Zijn mijn destructieve gedachten een vorm van fobie?
Ik kan niet meer op een trein wachten, zonder dat ik me levendig voorstel dat ik er voor spring. Nu heb ik echt geen enkele reden om er voor te springen, maar toch krijg ik die beelden niet uit mijn kop. Ook stel ik me soms voor hoe ik iemand anders voor een trein duw. Dit speelt zich enkel af in mijn hoofd, maar wekt wel een grote angst op. Vaak gaat er dan een soort van gevoel van verlamming door mijn lichaam. Dat de mogelijkheid bestaat dat ik dat soort dingen denk, vind ik al eng genoeg.
Een ander voorbeeld:
Wanneer ik een mes voor me zie liggen, beeld ik me in hoe het is om iemand anders of mezelf te steken/snijden.
Nu klink ik misschien als zeer een gevaarlijk persoon, maar dat ben ik absoluut niet. Ik ben mij wel bijna altijd bewust van het gevaar dat een persoon kan zijn. Ik zal nooit tot zulke destructieve acties overgaan.
Toch vraag ik me af of ik hierin één van de weinige ben.
Ik heb ook hele erge hoogtevrees en dat voelt in elk geval als een zelfde soort principe. Bij hoogtevrees (tenminste zoals ik het ervaar) 'zie' ik mezelf altijd in afgronden en andere dieptes springen.
Is dit een vorm van een fobie en zo ja welke fobie dan?
En is er een manier om er vanaf te komen?
Of zijn dit gedachten/fantasieën die bij het mens zijn horen?
Is dit een destructief kantje dat in elke mens aanwezig is?
Hopelijk heb ik jullie niet al te bang gemaakt,
Merci voor de antwoorden alvast.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.