Waarom zien velen de wetenschap als vernietigend?

Goed verhaal. Je hebt helemaal gelijk. Mensen hebben vaak geen flauw benul wat wetenschap inhoudt. Misschien moet je zelf eerst met wetenschap in aanraking zijn geweest. Mensen die genezen uit het ziekenhuis komen moesten niet alleen de dokter bedanken, maar de wetenschapper wiens kennis aan de basis stond van de juiste behandeling.

Allereerst complimenten voor deze uiteenzetting. Deze keer had ik wel het geduld het helemaal te lezen ;-)

Het gekke is dat volgens mij veel mensen denken dat ze voor het een of voor het ander moeten kiezen. Religie is zo sterk dat het voor gelovigen bijna een doodzonde is om dat in twijfel te trekken of te denken dat je het ook wel eens zou kunnen verklaren.

Zelf denk ik dat het een niet zonder het ander kan. Jouw omschrijving over water is daar een heel mooi voorbeeld van. Iets kan heel magisch en spiritueel zijn, maar tegelijkertijd wetenschappelijk uitgelegd worden. De wetenschap legt ook niet uit wat de magie achter iets is, maar puur de feiten en samenstellingen. Hoe kan het vernietigend zijn, als het juist verhelderend is.

Ik kan er redelijk kort over zijn denk ik.

Ten eerste, onbekend maakt onbemind. Weet een gelovige maar half waar het over gaat in een bepaalde wetenschappelijke situatie dan zal hij gauwer geneigd zijn dit onderwerp te mijden, misschien uit een soort angst, misschien uit onwelwillendheid, kern is dat zo iemand vaak niet precies de details kent van het onderwerp. Andersom kan dit overigens ook voorkomen, een wetenschapper die geloof afdoet als onzin, mede omdat hij niet de gehele waarheid kent over het onderwerp.

Ten tweede is er het punt dat ondanks afspraken, conventies, dogma's, credo's, hypotheses, wetten etcetera iedereen er in meer of mindere mate zijn eigen waarheid op na placht te houden. Je eigen waarheid is iets waar je denk ik net zo lang aan vasthoud tot je er echt niet omheenkunt dat het niet klopt. Dit is iets waarvan mensen (bijna) niet te overtuigen zijn, ik denk voornamelijk uit de neiging tot zelfbehoud.

Uiteraard zal de kennis over bijvoorbeeld de liefde die niet minder mysterieus of interessant maken.

Nee hoor,
Het mooie is om in beide te geloven. De wetenschappelijke spiritueel...

Het is gewoon een proces wat het leven nu meemaak. We willen er alleen weer een strijd van maken..

Ik ben dol op de wetenschap, maar vind het ook fijn om over de wetenschap heen verder te filosoferen..

Dat betekend niet dat wetenschappers kortzichtig zijn, of spirituelen hardlleers.

Het is gewoon jammer dat we de wetenschap, spirtualiteit en religie niet gewoon kunnen bestuderen en begrijpen zonder dat we perse willen overtuigen wat juist is en dat we het met elkaar eens moeten zijn..
Het gaat hier meer om begrip.

We kunnen tenslotte altijd een voorkeur hebben.. Mijn voorkeur gaat naar spiritualiteit maar vind de wetenschap interessanter..

Dat betekend niet dat ik maar één beeld tegelijk aankan maar eerder meerdere beelden tegelijk kan bekijken.

Ze missen die goeie ouwe 'sense of wonder'; de mogelijkheid om zichzelf steeds weer te verwonderen over hoe machtig mooi dingen in elkaar zitten.

Ze zijn bang dat de magie verloren gaat op het moment dat ze weten hoe het écht in elkaar steekt. Voor mij maakt dat de magie alleen maar groter!

Ik zie tussen beiden geen enkele tegenspraak.
Er zijn niet alleen gelovigen die de wetenschap maar half begrijpen, maar ook wetenschappers die spirituele of religieuze zaken maar half begrijpen. En als die elkaar tegenkomen krijg je de ellenlange polemieken waaraan we hier op GV zoveel plezier mogen beleven.

De beleving:
Bijna niets ter aarde geeft zo'n beleving als water , nu totaal omgetovert als een harde laag waar je op kan lopen en schaatsen, in vloeibare vorm kan je er in springen, spelen, zwemmen, het brengt verkoeling bij warm weer, je kan er in roeien en zeilen.
Bij wind verandert het rimpeloze, in strepen ,vlekken ovalen, de geur van gezond water in de ochtend is overweldigend, het licht van de zon spettert van de golfranden af, waterschrijvertjes, bootsmannetjes, waterhoentjes, kluten, eenden enz, vinden er hun voedsel
Water, verwenst en geprezen, te kort of te veel, maar zonder water geen leven, nergens, ook niet een beetje.

De wetenschap:
H2O, een vloeistof, damp, stoom of vaste vorm, met veel bijzondere eigenschappen, het heeft onze planeet gemaakt die hij nu is, zonder water geen leven en veel ,heel veel toepassingen en eigenschappen.

De beleving en de wetenschap zijn elkaars vrienden .
De wetenschap kan zonder de beleving.
De beleving kan zonder de wetenschap
Als de wetenschap de beleving ontleedt, blijft er van de beleving niet veel over.
De beleving kan zonder de wetenschap, omdat de beleving
buiten de wetenschap om, gewoon zijn eigen gang gaat en geen uitleg nodig heeft om er van te genieten.

Ik denk dat je even moet nadenken over dat woord vernietigend.
Je zal menselijke eigenschappen als verliefdheid niet kunnen vernietigen.
Maar ik zou het vernietigend vinden als de wetenschap in staat zou zijn naar naar believe en zonder scrupules de verliefheid te manipuleren.

Wat heb je liever dat liefde en "mysterie blijft of dat je het naar eigen inzicht kan sturen?.
of beter nog dat een ander jouw liefde kan besturen ?naar zijn wil om maar even in het voorbeeld te blijven.


Er zijn waarschijnlijk wel ander onderwerpen te bedenken
waarbij je echt vraagtekens zou moeten zetten of we dit wel onder ons macht willen hebben ?.
of misschien beter gezegd kunnen wij die verantwoordelijkheid aan ?

De wetenschap heeft ook zijn verantwoordelijkheid
je ziet dat vaak geportretteerd in een film of zo. een wetenschapper doet een geweldig ontdekking maar komt uiteindelijk tot zichzelf en ziet dat het middel in de verkeerde handen tot verschrikkelijk dingen kan leiden en dat zien we vaak een spannende strijd met de uiteindelijk vernietiging van het materiaal en soms zelf de zelf gekozen dood van de wetenschapper om zijn kennis niet in verkeerde handen te laten vallen.

Wellicht wat geromantiseerd neer gezet
maar het snijd wel dat "vernietigende van de wetenschap aan".
Gelukkig zijn wetenschappers ook maar mensen.
en als wetenschappers enigzins gezond boerenverstand hebben dan heb ik er wel vertrouwen in ;)

maar stel je eens voor dat over een jaar of 50 robots sneller en beter kunnen denken dan mensen.

Toch lijkt het me dat we deze apparaten nooit of te nimmer over ons zullen mogen beslissen en waarom niet ?

Omdat apparaten geen ziel hebben toch ?.

ook nu moeten we zelf voorzichtig zijn omdat niet elke mens genoeg ziel heeft .

Wetenschap prima, maar wetenschap zonder ziel ? nee
nooit of te nimmer.

Ik denk dat mensen teveel met de neus op de feiten worden gedrukt als ze constant geconfronteerd worden met wetenschappelijke feiten, sommige dingen willen mensen lekker spiritueel laten dat zou het mooier maken.

Zelf zie ik ook beide kanten, en ik kan ook echt van natuurschoon genieten, en het feit dat ik de wetenschappelijke verklaring daar achter ook weet, maakt het alleen maar leuker! Dan kun je de theorie die je thuis geleerd heb in de praktijk terug zien!

Foto: Alle vormen van water! Vast, Gas en Vloeibaar.

Toegevoegd na 49 seconden:
Op 1 foto

Wetenschap neemt mensen mee het bos in om de bomen waaruit het bos bestaat te bekijken, en de beestjes.

Maar als de mensen niet weer mee naar buiten genomen worden en in het bos zich blind blijven staren op de onderdelen van het bos, zien ze het bos niet meer.

Het beeld van het bos is dan 'kapot'.

Het is een kunst om naast de onderdelen ook het geheel te kunnen blijven zien. Niet iedereen kan dat, niet iedereen weet zelf weer de weg naar buiten.

De wetenschap neemt de leek mee het bos in, maar niet weer mee eruit.

Ik denk dat mensen wetenschap als een vernieteging zien omdat ze er nooit alles van weten.
ook zall net als wetenschap er nog miljoenen dingen die mensen zullen zien als pure vernieteging.
ik denk ook dat mensen nooit iets zullen vertrouwen tot ze het 100% kennen en begrijpen.
daarom zullen mensen ook bijna nooit iets vertrouwen

Mooie vraag! Kort gezegd denk ik gewoon 'angst'. Stel dat we ontdekken dat mensen alleen maar reageren op basis van chemische processen - en er dus helemaal geen vrije wil bestaat. Of dat God écht niet bestaat....Of juist wel! Dat zou voor veel mensen hun wereldbeeld op de kop zetten. Liever steken ze hun kop dan in het zand - kwestie van (evolutionair?) overleven. Vergelijk het verhaal van Galileo Galilei, die de theorie van Copernicus vervolmaakte en daarmee onomstotelijk aantoonde dat de aarde om de zon draait, en niet andersom. Hij kreeg een groot conflict met de katholieke kerk (hij werd zelfs gedwongen afstand te doen van zijn ontdekkingen, gelukkig heeft paus Johannes Paulus begin '90-er jaren netjes zijn excuses aangeboden). Maar ook hier weer: angst. Stel je voor dat je mijn wereldbeeld op de kop zet!

Zelf denk ik dat we er nog lang niet zijn, wetenschappelijk gezien. Er zal nog zo vreselijk veel verklaard gaan worden. Maar is de wereld er sinds pak 'm beet Newton een stuk slechter, of anders op geworden? Integendeel, alleen maar spannender en uitdagender!!!