Bestaat hoogbegaafdheid ook bij emotionele intelligentie?

Dat bestaat zeker, al is daar misschien nog geen duidelijke term voor. Ook zal dat lang niet altijd worden gemeten.

Maar sommige kinderen zijn in emotioneel opzicht hun leeftijdsgenoten ruim voor en laten sociaal gedrag en inzicht zien waar menig volwassene nog een puntje aan kan zuigen.

Hoogbegaafdheid en emotionele intelligentie zijn 2 totaal verschillende begrippen die een samenhang hebben.

Hoogbegaafdheid heeft te maken met intelligentie, creativiteit en doorzettingsvermogen.

Het is eerder andersom dat er emotionele intelligentie is bij een hoogbegaafde. Je wordt niet slimmer door een hogere emotionele intelligentie. Je wordt alleen beter in het nemen van logische beslissingen.

Vaak is een (hoog) begaafd kind academisch voor op zijn leeftijdsgenootjes, echter loopt het in de meeste gevallen fysiek, sociaal en emotioneel gelijk aan zijn leeftijdsgenootjes.

Emotioneel intelligent verwijst naar 'eigen gevoelens en die van anderen' herkennen. jezelf goed te kunnen motiveren maar ook anderen. Ook om goed om te gaan met emoties van jezelf en bij anderen of relaties.
Het is een bekwaamheid die verschilt aan intellectuele intelligentie, de pure verstandelijke capaciteit die met een IQ test wordt gemeten. Hoogbegaafden hebben een hoge IQ test score.

Deze twee verschillende soorten intelligentie kunnen wel aanvullend aan elkaar zijn en vinden plaats in verschillende plaatsen van de hersenen. Het verstand is uitsluitend gebaseerd op de werking van de neocortex, de buitenste laag van de hersenen. De emotionele centra liggen dieper in de hersenen, in de subcortex. In een heel actief brein zijn vele verbindingen snel oproepbaar en is het 'netwerk' dus ook snel.

Iemand die emotioneel intelligent is, heeft als vaardigheid zelfbewust te zijn, maar ook vatbaar te zijn voor oprecht commentaar, goed om te gaan met nieuwe perspectieven,
humorvol of op een goede manier impopulaire standpunten te verwoorden en zonder medestanders te vechten voor wat goed is.
Ze wekken vertrouwen op doordat ze betrouwbaar en eerlijk zijn en geven hun eigen fouten gewoon toe.
Zo zijn er nog meer punten waardoor ze alleen al door de hoge mate van EQ vanzelf meer IQ kunnen hebben.
Simpel en alleen omdat ze open staan voor nieuwe vaardigheden en willen leren.

Het ligt ook aan hun omgeving natuurlijk. Een hoogbegaafde die veel alleen gelaten wordt omdat hij er zelf voor kiest of op onbegrip stuit in zijn omgeving, zal op EQ gebied minder scoren.
Die zal niet zoveel begrip voor anderen krijgen omdat hij op sociaal gebied niets leert van anderen.

Ja dan spreekt men ook wel van een hoog EQ.
En inderdaad zo kan zelfs een kind van 6 (of zelfs jonger) op bepaalde vlakken de maturiteit van een volwassene overstijgen.
Je zal echter aan andere zaken merken dat het kind toch nog kind blijft.
Kinderen die over heel de lijn standvastig hoger scoren dan ervaren volwassenen zijn eerder een uitzondering.
Net zoals standvastige volwassenen ook wel eens een steekje laten vallen in uitzonderlijke situaties.

Dus vrijwel niemand kan in eender welke situatie constant aanspraak maken op een constante status van Hoogbegaafde of hoog(st) scorende op vlak van IQ, EQ of SQ.

Daarom ben ik eerder geneigd om dit soort zaken niet te benoemen of mensen die de indruk geven dat ze 'altijd' hoog scoren op een bepaald vlak geen kwaliteits-label te geven omdat zowel de IQ, EQ En SQ statussen aan veranderingen onderhevig zijn naargelang de veranderende omgeving.

Uiteindelijk zijn zowel IQ testen als EQ testen door mensen met een specifiek norm-beeld opgesteld. Volgens mij zijn er mensen die ondanks een lage score op zo'n test in het dagelijks leven toch hoger scoren dan mensen die wel hoge scores behalen bij zo'n test.

Dus volgens mij scoort élk van ons wel eens het hoogst op bepaalde momenten en in bepaalde situaties.

Volgens mij is iedereen op eigen wijze, in andere situaties en op andere momenten, even intelligent op eender welke Q-schaal.

Anyway, Have Fun Any Way!