelf in het 'leven' geroepen als een soort van levensgezel, geeft ons de mogelijkheid ons staande te houden door ons ahw voor te liegen. Om ons niet te veel pijn te laten lijden spiegelt 'het' de bestaande pijnlijke situatie minder pijnlijk voor. 'Het' verdraait dus de werkelijkheid.

Gaande de jaren leren we wie we werkelijk zijn en dat datgene wat ons voor waarheid is 'verkocht' niet klopt. We worden ons bewust. Het ego wordt steeds minder belangrijk. We gaan richting de verlichting waar voor 'ego' geen bestaansrecht meer is.

JA, je kunt leven zonder ego.
Sterker nog..we zouden er met z'n allen naar moeten streven.

De mens zonder ego is een gelukkiger mens.
De mens zonder ego, die snapt dat wij allen gelijk zijn, voelt zich immer gesteund door de kracht van het geheel.
De mens zonder ego weet zich gevoed, verzorgd en geliefd door de bron.

De wereld zonder ego isten zou een betere wereld zijn.

Zie je.. ego is het gevoel van afgescheiden zijn.
Ego is wat maakt dat je je beter of juist minder goed vindt dan “ de ander”
Ego is wat maakt dat je je gaat vergelijken met de ander, je gaat conformeren om er bij te horen, of je juist gaat afzetten.
Ego is wat maakt dat je tekorten ervaart of superioriteit.
Ego is de illusie dat wij in de kern van de aard verschillen.
Vervolgens hechten wij een waardeoordeel aan dat illusionair verschil en gaan er naar handelen.
Ego is de bron van competitie, jaloezie, moord en doodslag.

Ego is de ontkenning van het feit dat wij allen uitingsvormen van het een zijn.

Als wij het ego zouden opgeven dan zouden wij iedereen die het moeilijk heeft beschouwen als onszelf.
Dan zouden we iedereen die slechts een eerlijke kans nodig heeft beschouwen als onszelf. Dan zouden we iedereen die slechts iets anders ervaart, beschouwen als onszelf.

We zouden een maatschappij creeeren waarin iedereen ( lees, elke uitingsvorm van het een) zichzelf kan en mag ZIJN.

Nee ik denk van niet. Je hebt in zekere zin je ego wel nodig om je te kunnen aarden.
Om apart te kunnen zijn, en toch ook de samenhang weer te voelen met andere mensen.
Wel is het van belang om een balans te vinden, zodat het ego ondergeschikt is aan je ziel.

Het ego bestaat en mag je niet vernietigen, dan ga je namelijk dood. De kunst is om het ego te controleren. Doe je dat niet, dan controleert het ego jou en wordt je een slaaf van je ego.
Vergelijk je ego als een prachtig paard.. tem het, controleer het. Dit is onderdeel van het soefisme.

Meester Seistsu of: De gever zou dankbaar moeten zijn.
Meester Seistsu verlangde een grote ruimte
aangezien het gebouw waarin hij onderwees
overvol was

Umezu, een koopman,
besloot vijfhonderd goedstukken
te schenken voor de bouw van een nieuw huis.

Umezu bracht het geld bij de meester
en Seistsu zei:
'Okee ik neem het aan.'

Umezu gaf de zak met goud aan Seistsu,
maar hij was erg ontevreden over de houding van de leraar-
aangezien het bedrag dat hij had gegeven erg groot was.

Men kon een jaar leven
van drie goudstukken
en de leraar had hem zelfs niet bedankt.

'In die zak zitten vijfhonderd goudstukken'
liet Umezu doorschemeren.
'Dat heb je me al verteld' zei Seistsu.

'Zelfs voor een rijk koopman als ik,
betekenen vijfhonderd goudstukken een hoop geld.'
zei Umezu.
'Wil je dat ik je ervoor bedank?' zei Seistsu.

'U hoort dat eigenlijk te doen.' zei Umezu

'Waarom zou ik?' zei Seistsu
'de gever zou dankbaar moeten zijn.'