kindje wat alltijd verwaand kijkt,(bijna) niets zegt. wat kan er aan de hand wezen?

Question

ik loop stage in een kinderdagverblijf en op de groep van 2 tot 4 jaar

1 kindje (ong 2.5 jaar) kijkt altijd verwaand en zegt (bijna) niets als je haar wat vraagt dan knikt ze of wijst ze het aan.

soms zegt ze wat en dat komt dan uit haar zelf
bv: mamma en pappa werken, schoen los.

verder staat ze vaak bij me en wil me een hand geven en bij me blijven

ze speeld niet
ze staat alleen of bij mij
ze zoekt geen contact met andere kindjes

ze laat geen emoties, lichaamshouding zien
als ik er aan raak weet ik dus ook niet of ze iets prettig vind of niet.

wat zou er aan de hand wezen?

Toegevoegd na 17 uur:
ze heeft tegen mij op 1 dag 2 woordjes/zinnetjes gezegt of antwoord gegeven

als je andere kinderen dingen vraagt krijg je meestal tot altijd antwoord maar bij haar krijg je er bijna niets uit tot niets

en ze kan praten

Toegevoegd na 2 dagen:
de andere leidsters zeggen alleen: ze is lekker rustig hebben we ook nergens last van(kwam er bot uit vond ik)

 · Accepted Answer

Ook mij lijkt dit een heel normaal kind hoor.
Het ene kind heeft nu eenmaal wat meer tijd nodig dan het andere om bepaalde impulsen te verwerken en terwijl het daarmee bezig is kan de spraak-button wel eens op pauze staan. Dat is ook bij 'normale' volwassenen zo hoor.

Terwijl het kind aan impuls-verwerking bezig is kan het afwezig kijken en dat wordt wel eens als verwaand kijken ervaren of benoemd. Ook dat is normaal en ook dat fenomeen vind je terug bij 'normale' volwassenen.

Geloof me, indien jij op dit moment een gedetailleerde film van jouw leven te zien zou krijgen dan zou het ook jou verbazen hoe vaak jij niets zegt op momenten waarop anderen het normaal zouden vinden dat je wel iets zegt én het zou jou eveneens verbazen hoe vaak ook jij gelaatsuitdrukkingen vertoont die je onder de noemer verwaand zou kunnen plaatsen.
Dit gaat voor élk van ons op, dus ook voor zogenaamde 'normale' kinderen en volwassenen.

Ik vind er verder ook niks bot aan dat andere leidsters op hun wijze te kennen geven dat het een verademing is om ook eens een kind in huis te hebben waar je geen last mee hebt.

Geniet nu maar gewoon van het anders zijn van anderen en ga er van uit dat ook dit kind straks uitgroeit tot een 'normale' volwassene als iedereen het laat zijn wie het nu is.

Bovendien is alles wat ons omringt een weerspiegeling van onze eigen innerlijke leefwereld. Dus door het kind Glimlachend te observeren zonder het te etiketteren kan je nog héél véél van jezelf leren.

Elke vorm van Stilte schept ruimte voor non-verbale communicatie. 
Verdiep je daar eens in en je zal in eender wie of wat de constructieve bijdrage in het grote geheel ontdekken.

Met andere woorden:
"Iedereen is even normaal of abnormaal op eigen unieke wijze!"

Welkom in de Wondere Wereld op Aarde alwaar élke mens de Perfecte vertolking van de Perfecte Imperfectie is, niet meer maar ook niet minder.

Liefs, Succes en Mega Big Smile van me

 · Answer

Tegenwoordig wordt er te snel een 'etiket' geplakt op kinderen met een ander gedrag dan 'normaal'. Vroeger zouden we gezegd hebben, dat dit kindje verlegen is of onzeker. Het is uit jouw verhaal niet op te maken of dit kind werkelijk iets mankeert. Sommige kinderen kunnen best praten, maar ze durven het eenvoudig niet. (Er kan sprake zijn van Sociale angst). Zie in bron 1.
Als je denkt dat er echt iets mee is vraag dan aan je andere collega's of zij er ook zo over denken als jij. En hoe gaat het kind bijvoorbeeld om met haar ouders. Voelt ze zich bij hen wel op haar gemak?

 · Answer

Klinkt als een normaal kind, van 2 werkende ouders.

 · Answer

Klinkt als een normaal, wat beschouwelijk, rustig en misschien ook iets verlegen kind ; niks bijzonders. Dikke kans ook dat ze geestelijk wat voor is op haar leeftijdsgenootjes ; ik herken dit 'probleemgedrag' helemaal van mijn BEIDE dochters op de peuterklas, waar brutaal, wild en vrij soms wel de "norm" lijkt te zijn. Daar hebben zelfs geschoolde peuterleidsters  melding van gemaakt alsof het een probleem was.

Niet elk kind heeft behoefte aan rouwdouwen en donderjagen, gillen en rennen, en niet elk kind klimt bij elke juf op schoot of spreekt iedereen spontaan aan. Daar is niks mis mee. Alleen is het niet de 'norm', net als het niet samen willen spelen, of het aangeboden speelgoed niet aan willen kijken. (Bij Bapke scheelde het een stuk toen ze echte legpuzzels kreeg in plaats van vormpuzzels, en nog wat speelgoed dat eigenlijk voor oudere kleuters was. Ze wilde ook beslist niet spelen met kinderen die nog een luier aan hadden (en dat wáren er nogal wat), want die vond ze 'stom', en hun spelletjes ook. Tja, klein eigenwijsje ; maar helemaal goed gekomen).

Haar rust en terughoudendheid als 'verwaand' bestempelen vind ik echter wel HEEL erg kort door de bocht. Bespreek het anders met een van de leidsters ; dikke kans dat die je gewoon kunnen vertellen dat er niks mis is met rustige kinderen, die zich wat meer  / liever in hun eigen wereldje ophouden. zéker op die leeftijd. Kinderen heb je in alle soorten en maten, en dit is er een van.

Ze begrijpt je duidelijk, en kan ook aangeven wat er bij haar speelt. Communicatief niet slecht voor een tweejarige, die wellicht wat verzuipt in een grote groep. Het basisvertrouwen is er dus wel, en de intelligentie blijkbaar ook. Overleg, nogmaals , met de vaste leerkracht of de ouders, en trek niet te snel conclusies.

kindje wat alltijd verwaand kijkt,(bijna) niets zegt. wat kan er aan de hand wezen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (3)

Weet jij het beter..?