Hoe ontstaat je ego?

Een zelfbeeld is noodzakelijk om psychologisch de verhouding tot anderen te onderschrijven: een groter ego maakt dat je minder van anderen accepteert, en op die wijze positioneer je jezelf in een groep als leider...

denk wel dat je het opzij kunt zetten, in een teamsport wordt ook altijd gesproken opzij zetten voor het team. dus denk dat als de belangen groot genoeg zijn dat het mogelijk is om het uit te schakelen (opzij zetten)

Ik ben het met de bovenstaande antwoorden eens en wil er aan toevoegen dat EGOistisch zijn, tot op zekere hoogte, nodig is om te overleven. Zeker in vroegere tijden.

Je ego is een heel handig en goed instrument om dingen voor elkaar te krijgen. Veel mensen verwarren hun ego met hun Zijn, en dat lijdt tot veel leed. Je HEBT een ego, je BENT niet je ego.... Lees 'De Nieuwe Aarde' van Eckhard Tolle. Die legt het mooi uit.

D opvoedingsleer beschrijft persoonlijkheid als een combinatie van erfelijkheid, opvoeding en omgeving.
Die drie samen maken wie je bent en hoe je je ontwikkelt, ofwel je ego, je 'ik-zijn'.

Het ego, het zelfbewustzijn, ontstaat ergens in je tweede of derde levensjaar (bij mensen). Het zelfbewustzijn komt tegelijk op met het bewustzijn over anderen, het je zelf kunnen verplaatsen in anderen. Daar zal dan ook wel de nutsfactor zitten.

Het volkomen uitschakelen van het ego, hmm, dat is iets waar een Boeddhist als ik alleen maar van kan dromen ;-)
Ik denk dat het op momenten wel gebeurt in meer of mindere mate. Dat helden zonder na te denken aan de gevolgen een kind uit een brandend huis halen bijvoorbeeld (en dat is dan weer een reflex waarbij de voortzetting van de soort voorgaat voor de voortzetting van het individu; speelt zich volgens mij volkomen op het niveau van genen en instincten af). Dat je enige mate van zelfopoffering zal kunnen opbrengen als je in teamverband werkt, maar daarmee is dat ego nog niet helemaal verdwenen vrees ik.

Echt helemaal uitschakelen van het ego... ik denk niet dat de mensen in deze wereld daartoe in staat zijn.

Naar mijn schatting is 75 % van hoe we zijn ervelijk bepaald. 15% wordt bepaald door onze opvoeding en 10 % zijn we eigen baas over. Velen zullen het hier niet mee eens zijn, maar daar geef ik niet om . Ik werk veel met mensen en dit is mijn ervaring. In die 75 % zit ook onze ego. Bij de een bijna niet aanwezig , bij de ander zeer sterk, dus bepaalt door je genen! Door omstandigheden kan je ego een enorme deuk op lopen, zoms zelfs zo erg dat het de rest van je leven gaat bepalen. Je kan hiervoor in therapie gaan. Omzo de schade te beperken. Mensen die het dan toch niet redden hebben vaak last van een burning out. Hun ego is geknakt. Toch is je ego ook functioneel omdat het voor een belangrijk deel je karakter bepaald. En alles bij elkaar bepaald dat weer je plaats in de maatschappij. De meeste mensen die nu meedoen met GOEIE VRAAG hebben een sterk ego!!!!! Anders begin je er niet aan! Het bepaalt ook een deel van je motievatie in het leven. Je ego uitschakelen zal niet meevallen, alleen als je ouder wordt kan je er gedoseerder mee om gaan.

De theorie van egoontwikkeling stelt voor dat de individuen door een reeks stadia lopen die op verhoogde niveaus van cognitieve ingewikkeldheid en egorijpheid wijzen.

Het is het niveau van dat ego hoe een individu waarneemt, persoonlijke ervaringen en interpersoonlijke verhoudingen interpreteert.

als mensen geen ego zouden hebben zouden we geen goed zelfbeeld en zelfrespect hebben, als iedereen zou denken dat ze nergens oed inwaren zou iedereen denken dat het leven zinloos is en een groot deel van de mensheid zou zelfmoord plegen

Je ego is is aangeboren. De ene mens is meer een gever, terwijl anderen absolute ´nemers´ zijn, bij hen is het ego dominant. Dit is moeilijk uit te schakelen, maar er zijn mensen, waar iemand heel veel om geeft, daarbij kan je ´je ego opzij zetten´ en doe je dus iets altruistisch. Maar ook hier speelt vaak het eigenbelang, het voor-wat-hoort-wat, mee. Helemaal uitschakelen is volgens mij onmogelijk.

Je ego heeft wel degelijk een functie: survival. Om te overleven moest men in vroegere tijden egoistisch zijn, hetzij om jezelf te redden, hetzij om je familie te voeden. De grootste ego's overleefden, de mens ziet dat het werkt en meer grote ego's worden geboren.

Ik heb niet het idee dat het in de weg zit, mensen met een groot ego krijgen vaak wat ze willen en aangezien ze veel met hunzelf bezig zijn, hebben ze weinig last van een knagend geweten. Het zijn juist de 'gevers' die last hebben, zij begrijpen niet waarom iemand vooral aan zichzelf denkt, aangezien ze dit zelf amper doen.