Wanneer we blind ergens voor zijn, zien we het dan daadwerkelijk niet of willen we het niet zien?

Wat voor de één een negatieve eigenschap is voor een ander weer een positieve eigenschap. Dus je kan het soms wel zien, maar als positief ervaren.

Nee het lijkt op oostindisch doof, dus het is zoiets als oostindisch blind... We zien of horen het wel , maar we reageren er niet op... Met andere woorden we zien ze wel, maar we ontkennen ze. Het levert meer op om het te ontkennen dan om ze te zien en er mee om te gaan... Of het is te lastig voor ons om er mee om te gaan, dan blijft er maar een optie over en dat is alles negeren en er niet mee omgaan... Of het op den duur werkt dat weet ik dan weer niet...

Zien en zien zijn twee verschillende zaken. Je hersenen filtreren relevante informatie uit je waargenomen beeld. Psychologische testen zijn daar goed in door je te laten zoeken naar iets, waardoor je dit eerder zult vinden in een plaatje.
Dus terwijl twee mensen hetzelfde waarnemen kan de ene zich bewust worden van wat hij ziet en de ander juist niet of van een ander beeld.

Als je blind ergens voor bent dan wil je het niet zien. Je wilt namelijk "blindelings" vertrouwen op deze persoon, en op het feit dat hij/zij alleen maar goede eigenschappen heeft.

Eigenlijk hetzelfde als iemand blindelings vertrouwen. Je gaat ervan uit dat die persoon het beste met je voorheeft en gelooft niet dat dat anders kan zijn.

Of je ergens blind op staren. Je ziet iemand met een mooi huis en een hele mooie auto, en jij staart je daar blind op, je wilt dat ook, en bent jaloers. Wat je niet ziet en wilt zien is dat die persoon zich daar diep voor in de schulden heeft gestoken en binnen in dat mooie huis heel ongelukkig zit te wezen.

Er zijn verschillende oorzaken aan te wijzen waarom mensen ergens “blind voor zijn”.
Hier komen een aantal:
* Liefde maakt blind. Op zo’n moment ben je zo bezeten van iemand en wordt je zo beïnvloed door de aanmaak van bepaalde hormonen, dat je gedurende die periode (van verliefdheid) niet open staat voor negatieve zaken. In zo’n geval zie je ze dus ook niet.
* Veel mensen zijn heel erg met zich zelf bezig, zo erg soms dat de wereld waarin ze leven zich niet verder uitstrekt dan hun eigen persoonlijkheid. In zulke gevallen hebben ze geen oog (staan niet open, komen er niet aan toe) voor andere, soms heel belangrijke, zaken.
* Er zijn ook mensen die “negatieve” dingen wel waarnemen (gedrag, karakter, werk) maar het niet aan de kaak durven stellen. M.a.w. ze durven de confrontatie niet aan te gaan (mogelijke ruzies, etc.).
* Het kan zijn dat iemand zich ergens zo op consentreert (ergens mee bezig is), dat hij niets anders meer kan onderscheiden.
* Dan heb je de blinde bewonderaar, die alles even mooi vindt aan iemand.
* Er zijn ook mensen die een blind vertrouwen in iemand hebben door b.v. hartstochten en gevoelens die verblinden.
* Me kan ook blind zijn van verhandelingen waarvan men het verloop of vervolg niet kan beoordelen.
* En wat te denken van mensen die “gebranewashed” of geïndoctrineerd zijn, meestal tijdens hun jeugd. 60% van de Amerikanen geloven b.v. dat de wereld in zes dagen geschapen is (indoctrinatie) terwijl ze toch beter zouden moeten weten met alles wat de moderne wetenschap hen voorschotelt. Zijn die blind of dom? Zei Nietsche niet dat geloof voor mensen is die niets willen leren?

Ik zal zondermeer nog iets vergeten hebben en het gaat hier overigens ook niet om de compleetheid. Het gaat hier om het beantwoorden van jouw vraag. Mijn mening is, mede gezien bovenstaande, dat wanneer mensen ergens blind voor zijn, ze het soms werkelijk niet zien en soms willen/kunnen ze het niet zien. Als iedereen je voorgehouden heeft dat de wereld in zes dagen geschapen is, en je moet a.d.v. overtuigende bewijzen toegeven dat dit achteraf niet zo is, dan kan ik je vertellen dat het leven van een heleboel mensen op de kop wordt gezet en ook dat ze het vertrouwen in hun naaste omgeving op moeten geven. Dat kunnen alleen de heel sterken.
Moraal: wees heel voorzichtig in je beoordeling en probeer uit te zoeken waarom iemand “blind ergens voor is”.

Mensen hebben de neiging dat wat hun niet goed uitkomt te bagatelliseren. En dat wat hun wel goed uitkomt uit te vergroten. Verder heb je nog zoiets als het Halo effect: iemand die in mooie kleren rondloopt, daarvan denken we al gauw dat hij verder ook deugt. Ha, ha, alle oplichters lopen in mooie pakken en zien er keurig verzorgd uit. Iemand die je 100 rode rozen stuurt, kan niet slecht zijn, denk je. Is dus niet zo. Juist voor dat soort mensen moet je oppassen. Conclusie: we willen het zien, we zien het ook, maar we bagatelliseren het.

Het komt voor dat mensen de confrontatie niet aan durven gaan met die gene. Stop je kop maar in het zand zeg ik meestal. Maar als je een mening kunt vormen en nadenkt hoe je het gaat zeggen op een opbouwende manier helpt het wel vaak om het te zien en bespreekbaar te maken en levert het wel degelijk iets op . De sfeer kan zo maar positief veranderen daardoor.Soms heb je net dat zetje nodig om het onder woorden te brengen.

Je interpreteer het op dat moment anders. Later als we even er bij stil gaan staan zie je het wel. Als je er in werkt zie je het niet zo als dat andere mensen het zien, pas als je er niet meer werk of een andere manager krijg, vergelijk je het pas en dan zie je het pas.

Ik denk niet dat het zozeer een keuze is.

Ik denk als je iemand blind vertrouwd dat je niet ziet hoe diegene echt is omdat je alleen de perfecte kanten van die persoon ziet.