Wanneer ben je in staat om iemand dood te wensen?

Ik kan alleen maar uit eigen ervaring spreken. De mensen die ik dood heb gezien, zijn allemaal mensen waarvan ik heel veel hou. Daarom zou ik het zelf niet kunnen.

Ik kan mij voorstellen dat als bijvoorbeeld een verkrachter zich aan je zoontje of dochtertje heeft vergrepen, dat deze gedachte op kan komen.

Zelf zou ik het echt niet weten of ik dit kan, het is voor een hoop mensen ook een soort van bevrijding om te horen dat degene die jou heel veel pijn en lijden heeft bezorgd, dit niet meer kan doen...

Een misgelopen afspraak kan al voldoende zijn... So any excuse will do...

Het is alleen maar gedachte dat je iemand dood wil wensen, en die gedachte doet je pijn alleen al... Het heeft niets met die ander te maken, maar met jezelf... En de enige die er last van heeft bij jij zelf... Het is onwetendheid, en voorkeur of afkeur, niets meer en niets minder...

Bij mij komt het nooit zo ver, pijn is iets wat je moet voelen, maar daarom heeft die ander daar nog geen schuld aan, dus bij mij is dat nooit zo...

Als iemand je maar genoeg aandoet (vb een dierbare ombrengen) zijn de meeste mensen in staat om diegene dood te wensen en deze gevoelens zijn in zo'n geval dan ook zeer logisch.

Bij een psychopaat ontbreekt de capaciteit om emoties zoals schuld of wroeging te voelen omdat ze niet kunnen empathiseren met anderen. Het gedrag van een psychopaat laat zich vooral tonen in sterk egocentrisch gedrag, waarbij het eigenbelang altijd boven dat van anderen gaat. Dit kan op een duidelijk zichtbare wijze gebeuren, maar het kan ook zo zijn dat men zich schijnbaar aardig en sociaalvoelend voordoet om daarmee te bereiken dat er later rechten of gunsten kunnen worden geëist. Een ander kenmerkend verschijnsel is dat zij zo manipuleren dat de ander dat niet direct in de gaten heeft en zich ongewild voor “het karretje” laat spannen.

Herken je hier "iemand" in?

toen ik nog hartstikke jong was, ben ik in een zeer gewelddadige relatie verzeild geraakt.
alles deed deze man om me lichamelijk en psychisch te breken.
ik heb me los weten te weken, maar het heeft een enorme impact op me gehad.
toen ik jaren later hoorde dat hij zelfmoord had gepleegd overheerste een groot gevoel van gerechtigheid en vreugde.
de wereld is beter en mooier zonder sommige mensen.

dat lijkt me nogal logisch. Als iemand mijn vriend vermoord of mijn familie, zal ik dolgelukkig zijn als ik die persoon kan doodmaken.

Als deze persoon een directe bedreiging voor mijn leven is. Gelukkig komt zo'n situatie bijna nooit voor, behalve in een oorlogssituatie (en daar ben ik niet van plan om in verzeild te raken)

bij mij is dat als er een erezaak aan de hand is...

als er volgens jou iets mis is met die ander, of als jij je benadeeld voelt, of onterecht behandeld... die redenen kunnen al genoeg zijn om iemand dood te wensen...

MAAR... het wil niet zeggen dat leven en dood zich naar jouw wensen voegen...

ALS op enig moment het overlijden van iemand in jouw ogen lijkt samen te vallen met een doodswens van jouw kant, zou je je wel eens dood kunnen schrikken en wensen dat je het nooit gewenst had...

Ik zal nit iemand doodmaken maar er is wel iemand in ons leven die ik liever dood dan levend zie.
zelfs nog na in de familie .
ik zeg maar beter geen contact meer.
maar ik zal blij zijn dat ze dood is omdat zij ons al zoveel heeft aangedaan.

Als het b.v. gaat iemand die jouw kinderen iets heeft aangedaan. Of wanneer iemand een doodsgevaar is voor mensen, zoals in een oorlog. Gruwelijke dictators, etc. Het doden zelf laat ik graag aan anderen over. Gelukkig hebben we een rechtstaat zonder doodstraf.

Het zou mij koud laten als mijn buurman het zou begeven en ik hem zou zien liggen, hij die alle katten haat en als hij er 1 te pakken krijgt…… Ik zou denken dat die lafaard het verdiend heeft!

Ja.
Ikzelf ben echter geen vertegenwoordiger, aangezien haat geen deel uitmaakt van mijn leven.

Als je die persoon intens haat (gehaat hebt) is dit zeer wel mogelijk. In een dergelijk geval sterft er ook een stukje van je zelf, maar kom je pas achteraf achter.
Haat van de mensen is niet gegrond op oordelen, maar op herinneringen, vrees en spookbeelden.
Je zou haat kunnen omschrijven als een gevoel voor afstoting van een persoon, waarbij de neiging tot kwetsen of vernietigen wordt versterkt.
Ondanks dat haat wordt ervaren als afstoting is er wel degelijk een aantrekking, zei het misschien een negatieve.
Haat komt voort door je eigen slechte eigenschappen (die je zelf ontkent) te projecteren op de persoon die je haat. Daardoor vertekent haat de werkelijkheid en bestaat er een onvermogen om de werkelijkheid te zien.
Mocht achteraf de werkelijkheid toch nog duidelijk worden dan sterft een stukje van je zelf en kan verbittering opteden.

Men is in staat om iemand dood te wensen:

-wanneer men een persoon, van uit liefde,
door medeleven, het leven niet meer gunt;
(bijv. wanneer men iemand ondragelijk ziet lijden);
of:
-wanneer men een persoon, van uit haat,
door wraak, het leven niet meer gunt;
(bijv. wanneer men door die persoon is benadeeld);

een klein voorbeeldje van zo'n persoon is:
iemand die jouw geliefde(n), zonder aanleiding,
op een zeer gruwelijke manier,
heeft gepijnigd, verkracht, en vermoord...

Afgezien van wanneer diegene zelf dood wilt, denk ik dat de enige keer dat je echt blij zal zijn om iemand dood te zien is wanneer diegene je kort daarvoor iets heel ergs hebt aangedaan. Bijvoorbeeld wanneer hij je heeft verkracht, of een vriend doodgestoken, dan kan ik het me voorstellen wanneer je blij bent omdat je vindt dat het recht heeft geschied.
Het moet wel (relatief) vlak daarna gebeuren, want tijd heelt veel wonden (soms een beetje) en mensen worden met het wegebben van die emoties toch weer wat verdraagzamer en vredelievender.